#balconylife

#balconylife, is een serieuze hashtag op IG. ~klik~ .

Vanmorgen, eindelijk, de wind weg, de zon schijnt en ik doe de deur open voor Picasso en zie de maan staan. Yesssss, gelukkig staat mijn camera op tafel naast de #balconylife 😉

Terwijl ik een foto of tig neem van de maan bij dit daglicht, kijk ik eens om mij heen. Ik zie appels die ik al eens genoemd heb bij ~Klaproos~, dat ik die heb neer gelegd voor de kerst al, en er is van gegeten maar ik zie niet wat of wie.

Officieel mag dit ook niet, omdat velen aan de achterkant, maar ook aan de voorkant hun vuil storten, eten dus met name. Waardoor we al jarenlang last van muizen kunnen hebben, het hangt er wel vanaf hoe schoon je huis is verder. Maar ze dringen vooral door in de boxen, en ook hier, heb ik geluk dat ik precies in het midden zit en de buitenkant zijn natuurlijk als eerste aan de beurt om in te kruipen.

Omhoog, kijk ik weer en zie de boom, die er altijd al stond, al bijna 26 jaar kijk ik ertegenaan in de verte. De vogels zitten er natuurlijk graag in, en ook nu, zie ik cirkelen, landen maar het viel mij al op. Veel meeuwen die cirkelen rond de boom en dan zie ik het…. Ik probeer ze al een tijdje te vangen met de camera, wat eerst niet lukken wil.

Beneden zie ik bij de garages van de huizen een kat lopen, die hoort hier trouwens, kom ik vaker tegen. Van wie hij of zij is, geen idee verder. Ik kijk verder op de grond onder mij, en dan zie ik het echt. Een flits zie ik vanuit mijn ooghoek, iets fladderen.

Opnieuw, heeft iemand maar dan echt buiten op het parkeerterrein, de weg ernaast, doodlopend… iets neer gegooid… aan cirkelende meeuwen kan ik dat altijd wel zien, vaak zoek ik al, maar nu was ik te geconcentreerd op de lucht eerst voor ik dit zag.

Alles komt erop af, en ze vechten elkaar de tent uit. Zou je niet zeggen hier, maar echt. Dan hoor ik de kat ineens brommen, samen met een andere kat, territorium, maar ze zitten ergens in 1 van de tuinen die afgesloten zijn… dus ik hoor ze wel, maar zie ze niet. Picasso zit veilig achter mij, op zijn paal, in de deur opening en kijkt slechts.

Ik pak mijn koffie, neem een slok en blijf kijken, het moet en zal mij een keertje lukken… vliegende vogels op de foto te krijgen.

Het is in de verte, maar ze zijn ook zo snel. Inmiddels zie ik ook mensen voorbij komen lopen onder mijn balkon. Auto’s parkeren, mensen stappen uit, kijken omhoog naar mij zie ik allemaal vanuit mijn ooghoeken. Bang dat ze op de foto worden gezet, maar mijn blik recht vooruit vertelt hen dat ik het niet op hen heb gemunt. Alsof ik met een jachtgeweer boven sta of zo…

Dan schiet ik nog 1 foto en zie? Al meer naar wat ik graag zou willen, zonder statief, zonder steun, met de vogel mee zien te bewegen, hoe snel ook, en op hoop van zegen…

~klik~

Vraag van de dag: Wat zou jij nog eens graag op de foto willen zetten wat tot heden nog niet is gelukt? 

Garnwerd: Stellingmolen: De Meeuw

‘We gaan naar zee….’ Hoorde ik slechts, vlak bij zee… oh.. ja dan wil ik wel mee! Even eruit, de dagen waren hectisch geweest voor Liefste met name. Artiesten, Oud en Nieuw, dat wil wel, er kwam zelfs bij. Hij ging de boel regelen, daarna nam ik het van hem over voor thuis, eten, drinken, boodschappen, helpen waar ik kon.

Afbreken, opbouwen, 1 artiest kon het, mits er een set aanwezig was, wel zelf.. en dat was hier… in Garnwerd… In Kommerzijl moest er afgebroken worden, in Garnwerd opgebouwd, dat kon gelukkig in 1 rit op 30 dec….

Om dan met oud en nieuw, na 1 uur in de nacht weer af te breken, dat moest kunnen! Voor we de berichten kregen van de mist.. toen wel ja! 30 dec. in de ochtend…

31 dec. Alles is in kannen en kruiken, Liefste moet weg, rond half 4 als het normaal blijft, maar ja de intuïtie, 3 uur reed hij weg, op weg naar Ruinen, met Zwarte Jannes, daarna samen door naar Ootmarsum! En weer terug, even thuis dacht hij, na 1 uur Garnwerd…

Dat ging het dus niet worden, hij was nog niet weg of ik zag het weer op tv… code geel, nu al… in de avond, code rood voor Friesland… bij Heerenveen al zware botsingen… vlak voor 12 uur hoorde ik dat. Toen moest ik het even weten, ‘waar zit je!’ Wolvega, andere kant op, via bos… dan maar zo, Heerenveen mijd ik… pfffffffffff ik kon weer rustig zitten.

Boem, boem, knetter… 12 uur…

0.30 uur precies… Liefste kwam binnen, pfffffffff, veilig en wel… Hij hoefde er niet meer uit, men had al gezegd, niet te doen, kom morgen maar in de middag…

Een pak van mijn hart, en zo doende kwam het… dat ik op 1 januari mijn eerste roadtripje had, even mee naar Garnwerd… Waar deze molen stond, en ik besef, heel verhaal, en nul info over deze molen…

Dat kan natuurlijk niet, dus bij deze:

De Meeuw is een korenmolen en voorheen ook pelmolen aan het Reitdiep in Garnwerd in de provincie Groningen.

De molen werd nadat zijn voorganger was afgebrand, herbouwd in 1851. De molen heeft in 1977 een zeer grote restauratie gehad waarbij de molen weer voorzien werd van maalstenen om graan te kunnen malen. Het pelwerk keerde niet terug. De molen is thans eigendom van de Molenstichting Winsum en wordt door een vrijwillige molenaar elke zondag in bedrijf gesteld. Mede vanwege de prachtige ligging aan het Reitdiep en het weidse uitzicht over het grensgebied van Westerkwartier en Hogeland is De Meeuw een grote toeristische trekpleister.

Bron: ~klik~

~later meer

Mardyk richting Terherne

Gisteren liet ik al een stukje van het Snekermeer zien, en hier het vervolg, het fietspad met woningen erlangs, maar ook nog, woonarkjes ergens. Dus hier sloegen wij af en gingen op richting Terherne.

Het was grijs en iets nattig leek wel, erg vochtig in de lucht in elk geval. Kijken jullie mee naar de bootjes die daar liggen?

En toen, in de verte, wees Liefste op een brug, en dat daar zijn jeugd lag… natuurlijk maakte ik de foto van de brug in de verte.. met nevel…

We liepen nog een klein stukje door, Liefste vertelde mij dat hier in de buurt, de Groene Draak ligt… juist die van het koninklijk huis, of Beatrix eigenlijk.. En het hek zat dan ook dicht, nee geen foto’s van. Het was niet te zien. Door het hek heen, is de bovenstaande foto gemaakt.

En deze ook… ik draaide mij om…

Op de terug weg… richting auto.. dus, de vogel, wow.. toch wel mooi…

Een klein sluisje…

En dit…. ineens…

We pakten de auto en reden een stukje terug, omdat wij op de heen weg hierheen al een mooi plekje hadden gezien, en ik allang had gevraagd om daar even te stoppen… dat gingen we nu doen.

~later meer.

Dit verhaal begint in Poppenwier:

Yn en Út Poppenwier ~klik~
Kunst in Poppenwier: de koeien van Koos Reinsma ~klik~
Bij het Snekermeer/Snitsermar ~klik~

 

De Kievit!

Nou ja… Het speelt nog even verstoppertje! (Ik had geen statief bij mij, eigenlijk nooit… dus losse pols foto’s!)

Mjah, als een anderhalf jaar zie ik kievitten aan mij voorbij trekken, in de auto, middeni n de weilanden waar je niet kon stoppen… waar ik met de fiets niet kwam… te ver van huis, dichtbij huis in de weilanden zag ik ze niet… kortom, soms best een grrrrrrrr momentje gehad.

En nu… een fietstochtje richting Bunschoten – Spakenburg, ja eerder geweest vanaf het oude adres van mijn ouders.

~klik hier, dit is deel 3, maar vanuit daar kun je telkens weer terug, alles opent in een nieuw tabblad. ~

En nu, einde van de middag, tussen 5 en 6 uur… dit ene weiland helemaal vol, bijna thuis… Op de fiets en ik roep naar Liefste, wacht even! Maar ja, dan kan hij lang wachten, want ik moet en zal, ze blijven zitten… grrrrrr, het lukt me niet…

Diep ademhalen, even aarden, even uitzoomen, de groep, of een deel van de groep erop, en opnieuw… inzoomen…. en dan…

Yessssssssss, dat is in elk geval eentje heel erop!

Zon achter wolk, who cares, niet zo heel scherp, maar who cares…

De kievit is een van de meest kenmerkende (weide-)vogelsoorten van ons land. Hij is onmiskenbaar met zijn kuif, zijn zwart-witte kleed en zijn unieke, opvallend brede vleugels. Deze spelen in de baltsvlucht een belangrijke rol, waarbij de kievitman spectaculaire buitelingen maakt en de zwart-witte ondervleugels van ver zichtbaar zijn. Aan de ‘zang’ die hij dan laat horen heeft de kievit zijn naam te danken. Ook de vleugels maken een opvallend geluid.

En dit is wel … bijna…  iets aan geknipt… ietsje maar 😉

Ik weet nu waar ze zitten eventueel en waar ik erbij kan…. Yesssssssssss!

Bron: ~klik hier~

Ik wens iedereen een hele fijne nieuwe week toe! Ik weet, ik loop weer ietsje achter, maar ja, Liefste is dan ook wat langer blijven hangen. Ik denk dat hij er nog is zelfs 😉 als dit online komt.

 

 

 

Tok, pok, tok, Kukelekuuuuuuuuu

De haan kukelde omdat hij mij zag. Waarschuwing, omdat ik stopte met mijn fiets. Kukelekuuuuuuu pok, tok, pok, pok, tok…

Lekker scharrelend, wonderlijk, dat ze daar dan ook blijven, zo op het randje van de weg, weiland en hun tuin… De vrouw des huizes zat lekker op een bankje in de voortuin. En ik schoot er even op los.

Muziekje bij?

Lekker even swingen samen met de kippen, en hanen…

blote billen in het gras? Oh nee, een verenkleed in het groen 😉

Dankbaar ben ik, dat ik ze zie lopen, hoor, kakelen en kraaien. Vergeten was ik, hoe dat is. Natuurlijk zie ik of hoor ik weleens een kipje hier of daar, maar zo, al scharrelend, en de soorten, verenpracht… die was ik even kwijt, vroeger was weer even hier, heel dichtbij.

Ze vonden het lang genoeg zo, hun fotosessie, en gingen er als de kippen vandoor… terug de tuin in.

Samen op weg naar veiligheid. Vrijheid, blijheid!

Ik was mee naar Lollum en fietste naar Bolsward….  Hier ben ik net weg, en zit ik nog net in Waaksens.

Waar ik 1 boerderij verder, deze zie staan… Tijd om Sjoerd even te mailen 😉