De Kievit!

Nou ja… Het speelt nog even verstoppertje! (Ik had geen statief bij mij, eigenlijk nooit… dus losse pols foto’s!)

Mjah, als een anderhalf jaar zie ik kievitten aan mij voorbij trekken, in de auto, middeni n de weilanden waar je niet kon stoppen… waar ik met de fiets niet kwam… te ver van huis, dichtbij huis in de weilanden zag ik ze niet… kortom, soms best een grrrrrrrr momentje gehad.

En nu… een fietstochtje richting Bunschoten – Spakenburg, ja eerder geweest vanaf het oude adres van mijn ouders.

~klik hier, dit is deel 3, maar vanuit daar kun je telkens weer terug, alles opent in een nieuw tabblad. ~

En nu, einde van de middag, tussen 5 en 6 uur… dit ene weiland helemaal vol, bijna thuis… Op de fiets en ik roep naar Liefste, wacht even! Maar ja, dan kan hij lang wachten, want ik moet en zal, ze blijven zitten… grrrrrr, het lukt me niet…

Diep ademhalen, even aarden, even uitzoomen, de groep, of een deel van de groep erop, en opnieuw… inzoomen…. en dan…

Yessssssssss, dat is in elk geval eentje heel erop!

Zon achter wolk, who cares, niet zo heel scherp, maar who cares…

De kievit is een van de meest kenmerkende (weide-)vogelsoorten van ons land. Hij is onmiskenbaar met zijn kuif, zijn zwart-witte kleed en zijn unieke, opvallend brede vleugels. Deze spelen in de baltsvlucht een belangrijke rol, waarbij de kievitman spectaculaire buitelingen maakt en de zwart-witte ondervleugels van ver zichtbaar zijn. Aan de ‘zang’ die hij dan laat horen heeft de kievit zijn naam te danken. Ook de vleugels maken een opvallend geluid.

En dit is wel … bijna…  iets aan geknipt… ietsje maar 😉

Ik weet nu waar ze zitten eventueel en waar ik erbij kan…. Yesssssssssss!

Bron: ~klik hier~

Ik wens iedereen een hele fijne nieuwe week toe! Ik weet, ik loop weer ietsje achter, maar ja, Liefste is dan ook wat langer blijven hangen. Ik denk dat hij er nog is zelfs 😉 als dit online komt.

 

 

 

Advertenties

Tok, pok, tok, Kukelekuuuuuuuuu

De haan kukelde omdat hij mij zag. Waarschuwing, omdat ik stopte met mijn fiets. Kukelekuuuuuuu pok, tok, pok, pok, tok…

Lekker scharrelend, wonderlijk, dat ze daar dan ook blijven, zo op het randje van de weg, weiland en hun tuin… De vrouw des huizes zat lekker op een bankje in de voortuin. En ik schoot er even op los.

Muziekje bij?

Lekker even swingen samen met de kippen, en hanen…

blote billen in het gras? Oh nee, een verenkleed in het groen 😉

Dankbaar ben ik, dat ik ze zie lopen, hoor, kakelen en kraaien. Vergeten was ik, hoe dat is. Natuurlijk zie ik of hoor ik weleens een kipje hier of daar, maar zo, al scharrelend, en de soorten, verenpracht… die was ik even kwijt, vroeger was weer even hier, heel dichtbij.

Ze vonden het lang genoeg zo, hun fotosessie, en gingen er als de kippen vandoor… terug de tuin in.

Samen op weg naar veiligheid. Vrijheid, blijheid!

Ik was mee naar Lollum en fietste naar Bolsward….  Hier ben ik net weg, en zit ik nog net in Waaksens.

Waar ik 1 boerderij verder, deze zie staan… Tijd om Sjoerd even te mailen 😉

 

 

 

Fryslân

Inmiddels gearriveerd in Friesland. Bij Liefste thuis. Na mijn werk donderdag, hadden wij besloten ivm opkomende vragen vanuit het Friesche, of Liefste zijn zoon kan helpen vandaag (zaterdag), zijn wij iets eerder gaan rijden. In de late avond, want ik kwam thuis en was moe, wat gegeten en toen zei Liefste, ga jij nog maar even liggen, kom zo even bij je. Zo lief, vandaar Liefste.

Ik heb nog even heerlijk geslapen, al klaar met pakken bijna, had Liefste alles in de auto gezet in zijn eentje, zo lief, vandaar Liefste 😉 Liet mij heerlijk slapen, en rond half 11 zoiets, werd ik wakker, stond Liefste onder de douche, en ja, ik weet ook dat hij nog even bij mij is komen liggen, ik heb geslapen zo diep, als een roosje gewoon even. Om zelf ook nog even te douchen na deze plakdag (donderdag), en zo fris en nog half slaperig in de auto te stappen.

Picasso mee, deze reis ging al veel rustiger voor hem ook, zo in het donker. Eenmaal in Friesland, bleek hij nu ook direct gewend, we lieten hem los op de begane grond. Hij keek even, en hoppa, rende zo de trap op naar boven, hahaha Net na middernacht, nog even bijkomen in de tuin… En tijd opnieuw voor bedje, ik dacht, ik kan niet slapen, maar wederom als een roosje.

Vrijdagochtend, meteen hop, naar zeer goede vrienden voor de koffie, heel gezellig, de eierboer meteen even eieren mee genomen, en het drukke weekend kan starten voor Liefste. Want als hij thuis is, dan zit iedereen weer in en op zijn nek/rug. Omdat Liefste zo lief is voor mij, help ik hem daar weer graag bij door de rust te brengen van eten en drinken waar en wanneer nodig, zorgen voor met liefde.

 

Bonusdochter of cadeau dochter, appte, ze zag via FB dat ik weer in town ben, hahaha, kortom, ga je mee sneupen vanmiddag? En even.. wil je? Tuurlijk wil ik dat, en uiteindelijk belanden we met zijn allen, na een wolkbreuk en wij in de auto zaten, bij haar thuis en kookte ik voor ons allen, kwamen de mannen ook thuis, nog even chillen na het eten en op naar huis, ik was best wel lekker moe weer.

Niet al te laat, kwamen wij weer bij Liefste thuis aan, hij ging nog even een klein klusje doen boven en ik settelde mij alvast beneden met de tv lekker aan, haakwerkje op schoot, dekentje over mijn blote benen heen, en relax baby… Liefste kwam nog even, samen nog wat tv gekeken en rond half 11, viel ik echt weer om, en doken we samen, dicht tegen elkaar aan in bed en ik sliep in no time volgens mij. Nadat de liefde nog even….. passeerde 😉

Zaterdag vandaag, mijn planning is al behoorlijk door de war gegooid, en nu ga ik eerst even hier in huis aan de slag, en zie later even verder, kortom, ik wens iedereen een heel fijn weekend toe! Ik ga straks even Drachten onveilig maken  😀

En bij jou? Een druk of een relax weekend voor de boeg? 

 

De ooievaar

Vroeger, hoorde ik veel verhalen over de ooievaar, maar zien deed ik hem niet. En de ooievaar, ik kreeg niet het verhaal dat deze kindertjes kwam brengen, maar dat men dat geloofde of aan kinderen vertelde dat het zo was!

Ik kreeg toen ik er oud genoeg voor was en de vraag stelde, meteen het juiste verhaal, een papa en mama en de rest… Naar leeftijd natuurlijk, zal begonnen zijn met knuffelen denk ik, geen idee meer. De ooievaar dus, wel keek ik elk jaar samen met opa en oma vooral uit naar het voorjaar, vogels. Daar was mijn oma goed in. Vogels herkennen, ze kende zelfs de roep van de vogels en wist wat er dan verscholen zat.

Er werd mij vertelt hoe ze broeden, en soms zag ik de wielen hoog in de lucht wel, maar nooit zat er iets op. Bij uitzoeken nu, klopt dat ook wel…

Ooievaars leven in de nabijheid van de mens. Ze nestelen bij voorkeur op menselijke bouwsels. In veel volksverhalen figureert de ooievaar als brenger van geluk en nieuw leven. Midden jaren ’70 was de ooievaar zo goed als verdwenen uit Nederland. Samen met veel vrijwilligers heeft Vogelbescherming via een reddingsprogramma met ooievaarstations voorkomen dat de soort als broedvogel in Nederland uitstierf. Intussen komt de vogel niet meer voor op de Rode Lijst.

Bron: Vogelbescherming

Ik dacht meteen, ohhhhh duhhhuhhhh logisch dus.

Zien jullie de kleintjes al? Misschien wel een klein zoekplaatje anders 😉

Mensen die Almere niet kennen, hooguit tegenwoordig van Oostvaarders uh plassen dus, en de dieren die al dan wel of niet bij gevoerd worden, vinden Almere vaak mooi, ja ik heb een docu gezien over… right? Dan kom ik met mijn betoog. En zo ook Pitcher, waar ik vorig jaar platonisch mee samen was even. Tot wij daarheen gingen en de werkelijkheid zag. ~klik hier voor eigen schrijfsel met foto’s~

Goed, je ziet hier veel diversiteit aan natuur, zo ook Liefste vindt dat nu uit,  aan bomen en planten, je kunt neerzetten wat je wilt op nieuw land en in een oude zee wat je wilt, en je merkt vanzelf wel wat er aanslaat en wat niet. Brandnetels doen het nog altijd het beste 😉 Als je het mij vraagt, hahaha

Vogels is een ander verhaal, ooievaars, ik zie ze nog niet, toch staan er al wielen bij Lelystad langs de snelweg, zo zag ik al vorig jaar. Maar ja, deze foto’s, zijn ook op een plek genomen waar de waarneming volgens de vogelbescherming nog nul zou zijn.

Friesland … nihil, nul… noppes nada?

Nou, deze foto’s, zijn toch echt genomen vorig jaar in juni, (2018), en hadden jullie nog tegoed.

In de buurt van BeeTsTerzwaag, ja even zo, omdat ik zelf die eerste T eerst nooit zag.

Deze boer, heeft maar liefst 3 nesten op zijn dak, dat moet een gelukkige boer zijn, samen met zijn eventuele boerin… goede oogst etc. gehad.

Ook hier piepten de jongen er zo nu en dan bovenuit dat ik ze maar net kon zien. Een jaar geleden was ik nog niet met liefste. En soms, heel soms, kwam een belofte wel uit.

Daarom, beloof ik ook nooit iets, het gebeurt of niet, en anders, ga ik mijn best doen zeg ik dan, en je hoort van mij! Of ik het waar kan maken of niet. Ondertussen ben ik mijn zegeningen aan het tellen, samen met Liefste, hoeveel er al is uit gekomen, sinds wij onze eerste ‘date’ hadden, nog geen jaar geleden, dingen die ik ooit gewenst heb, die Liefste niet eens wist dat ik dat wilde ooit. Die al uit gekomen zijn, eigenlijk vind ik die deal leuker en mooier 😉 En wensen wij ons ondertussen suf en genieten van alles wat wij samen mee maken en samen doen. Ons samen zijn.

Wat is jouw favoriete vogel?

De grutto tussen Lollum & Arum

Het schijnt, al heel lang zo te zijn, dat mijn blog op zondagochtend rond 10 uur het meest bezocht wordt. Ik ben dus een zondagsblogster?  😉 Zonder dollen, ik snap het wel, zondag, 10 uur, uitslapen, kop koffie of thee, misschien ontbijt en dan even de tijd nemen om een rondje blogs te doen, juist voor hen die niet elke dag online zijn, en door de weeks gewoon werken.

Boven zien jullie een weiland, (duhhhhh), en dit weiland ligt tussen Lollum en Arum in. Liefste is namelijk bezig met een grote werkbank op maat te maken voor thuis in de schuur, hij zegt hok overigens en na een week regen en grijs weer te hebben gehad, leek het eindelijk mooi te worden, en warm!

Dus werd de fietsdrager achterop gezet en ging mijn fiets mee naar Lollum zodat ik dit keer iets verder kon gaan dan de eerste keer dat ik er was, heb ik dat überhaupt al op blog vertelt en laten zien? Volgens mij niet dus!

Ik was het dorp nog niet uit of ik kwam al van alles tegen, zag van alles, het lijkt saai, maar hier, moet je echt om je heen kijken, stil gaan staan bij enige movement en luisteren ook. En soms? Komt het gewoon op je af, omdat je een dreiging bent. En zo komt het, met heel veel geduld… dat ik ineens een grutto op de foto kon zetten. Het kan niet anders dan dat er een nest in de buurt zat, want het bleef maar cirkelen boven mijn hoofd, landen in het weiland wel op veilige afstand, maar toch, mensen…

Het is nog wat vaag, je weet gewoon niet, zonder kijkhut om je heen, hoe snel het weer weg zal zijn… maar dan…

Landt hij voor de tweede keer en blijft herrie maken dat ik mij weg moet scheren, en ik hoop, dat de boer zijn nest nog even heeft laten zitten dan. Want ik was er net, op de dag, da thet broedseizoen der weidevogels werd opgeheven en alle boeren, waren heel druk bezig om dat gras te gaan maaien, en ik weet, een echte boer, houdt nul rekening met nesten die er eventueel nog zitten…

Na deze twee foto’s, besloot ik om deze grutto maar met rust te laten, met een grote glimlach stapte ik op mijn fiets en dit beloofde nog wat, het was nog niet eens 9 uur namelijk in de ochtend, nu al warm en lekker om te fietsen, nul wind, en dat is uniek daar in het Friesche 😉 En ja hoor, ik was nog geen paar 100 meter verder en wat spotte ik daar?

Juistum… struisvogels!

Wordt ooit vervolgd 😉

Dank aan alle nieuwe lezers en lezeressen die voorbij komen, links van het blog kunnen jullie je eventueel per mail opgeven om te volgen, dan komt elk blog als vanzelf in je mailbox terecht.