Deel 2 van het droog vallen op het wad, ~klik hier, voor het hele verhaal algemeen~.
Ik begin gewoon maar even met een naar mijn idee mooi plaatje, daar kunnen ze nog varen, wij dus niet meer zo ongeveer. Het enige wat ik nog ga vertellen, de regels. Toen we eenmaal vast zaten, kwam de groep aan dek en kregen we de regels mee.
Deze bal werd hoog gehangen zodat we vanaf het wad, als je het was op ging, dat hoefde niet, je kunt ook aan boord blijven. Zodat je van verre kunt zien waar ‘jouw’ schip zich bevind. Je mag niet verder dan een meter of 200 zo uit mijn hoofd van je schip af het wad op. Dit nu ivm de springtij en het opkomende water jou echt kan verrassen!
Je MOET iets aan je voeten hebben qua schoenen, omdat dit niet in de planning stond, werd het even schipperen met wat aan boord was en wat wijzelf bij ons hadden, ik had mijn croqs dus thuis gelaten, hier komt het water nog tot de kuiten, het kon een uurtje later wel eens helemaal droog zijn, maar zeker ben je nooit! het werd dus nog even een puntje of ik wel van boord kon gaan dan… gezien ik vooral mijn slippers bij mij had voor de nacht en ochtend, en overdag mijn golfschoenen droeg met name.
Hou elkaar in de gaten en blijf liefst ook bij elkaar, zie je zeehonden liggen? Dan ben je verplicht om een bepaalde afstand te houden, je mag er niet zomaar naar toe!!!! Anders krijgt de schipper eventueel bij controle op zijn of haar flikker… Kortom, luister echt naar deze regels! Je doet het samen, en het is bijzondere natuur waar jij op visite bent! Een stukje Unesco Erfgoed!
De schipper bleef aan boord, en houdt ons wel in de gaten en ook het water natuurlijk. Anderen bleven aan boord en lagen heerlijk in de zon aan dek. En ik, ja wat zou ik… Is het zo ook al niet mooi? Doch, de dame in de verte had waterschoenen van Harriët te leen gekregen en zij kwam terug later, toen was het droger rond het schip, ik hoefde niet zo heel ver en toen we ergens gingen kijken, zei ik nog, ze zijn wel erg ver met zijn allen….
Dat bleek dus ook, ze waren te ver, bijna op de andere zandbank, nu lagen daar de zeehonden dus te dichtbij maar ook te ver van ons schip af. Er werd dus een toeter los gelaten, en als die gaat, hadden wij te horen gekregen, waar je ook bent, dan moet je direct terug komen! En het maatje/matroos was nog aan boord, die ging hen maar even halen, om te vertellen dat ze iets te ver waren gegaan, dat kan gebeuren, in dit moois, ook al zie je dit nu nog niet… kun je al snel dwalen, echt heus waar!
De groep kwam terug, kinderen helemaal blij en toen zei Harriët mij dat ik haar waterschoenen kon dragen, toen besloot ik toch maar heel voorzichtig om ook af te dalen als laatste en eigenlijk alleen een rondje schip te doen. R. gaf nog tips mee, rondje schip moet kunnen Suus… maar pas op, daar zit de schroef dus… moet je eventueel even omheen. Ik daalde af en liet mij betoveren… gewoon… kijk maar mee…
Dit is het achtersteven dus… hier besloot ik, omdat ik het wel heb geprobeerd, om niet echt rond te gaan.. maar terug langs dezelfde kant en nog even… nou vooruit dan…
Op het wad dus, zo mooi!
En dan deze, mensen echt, ik kwam niet meer bij, deze vloog met recht het beeld in toen ik klikte, per ongeluk… actie foto ten top in bijna macro!
En nog even…
Prachtig om te zien, en zo gek ook eigenlijk om zo te staan… Inmiddels kwam de vloed ook alweer op, iedereen aan boord, de andere gasten met name, de Duitse gasten, wilden al veel eerder dat ik terug zou komen, vloed kwam op! Maar ja, ik had de info van de schipper dus deed ik rustig aan, maar nu was ik wel klaar, ooit een volgende keer, beter voorbereid, met waterschoenen standaard mee eventueel! Ga ik dit zeker nog wel een keertje meemaken. I’m sure.
De tijd, was er inmiddels naar dat Harriët het voor gerecht wel bijna klaar had toen ik weer aan boord kwam, werd de tafel gedekt, we zaten net, toen schokten we even. De schipper stond op, we hadden net ons voorafje op, en ja hoor, vloed was sneller dan het schema aan gaf en we kwamen los! Dus konden we weer varen. In samenspraak besloten we de rest van het diner te bewaren tot we in de haven waren van Vlieland, ik bleef dacht ik gezellig beneden, maar echt hoor.. Harriët stuurde mij het dek op met camera, ‘je vaart maar 1x de eerste keer Vlieland binnen Suus!’ Ja, dat is waar… en wederom, zonsondergang zette in… maar dit stukje… is voor later…
Wil je meer weten, je kunt ook dagtochten met BBQ bijv. boeken of gewoon een dagtocht, voor families of … verzin het maar, en vraag het ze gewoon! ~wadgenieten.nl <—- klik~ volgens mij zag ik de eerste tochten voor 2020 ook al voorbij komen, ben niet zeker, gewoon even kijken, sparen en alvast boeken 😉
