De blauwe reiger

Als allereerst wil ik even aangeven dat ik via twitter met hulp te lezen heb gekregen dat het vogeltje uit het vorige blog een gekraagde roodstaart is, een vrouwtje. Dank iedereen voor het meedenken!

Gisteren eindigde ik met de blauwe reiger, hier dan een hele serie die ik kon maken op het laatste moment voor wij vertrokken. We moesten nog even naar Kollum naar de radio studio van Nationaal FM. Waar Liefste de studio heeft opgebouwd en nog altijd de technische dingen uitvoert als dat nodig is. En ja, dat is met regelmaat nodig.

Voor mij, is de blauwe reiger niet zo heel erg bijzonder om te zien. Voor mij, is het als de duiven op de dam eigenlijk. Ik weet, dit kan nu heel erg arrogant overkomen maar ja, ik weet niet beter of reigers zijn een onderdeel van onze natuur en zitten overal. Dacht ik…

Toen ik als kind nog in Amsterdam woonde en opgroeide, gingen wij met grote regelmaat naar opa en oma. Zij woonden op Halfweg, tussen Amsterdam en Haarlem in. Daar tussen ligt de oude trekvaart, de vaart waar men vroeger over heen reisde nog voor de tram bestond, of een auto, de trekschuiten tussen Amsterdam en Haarlem.

En langs die vaart kwam ik altijd, of we nu met de bus naar opa en oma gingen, (had ik zelfs een beter zicht op de trekvaart), of met de auto, er zaten heel vaak reigers in de lente, zomer en herfst ook nog wel.

Tussen het gras en riet stonden ze staan, soms lastig te zien of net op het nippertje. Ik werd gestimuleerd om ze te tellen als we erlangs reden. Van start tot we afsloegen naar de Kanaalweg.

(sorry voor de wazigheid, dit ging zo snel, ik wilde het jullie niet onthouden, dit tafareel van territorium verdediging denk ik).

Soms telde ik er maar 1 reiger over de 5 km route, andere keren meer dan 10. Maar altijd, kijken, kijken en nog eens kijken en tellen, en elke keer als ik een reiger zag, sprong mijn hart ook even op… ik zag er nog eentje. Ja, kijk mama! flauwtjes ging het dan van ja…  zo gewoon… eigenlijk..  😉

Dit was niet het enige wat men mij leerde, want natuurlijk vroeg ik waarom ze daar zo stonden. Nou, ook dit werd mij direct duidelijk vertelt, ze vissen, ze eten vis en kikkers en soms ook jonge vogels.. jonge eendjes…

De reiger werd iets minder leuk.. vis vond ik prima, maar kikkers en jonge eendjes niet zo.

Nu, zie ik hele andere dingen, nu ik groter ben, volwassen zegt men 😉 En dit is een cadeautje wat ik nog nooit eerder heb gezien, meestal zie ik de blauwe reiger solo staan ergens of vliegen. Nu 3 stuks, duidelijk een vrouwtje aanwezig.

Ze moest van beiden trouwens niet al teveel hebben, toch een lichte voorkeur voor diegene die net even iets meer dominant was.

En dat is weer deze… nu riep Liefste mij, waar ik mij nog helemaal in de reigers had ondergedompeld, dat we nu weg gingen.. kom we gaan!

Met een diepe zucht nam ik afscheid, wetend dat ze zo op zouden vliegen, want precies daarlangs moesten wij gaan om bij de bus te komen.

Dag Lauwersmeer, tot een volgende keer.  (dit al was op dd 17 juni 2020)

Bij de bus/auto bleek dat het net 18.00 uur was geweest.

~later meer

Nog even wandelen/ Lauwersmeer

Hier zaten we dus, dd 17 juni 2020. Laat in de middag aangekomen en het was maar een graad of 25, met wat grijze luchten maar wel al benauwd omdat de lucht dus bedekt was met wolken. We zwommen, heerlijk, ik lag er langer in dan Liefste, om daarna met mijn camera eens een rondje te gaan lopen. Het was er toen heerlijk rustig, amper een mens te zien of te bekennen op het strand, of hond. (In dit geval, ook hondenstrand).

Nadat ik met enig geduld het vogeltje had gefotografeerd en had staan bewonderen, liep ik iets verder door de bush bush heen op een olifantenpaadje en stond op het fietspad wat er vlak langs loopt.

Het vogeltje krijgt nog een staartje omdat ik nog altijd niet zeker ben, wat het nu is, dus heb ik nu dankzij Jetkse van Schrijven met licht, 1 foto op twitter gezet die ik eigenlijk nooit gebruik om een vogelaar rond het Lauwersmeer te vragen, ik wacht rustig af op het antwoord wat hij zal geven, dit vogeltje krijgt nog een staartje. 😉

John, van Naast mijn Schoenen, en Klaproos, jullie ook dank je wel alvast, natuurlijk laat ik weten hoe, wat en waar.

Naast Flora, zag ik ook wat Fauna, dus ook deze prachtige roze roosjes. Ik moest wel telkens wegduiken want het zat er vol met fietsers, snap ik ook wel, maar de paden zijn zeer smal, in deze tijden afstand houden op die paden is erg lastig in elk geval.

Hier staat onze bus zo ongeveer, die zie je niet, want die staat meer beneden nog links van de weg, in de parkeerhaven. Hier komt het fietspad even samen met de autoweg. Mijn herkenningspunt, de boei of wat het ook moet voorstellen aan kunst, dat we er zijn.

En dit is, waarom ik wilde wandelen nog even, want ik had bij het aankomen allang gezien dat hier wat klaprozen stonden, en die wilde ik natuurlijk even op de foto zetten. Al het voorgaande was een cadeautje.

Bij de boei, linksaf, naar het strand, rechts naar het parkeerterrein. Ik zeg… geniet even…

 

Meer kon ik niet, omdat het ook met de auto’s wel druk was, ook al was het strand leeg inmiddels zo bleek. Ik liep terug het strand op.

Niemand… heerlijk!

Liefste ligt rechts, net achter die rietkraag van de punt… dat is voortaan als het kan ons vaste plekje. Daar kunnen we onze spullen in de gaten houden als we in het water zijn.

Ik liep terug, stond achter die rietkraag, Liefste vroeg al hoe laat het was, hoe moest ik dat nou weten? Mijn foon lag in de bus.. zijne ook… veilig en wel, dus ja, geen idee van tijd! Maar we kregen trek, dus besloten we langzaam aan in te pakken, eigenlijk had ik het ook wel weer warm en zou een duik ook nog kunnen, maar ja, ik had mijn badpak al uitgetrokken voor de wandeling, beetje dom eigenlijk, hahaha

Maar! Terwijl liefste zich verder aan het aankleden was en de tassen in pakte… zag ik… ineens… op het open gedeelte van het strandje… de blauwe reiger aankomen.

Deze zag ons dus niet, perfect! Al dacht ik, dit gaat niet lang duren, maar het werd anders…

~later meer

Het Vogeltje/ gekraagde roodstaart – vrouwtje

Ik blijf nog even bij het Lauwersmeer, ons uitstapje waar we heerlijk hebben gezwommen. Ik heb meer dan een uur in het water gelegen, gedreven en gezwommen, mijn oefeningen gedaan die ik normaal in het zwembad doe. Dat was nodig, hard nodig.

Liefste was er al uit en lag heerlijk in de zon even te dutten, af en toe opkijkend of hij mij nog zag boven water. Je weet het nooit het, ook al is het ondiep, je kunt al verzuipen in een kleine poel, dus ja. Zo lief. Ik genoot en bleef lekker in de buurt, ook al zwem ik al heel lang. Ben ik goed in drijven. Helemaal zen werd ik en ergens wilde ik toch ook even een stukje lopen. Liggen in de zon kan ik niet.

Weer aan wal, kleedde ik mij aan en nam mijn camera mee, natuurlijk en ging een rondje maken. Daar kwam ik dit vogeltje tegen, ik heb geen idee welke het is eerlijk gezegd. Wie het dus weet, mag het zeggen! Liefste nu gerust gesteld, bleef lekker liggen en genoot van zijn dutje in de zon.

Na de bloemen was dit mijn tweede onderwerp pas om op de foto te zetten. Er zaten heel veel van deze jonge vogeltjes, maar dit was de enige die ik kon vangen, na enige tijd vloog het op en besloot ik verder te gaan, maar dat is voor een andere keer. 😉

Een gekraagde roodstaart – vrouwtje

***

Inmiddels zijn wij wel thuis maar gebeurt er weer van alles. De eerste klus staat vast voor morgen, 1 juli als er weer muziek gemaakt mag worden, en wederom is Liefste als eerste gebeld. Vandaag moet hij dus zijn flightcase op orde maken het rek in elkaar waar hij even mee bezig was om te verbeteren, en de bus laden, zodat hij morgen naar Emmen kan samen met Orlando. Waar zij de ouderen van dagen in het zonnetje gaan zetten, ik blijf wel even thuis 😉

Orlando is een toffe gozer overigens, ik moet altijd zo lachen als mensen met hem op de foto willen… zegt ie zelf altijd, heb je wel de flitser aan? Anders zie je alleen maar witte tanden 😉

Verder ben ik nog bezig met de foto’s van het afgelopen weekend, de huishouding loopt ook door, en we hebben allebei nog een hele dag lopen en zitten deinen op de golven die niet meer waren, hahaha Dat is een heeeeeeeeel raar gevoel 😉

 

A Change of Plans

Zo kan het gaan, zo ben je bezig met het plannen en zorgen dat de boel aan kant is omdat je ouders komen. Zo kom je terug uit de supermarkt terwijl Liefste in de auto heeft gewacht en zegt… “Ik heb een probleem voor morgen….”

Wat dan?

“Ik ben net geboekt voor morgen, van 11 tot 18.00 uur.”

Uhhhhh ja… “Maar je ouders kunnen gewoon komen hoor, jij bent dan toch thuis!

Jawel, zeg ik, maar ik denk dat ze ook graag hebben dat jij er bent! Ze komen niet alleen voor mij, ook voor jou!

“Neeeheeeeeeeee, vast niet!

Echt hoor, mannen 😉 In de auto, ik bel mijn moeder die ik net nog even had gesproken, omdat ik weet dat ze iets specifieks drinkt, en dochterlief telkens de verkeerde mee neemt, had ik mijn moeder even gesproken net in de winkel.

Ze neemt op, ze staat op luidspreker. Ik vertel en zeg wat Liefste heeft gezegd, dat ze gewoon kunnen komen, alleen dat hij van 11 tot 6 draait dan, dan is hij nog niet thuis, dan moet het nog afgebouwd worden… vanaf een Skûtsje ook nog!

Inderdaad, ik had gelijk, ze komen ook voor Liefste, natuurlijk komen ze ook voor hem! Ze zijn allang blij dat ze zo’n lieve schoonzoon hebben die goed is voor mij 😉

Kortom, er is een change of plans, van druk zijn met je ouders, ineens plannen voor vandaag, vroeg ontbijt, vroeg eruit, ik ben er al uit, hij ligt nog even 😉 8 uur ontbijt, om 9 uur moet hij zijn flight cases laden en boxen, en alles wat hij nodig heeft voor het geluid. De horeca wordt weer wakker, fijn dat Liefste als 1 van de eersten wordt gebeld.

Zo heb ik even een dagje voor mijzelf, kan ik rustig aan nog wat dingen doen in huis, koken alvast, en ook hier, zal de dag vast en zeker weer omvliegen. Mijn ouders komen wel degelijk, maar dan morgen (zondag)!

Note: de vogel, ik heb geen idee eigenlijk of dit nu de koolmees is of de pimpelmees, foto’s zijn van 2019 in de oude opstelling van de tuin, en van verre achter glas geschoten.

Wordt er bij jullie weleens radicaal wat omgegooid in een planning? 

Zonsondergang op Laaksum/Laaxum

Gisteren vertelde ik al, dat we nog even op het terras zaten, een ijsje eten, ons toetje. Wat kan dat heerlijk zijn als je maanden niet meer uit eten bent geweest en op een terras als deze. met prachtige uitzichten, en ja, hier verblijven wij meestal tot aan zonsondergang of gaan rijden als deze aan de gang is.

We gingen nog even zwemmen, dit keer kon ik ook mee het water in, voor het eerst. Want het instappunt, zal ik nog weleens op de foto zetten, lagen eerst allemaal kleine stenen waar ik niet overheen kon komen. Die waren weg gehaald dus was het nu een stukje met zand, en eenmaal erin, dan lukt het wel 😀 De camera bleef aan de kant natuurlijk.

De andere kant van de haven, overal stenen. Deze hobbel zul je even moeten nemen normaal gesproken.

Het begin is er, van de zonsondergang… geniet zou ik zeggen.

Geloof mij, ook al scheren ze telkens voorbij, het valt niet mee om zwaluwen in vlucht precies in beeld te klikken 😉 yesssssssssss

En zo lieten wij Laaksum achter ons, om ook nog even bij vrienden langs te gaan, die in de buurt een chalet hebben, als we er toch zijn! Wat ook super gezellig was, ik nam nog drie foto’s en daarna niet meer. In het donker kwamen wij thuis na een heerlijke middag, compleet en totaal relaxed, vooral Liefste was weer helemaal ZEN.

Nog even een pitstop om iets anders ook op de foto te zetten, maar dat komt later elders tevoorschijn.

En bij de camping in de buurt van Sloten. Over het weiland heen.

Ongelooflijk maar waar, de volgende dag.. kelderde het allemaal in, het weer, en inderdaad, heel veel regen, die ook zeer gewenst was en is! Deze dag, hebben we alvast in de pocket en kan ik zeggen dat ik al buiten heb gezwommen in de natuur 😀