De Walvis dus, heet deze fontein. Natuurlijk ben ik er zoveel mogelijk even omheen gegaan, beetje lastig in het water natuurlijk, het is maar net waar je staat. Of bent.
Hier is duidelijk te zien, de donkere rand op de walvis, tot hoever hij boven water ligt als het vloed is. Het was nu dus eb, duhhh 😉
11Fountains zijn een groep fonteinen in de Friese elf steden die in het kader van Leeuwarden-Fryslân in 2018 zijn geplaatst. Het betreft een citymarketing initiatief. De fonteinen zijn onder begeleiding van curator Anna Tilroe door verschillende internationale beeldende kunstenaars gemaakt. De elf fonteinen zijn op 18 mei 2018 gelijktijdig onthuld.
De fonteinen werden in de landelijke media bekritiseerd. Terugkerende punten in de discussie over de fonteinen waren een gebrek aan steun vanuit de gemeenschap, de plaatsing van de fonteinen middenin de historische dorpskernen en dat de gemeenschap moest betalen voor de fonteinen.
En opnieuw merkte ik dat mijn camera gewoon te langzaam is, om dit mooi te vangen, de eerste beelden vanaf de andere kant zijn geluk geweest, want hier heb ik vrij lang gezeten op een bankje samen met Liefste, hij filmde het, ik schoot het, althans ik deed pogingen. Het bootje op de achtergrond geeft wel aan hoe groot deze fontein is.
Hier hebben twee kunstenaars aan gewerkt lees ik: Jennifer Allora en Guillermo Calzadilla,bij deze… mocht een andere Bruggeling of zo denken, dat wil ik in Brugge hebben 😛
Voor het eerdere blog op de pier en meer foto’s van deze fontein? ~klik hier~
Inmiddels zijn wij het laatste stukje van de Zeedijk naar de pier van Harlingen gefietst. Veel wandelaars en schapen die los liepen op de dijk moest ik zo hier en daar ontwijken. Dus stopte ik maar even niet, tot ik op de pier was. Daar stopte ik weer zo hier en daar.
Want hier ligt ie dan. De fontein van Harlingen dankzij de Culturele Hoofdstad van 2018. Bij eb. Er is inmiddels een wikipedia pagina voor gemaakt, alle 11 fonteinen in de 11 steden op rij. ~klik hier~
Om de minuut ongeveer begint de walvis te spuiten, wat dan weer ongeveer 30 seconden duurt.
Op de achtergrond zie je het bijzondere havenkraan hotel liggen, de kraan waar je kunt overnachten en eens in de zoveel tijd de kraan kunt draaien als je erin logeert.
En nu, mag ik weer even aan de slag met foto’s voor de ~later meer. Mijn laptop is onverwacht even een dag in klein onderhoud geweest. Deze kwam gisteravond pas weer terug, dus ja, ik ga even lezen bij jullie eerst weer 😉
Deze foto’s zijn gemaakt op 5 augustus 2020, de hittegolf was net in zwang en Liefste was een dagje vrij eindelijk. Ik wilde graag even naar de heide om te zien of het al paars zou zijn, of nog net niet. Zo geschiedde. Wil je meer zien en lezen over hoe dit is ontstaan? Een eerder blog met foto’s vind je ~hier~.
Het was dus al paars, alleen het zoemen van de bijen ontbrak. Dat viel echt op, omdat ik er eerder ben geweest, vroeger ook al, en het hoort nu te zoemen, dat kan heel indringend worden zelfs als je een tijdje ertussen gaat zitten, of erdoorheen loopt. Nu dus helemaal niets. Ik zag hier en daar een libelle in de verte, maar ook lang niet zoveel als het jaar hiervoor.
Zo ook, de vennen stonden praktisch leeg. De allereerste keer dat ik hier kwam, lag dit vol met water, waren naar het leek wel 3 vennen bij elkaar. Nu stond er alleen in de achterste wat water en kon ik er zo heen lopen zelfs. Dat is natuurlijk een heel slecht teken.
En hier, allemaal bij elkaar, verschillende soorten sporen die al in bloei zijn. tijdens de hittegolf zelfs. Een bovist, wat stoelen en een zwammetje, tegelijk het maisveld met de zomerse bloemen ernaast. Het is als Sint Juttemis bijna.
En dan dat prachtige rode dak in de verte wat er net bovenuit komt. Ee huis. thuis, mijn thuis is tegenwoordig waar Liefste is, en waar ik ben. We moesten even naar Almere, de tijd om eventueel terug te gaan begint denken wij, aan te breken. Echter is fysiotherapie gewoon door gegaan, is mijn dochter verhuisd en had ik het huisje nog niet gezien. Heeft Liefste een fiets voor haar bij elkaar gewerkt, ( in natura uitbetaald ), zo kan het ook gaan. Klussen betekent in deze tijd niet altijd cold hard cash verdienen. Dochter zo blij als wat met eindelijk eens een goede fiets waar zo mijn kleinzoon veilig achterop kan, In plaats van de oude barrels waar ze tot heden vaak op fietste. (met reden, die stelen ze niet) 😉
En er werd een nieuwe salontafel voor mij geleverd, dat allemaal per ongeluk op 1 dag. De fysio stond al vast, de fiets dan mee te nemen stond vast, en ik werd afgelopen week gebeld of men… de tafel kon brengen op… nou ja! Dat is echt toevallig! Ja, dat kan, alleen het tijdstip, gaf ik aan, graag dan en dan, na fysio. Nou, dat werd dus tussen 7.15 uur en 9.15 uur, die mail krijg je dan de middag ervoor. Kortom, maandagavond, reden wij langs het ouderlijk paar om daar meteen even de ringen voor mijn moeder af te leveren. Even gedag te zeggen en door naar Almere.
De plantjes hadden inmiddels wel dorst. Mijn dochter verzorgde ze, maar ja, de verhuizing kwam daar zeer onverwacht tussen, dus er zijn er een aantal die hebben bijna de geest gegeven. Komt wel weer goed, of anders, het zij zo. Kan gebeuren. We namen een heerlijke douche, keken wat tv, en vervolgens doken we op bed, de wekker gezet en om half 7 ging deze af. Ik heb amper of niet lekker geslapen in elk geval. Dat is meestal zo als ik dit soort vroege afspraken heb, bang om niet op tijd wakker te zijn of zo. Meer mensen die dit hebben?
Natuurlijk als de wekker dan gaat, ben je wel in diepe slaap. Ik gooide de wekker nog 1 keertje op snoozen, om vervolgens er dan toch maar uit te gaan. Koffie, en op balkon voelde lekker, ik ging even buiten zitten. De straat in mij opnemen die sterk achteruit gaat. Qua aanzicht. Winkelwgentjes beneden wat niet mag, wel een stuk of 6, kortom controle is er ook niet. De stempels staan er nog, ik opende een brief waarin vermeld stond dat ze voorlopig nog blijven staan. Er hadden zich duiven genesteld in de stempels, vandaar dat ze niets mochten en konden doen. DD van de brief 3 juli… het is september, en nog zijn de materialen er niet. En toch de huur met 3% even verhoogd, en ze hebben zich zo ingedekt met die stempels en de gebreken, dat we niet om verlaging kunnen vragen wettelijk gezien, voor achteruit gang van het woongenot. (Ja, ik kijk grag Mr. Frank Visser en weet soms dan zelf even uit te vissen hoe ik iets op kan zoeken of dat ik mij bewust wordt van rechten en plichten qua woningbouw).
De salontafel werd keurig op tijd gebracht, ik hoefde niet te racen voor mijn fysio welke om exact 9.15 uur stond. Ze waren er al voor half 9, kortom, ik kon op mijn gemak nog een keertje douchen, aankleden en mijn fiets pakken. Liefste mocht uitslapen, dat had hij wel verdiend 😉
Ik fietste naar het gezondheidscentrum, alles is anders daar, nog meer voorzichtigheid. het was er dan ook super rustig. Ik ging naar boven, ging in de gymzaal zitten zoals altijd. En wachtte af… rustig af. Nu is mijn peut meestal eentje van uitlopen, dus ik was op tijd. Ik hoorde hem gewoon door alles heen vaag praten, patiënt eventueel lachen en antwoorden. En ineens was het 9.40 uur, de gymzaal was leeg, waar het normaal stervensdruk is, maar nu kwam er een vrouw binnen die verbaasd was mij te zien, zij ging fietsen ik zat nog te wachten. Om dan te ontdekken dat de tijd zover heen was. Huh? Even in dubio, maar ik besloot op te staan en eens even aan te gaan kloppen.
Het kan niet altijd recht lopen schijnbaar. Er was 1 afspraak verzet, en dat was deze, Denis deed open, (ja echt met 1 n… naar het liedje van Blondie is hij vernoemd). Zag mij, keek meteen verbaasd… Ik vroeg hem… uhhh 9.15 uur? Ikke? Loop je zo uit?
Meid zegt ie.. je staat er niet in, deze mw. staat er al een maand in voor vandaag op dit tijdstip… uh? Hij zette zich achter zijn pc, ging kijken waar ik dan wel zou staan, nou nergens dus! Ik zeg hem nog.. ik wilde vorige week al, maar toen was je er niet, dus deze week, di. 9.15 uur zei ze tegen mij door de foon… Denis is door de komende weken heen gegaan, hele dagen bekeken, maar ik stond er niet tussen…. foute boel. Ik stond bijna in tranen. En ik vroeg hem, heb je aub even 5 minuten dan als je klaar bent met deze Mw.? ja, dat had hij, normaal gesproken is dat namelijk het sport uurtje in de oude tijd. Vandaar dat ik meestal op die dinsdag ben om 9.15 uur… dan kan hij uitlopen 😉
Kortom, ook bij mij, kan het weleens mis gaan, door.. nou ja.. wie of wat dan ook. Denis gaat er zelf ook nog even achteraan, maar nu sta ik weer ingepland, over 3 weken zeker weten bijna, ben ik weer thuis, om als het goed gaat! (covid19 beslissing), thuis te blijven voorlopig!
Hij heeft mij er nu zelf weer ingezet! Pffffffffffffff nou goed, het mij het ochtendje en start van de dag wel, om daarna rustig aan te ontbijten met Liefste. Maar eerst, ging ik nog even naar mijn centrum, naar mijn AH, mijn favo cassiere was er, ze was zo blij mij te zien. Maar ik kreeg wel te horen… schoonmoeder.. kanker overleefd… maar gestorven nu aan corona… in het verzorgingstehuis. Ik vroeg of ze in ons tehuis zat bij ons in de wijk. Nee… ze noemde het tehuis, waar mijn cliënten eventueel ‘werken’, een deel van hen dus… ik zeg neeeeeeeeeeee dit meen je niet! Pfffffff Goed, condoleances over en weer om daarna even bij Bruna, mijn favo boekenwinkel even te zien of mijn naamgenoot aanwezig was. Ik zag de andere meiden wel, eentje was nieuw voor mij, de ander ook bekend, maar mijn naamgenoog Suus, zag ik niet…
Waar is ze? Uhhhh, ze is ziek thuis.. ik vroeg meteen… ‘toch niet?’
Nou, dat moest ze nu juist nu ondergaan… de test… want haar dochter op school was thuis gekomen met verkoudheid, en zijzelf, Suus… nu ook hoesten en proesten en dus de test, en dan de uitslag… nog onbekend dus of het gewoon een verkoudheid is… of dat ik er nu twee ken in mijn woonstraal en contactstraal… open en bloot contactstraal die corona hebben…
Ik kom thuis, vertel het aan Liefste… hij kent immers mijn patroon van boodschappen doen etc. Dat ik vaak daar ben onder de mensen, omdat ik met de fiets moet als ik alleen ben, dus ja, 1 doos kattengrit en wat schoonmaakmiddelen maken al dat ik soms zelfs twee keer op 1 dag het centrum in moet. En ik zie hem al bedenkelijk kijken. Onze persoonlijke gedachtengang was… ergens in sept… maar nu vroeg ik, omdat 3 okt, ineens een bijzondere datum is.. voor ons persoonlijk… ben ik voor 3 okt. thuis? Of moet ik … Zijn woorden… ik weet het niet! Neem maar mee! Pak maar in!
Sowieso moet ik nog even mee terug, want morgen ga ik hier naar de tandarts, maar dat is voor een volgend blog.
Ik moest dit gewoon even kwijt zo… sorry voor het lange verhaal. tot heden was ik niet zo bang voor corona, nu nog niet, maar ik ga eerlijk zijn… er gaan alarmbellen af bij het idee dat ik straks dagen alleen in Almere moet rond scharrelen eventueel. Want, ook mijn dochter werkt nog altijd thuis! Mijn schoonzoon rijdt op de stadsbus, maar afgeschermd met mondkapje… zij zijn veilig, ze houden zich veilig…
En dan nog het nieuws gisteravond… bij thuiskomst te Drachten… mensen wassen hun handen minder vaak… illegale feestjes, ook jongeren. Ik voel mij hier veiliger in elk geval. Laat ik het voor nu daarop houden.
DD 5 augustus 2020. De hittegolf is inmiddels gestart en Liefste werkt zich suf, waar ik ergens al zei, je moet het iets kalmer aan doen nu. En ja hoor, ergens midden in de week eindelijk had hij even een dagje niets, En ik vroeg hem om samen even naar heide te gaan, ik wilde weten of de hei misschien al richting bloei ging.
“Dan gaan we ook even naar Olterterp, de steen is nu geplaatst!”
En dat wist ik, van een geliefd persoon, die 2 jaar geleden is overleden toen wij net met elkaar gingen. Ik ken alleen de verhalen nu, ik heb de beste man, helaas nooit ontmoet. Toen kwam ik er voor het eerst ook, toen hij er net lag. Maar we konden hem niet vinden. Achteraf logisch want een steen kiezen en laten zetten kan vrij lang duren. (weet ik vanuit eigen ervaring).
Ik schreef al eerder over het fietsrondje naar Olterterp en dat ik als doel had, om dit kerkje dus op te zoeken en te zien of de steen er al stond, want toen stond het er al, en ik wilde zelf al gaan kijken alleen. Maar ik miste de afslag. ~klik hier~
Ik wilde eventueel lekker op de fiets gaan, maar Liefste vond het al zo te warm, dat hij vond dat we met de bus moesten gaan, vooral omdat we daarna ook naar de Merskerheide zouden gaan nog. Hij was bang dat ik dat met name niet zou redden, en hij met zijn knie en die warmte. Dus het werd met de bus, en dan wandelen op de hei.
We kwamen aan, ik nam mijn tijd, waar Liefste vrij ongeduldig begon te zoeken. zo groot is het niet, dus uiteindelijk hadden we de steen en zijn graf binnen 10 minuten gevonden vlak bij de ingang van de kerk.
Valk bij de toren ook, dat deed Liefste glimlachen, ik keek en observeerde, ik kende de beste man immers verder niet. Dan is het een ander verhaal. Ik zag een glimlach, er staat een tekst op die ik nu niet meer weet, en nee, ik heb er (nog) geen foto van. Maar passend bij de man in kwestie toen hij nog in leven was.
Liefste stond duidelijk in gedachten en ik zat even op een bankje te genieten van de stilte en rust. Tot hij aangaf, kom… Dan is het ook ineens klaar en moeten we verder.
Ik nam nog een foto van de toren… ik liep verder om de kerk heen terug naar de auto, en zag… dd 5 aug. 2020 he…
Juist, en omdat mensen dan al paddenstoelen zien, denkt men meteen de herfst is in aantocht. Niet dus… paddenstoelen kunnen zich het hele jaar laten zien, hoe natter de grond, hoe meer paddenstoelen je tegen kunt komen op de juiste plekken, het hele jaar door!
Het is wel zo, dat ook paddenstoelen een voorkeur hebben van ‘bloei’, sommigen komen zelfs alleen bij vorst op bijvoorbeeld. Ik heb thuis een speciaal boekje, volgens mij ooit in Naturalis gevonden, met alle soorten die in Nederland voor kunnen komen, en dan ook nog per seizoen, dus echt lente, zomer, herfst en winter stoelen zullen we maar zeggen.
Wil je meer weten hoe dat nu eigenlijk zit met al die schimmels? ~klik hier~
Ik heb ze zelfs thuis op mijn benjamin ficus gehad bijv. binnen plant, het waarom is mij nog altijd onduidelijk. Ook buiten in de emmer hier in de tuin, groeit er eentje bij de Japanse Vingerplant ineens. Kortom, ze zijn overal, zelfs in je koelkast als je het maar lang genoeg laat staan 😉
Gisteren liet ik zien dat wij op de dd 19 juni even een trip hadden naar Kampen. We zijn ook even bij mijn ouders geweest samen met Bros, de hond om na het eten weer een mooie route terug te rijden en vooral een stukje strand te vinden waar ze even kon gaan zwemmen.
Bros is inmiddels 11 jaar oud en ooit is er een kind zomaar op haar gaan zitten, waardoor zij niet goed kan lopen, en nu ze ouder wordt, wordt het telkens slechter. Dus moet zij echt makkelijk het water in en uit kunnen komen. We tillen haar vaak zelfs zelf de bus uit.
Aan de overkant ligt het zwemstrand “De Zwolse hoek”, waar wij ook al eens per ongeluk zijn beland. Natuurlijk heb ik geen idee nu hoe ik dat blog ook alweer heb genoemd, kan het niet terug vinden. Hier, lieten we Bros los en ook ikzelf kon wel wat cooling down gebruiken, ik had een rok aan met top en slippers, dus makkelijk zat, rok uit, en even pootje baden. Bros vond dat wel leuk in elk geval, nee er zijn geen foto;s van. (wel filmpjes maar die heb ik gelukkig niet 😛 )
Wij dachten/denken dat dit bedoeld is voor de honden om te zwemmen ook, maar als ik ga zoeken online wordt dit strandje niet genoemd als hondenstrand of gewoon zwemstrand, als niets eigenlijk. Dus wat is het nou… Wie het weet mag het zeggen!
Al eerder vertelde ik over deze hoogspanningsmasten op het water, dat ik dit altijd intrigerend vind, of wij nu over de brug heen rijden, of zo langs het water via B wegen. Bij elke keer dat we stopten zette ik ze al op de foto… En dan komen we natuurlijk bij… De Wilhelmina uit, dat ik hier totaal geen idee had nog, dat slechts 1 weekend later, hier aan voorbij en onderdoor zou gaan varen! ~klik hier~
Hier stond ik gewoon te genieten van het uitzicht niet altijd mooi misschien, de industrie ligt er ook. Maar toch he, dat gouden uurtje qua zonlicht midden in de zomer.
Wij waren er niet alleen trouwens, het zwemstrandje stroomde voller en voller, overigens mensen met honden wat niet mag. Why? Dat vraag ik mij dan altijd af, en waar is de handhaving dan. Vraag ik mij ook vaak af.
Een vader met zijn twee zoons, en een metaaldetector, hij heeft ook echt een pak aan en ging dus ook in het water zoeken. Niet dat ze wat vonden hoor, tenminste niet dat wij zagen dat er een jubelstemming kwam. Zij negeerden ons, wij negeerden hen, we deelden elk een half strandje, lekker rustig. Bros bleef toch wel in onze buurt ook.
Het is toch anders he.. met dat riet ervoor, het gouden licht is dan weer wel erg mooi hier op de foto’s, in vergelijking met wat ik op het water schoot. toen het zwaar bewolkt was en regende.
Er is meestal wel een lucky shot waar een meeuw dan in je beeld vliegt en dan nog vrij scherp overkomt ook 😉
Het licht was zo mooi! Maar hier nog even Bros, we gingen nog even in het gras liggen, zitten, Bros kauwde nog even wat gras weg, en het werd tijd om weer richting Friesland te gaan, Bros en de fietsen af te leveren.
Bros is beroemd in Drachten hoorde ik vorige week een Mw. in de winkel zeggen. Daar hoort ze ook dan, de eigenaar is een goede vriend van Liefste, vandaar.
Ik ken Bros dus pas 2 jaar zo ongeveer nu, en die vrouw wist eigenlijk niets, ze zei hij… beroemd in Drachten. Bros? Heet hij zo? Heeft ie broze botten dan? Uhhh dan valt mijn mond even dicht hoor, of open.. gezien de leeftijd van die vrouw ook… volgens mij 70+ … Dan weet je toch wel dat Bros een chocolat labrador is, of in elk geval dat haar kleur alles te maken heeft met de naam? of ben ik nu gek, ik heb die vraag nooit gesteld in elk geval.
Oh god.. Donald Jones.. tis toch geen peepshow? Oh mag ook niet meer zeker?
😉
Anyway, mag ik jullie voorstellen aan Bros 11 jaar oud, teefje, chocolat labrador, de hond van Wibo Koehoorn, van Fyts-Wurk te Drachten, de fietsenwinkel. Zo nu en dan, koeriert Liefste voor Wibo, en als het een ritje is wat verder weg dan in de buurt? Dan gaat Bros vaak of eigenlijk altijd even mee, en gaat Liefste even met haar wandelen of zwemmen, ik ben niet altijd mee, soms moet je elkaar ook even loslaten 😉
