Stieren

Onze reis naar huis was nog niet klaar. Na het zwemmen en mijn wandeltochtje reden we richting Kollum maar dan wel door het Nationaal Park van het Lauwersmeer. Een stukje dan. Ineens zagen wij deze stieren staan in het water, ja dat vraagt om een pitstop natuurlijk.

Ze bleven rustig staan en graasden verder, niet 1 keurde mij een blik waardig waardoor ik ze mooi op de foto kon zetten hun kop dus.

Een klik op de foto betekent groter en in slideshow.

Dit was de enige die wel even zijn kop om wilde draaien, meer dan dit werd het niet, ze graasden gewoon verder, deden hun ding verder. Duidelijk zo gewend aan mensen die stoppen denk ik.

Deze schoot ik nog en toen reden we weer verder op naar Kollum, via Zoutkamp.

En daar kwam ik dit tegen, hier zitten als ze er zijn natuurlijk, eventueel de zeearend. Nee, ik heb ze niet gezien.  😉

Natuurlijk moest ik ook even naar boven.

Ik nam deze foto en zag het al, denk ik? In de verte bij het riet, links in het water? Ik zoomde in…

Yep… die andere reiger, de zilverreigger stond daar te vissen. (sorry Sjoerd!)

Een paar jaar geleden werd ik wel even lyrisch als ik deze zilverreiger zag, maar ja, tegenwoordig zitten ze ook met regelmaat in mijn woonwijk in Almere, dus ook deze, ik zie ze telkens vaker. 😀  ~klik hier, tussen de meeuwen in de wijk~

Ik nam nog wat omgeving in mij op met de camera.

Pas achteraf zag ik dat ook hier regels zijn voor het beklimmen van, maar er was niemand dus kon dat gewoon. Ik stapte weer in, en we slingerden door het landschap en kwamen ook nog in Zoutkamp uit. Waar Liefste ooit met het Veronica schip bezig is geweest, het om te bouwen en her in te richten met geluid en licht.

Ik nam nog wel wat foto’s onderweg, maar allemaal vanuit de bus, deze laat ik zitten, wie weet voor ooit, later. Ik eindig hiermee deze roadtrip van dd 17 juni 2020.

Mocht je terug willen kijken en lezen? (note, alle linkjes hier openen in nieuw tabblad en verwijzen naar oudere blogs hier door mij gemaakt en geschreven).

1. On the Road again/Lauwersoog / 2. Yesssssss, het was eb! (Lauwersoog) / 3. Rust Roest. (Lauwersoog) / 4. Vergezichten / 5. Watertaxi (Lauwersoog) / 6. Heerlijk zwemmen in het Lauwersmeer / 7. Het Vogeltje/ gekraagde roodstaart – vrouwtje / 8. Nog even wandelen/ Lauwersmeer / 9 De blauwe reiger .

En eigenlijk, zitten na deze trip, alweer 2 andere trips die wij gemaakt hebben, maar ja, toen kwam de Wilhelmina van wadgenieten.nl, onze onverwachte trip, en ik nam ruim 1000 foto’s mee terug, dus uhhhhh zijn jullie daar klaar voor?  😛

 

 

 

 

 

Nog even wandelen/ Lauwersmeer

Hier zaten we dus, dd 17 juni 2020. Laat in de middag aangekomen en het was maar een graad of 25, met wat grijze luchten maar wel al benauwd omdat de lucht dus bedekt was met wolken. We zwommen, heerlijk, ik lag er langer in dan Liefste, om daarna met mijn camera eens een rondje te gaan lopen. Het was er toen heerlijk rustig, amper een mens te zien of te bekennen op het strand, of hond. (In dit geval, ook hondenstrand).

Nadat ik met enig geduld het vogeltje had gefotografeerd en had staan bewonderen, liep ik iets verder door de bush bush heen op een olifantenpaadje en stond op het fietspad wat er vlak langs loopt.

Het vogeltje krijgt nog een staartje omdat ik nog altijd niet zeker ben, wat het nu is, dus heb ik nu dankzij Jetkse van Schrijven met licht, 1 foto op twitter gezet die ik eigenlijk nooit gebruik om een vogelaar rond het Lauwersmeer te vragen, ik wacht rustig af op het antwoord wat hij zal geven, dit vogeltje krijgt nog een staartje. 😉

John, van Naast mijn Schoenen, en Klaproos, jullie ook dank je wel alvast, natuurlijk laat ik weten hoe, wat en waar.

Naast Flora, zag ik ook wat Fauna, dus ook deze prachtige roze roosjes. Ik moest wel telkens wegduiken want het zat er vol met fietsers, snap ik ook wel, maar de paden zijn zeer smal, in deze tijden afstand houden op die paden is erg lastig in elk geval.

Hier staat onze bus zo ongeveer, die zie je niet, want die staat meer beneden nog links van de weg, in de parkeerhaven. Hier komt het fietspad even samen met de autoweg. Mijn herkenningspunt, de boei of wat het ook moet voorstellen aan kunst, dat we er zijn.

En dit is, waarom ik wilde wandelen nog even, want ik had bij het aankomen allang gezien dat hier wat klaprozen stonden, en die wilde ik natuurlijk even op de foto zetten. Al het voorgaande was een cadeautje.

Bij de boei, linksaf, naar het strand, rechts naar het parkeerterrein. Ik zeg… geniet even…

 

Meer kon ik niet, omdat het ook met de auto’s wel druk was, ook al was het strand leeg inmiddels zo bleek. Ik liep terug het strand op.

Niemand… heerlijk!

Liefste ligt rechts, net achter die rietkraag van de punt… dat is voortaan als het kan ons vaste plekje. Daar kunnen we onze spullen in de gaten houden als we in het water zijn.

Ik liep terug, stond achter die rietkraag, Liefste vroeg al hoe laat het was, hoe moest ik dat nou weten? Mijn foon lag in de bus.. zijne ook… veilig en wel, dus ja, geen idee van tijd! Maar we kregen trek, dus besloten we langzaam aan in te pakken, eigenlijk had ik het ook wel weer warm en zou een duik ook nog kunnen, maar ja, ik had mijn badpak al uitgetrokken voor de wandeling, beetje dom eigenlijk, hahaha

Maar! Terwijl liefste zich verder aan het aankleden was en de tassen in pakte… zag ik… ineens… op het open gedeelte van het strandje… de blauwe reiger aankomen.

Deze zag ons dus niet, perfect! Al dacht ik, dit gaat niet lang duren, maar het werd anders…

~later meer

Heerlijk zwemmen in het Lauwersmeer

Inmiddels zijn wij weer terug van onze weekend trip welke zeer onverwachts op kwam zetten. wil je meer info alvast klik dan hier: wadgenieten.nl

Echter start ik nog even met de foto’s die al klaar stonden, het moest alleen nog geschreven en gedaan worden, wat ik nu gewoon even doorzet. Anders wordt het een zooitje in mijn eigen archief.

Dit is dus alweer anderhalve week geleden, richting 2 weken inmiddels dat we hier waren om te zwemmen. We zijn zelfs afgelopen vrijdag weer geweest omdat het zo F*ucking heet was. De dag ervoor kreeg ik ook ineens info over dat wij zaterdag aan boord mochten komen als we wilden van De Wilhelmina. JA, natuurlijk! Graag zelfs!

Liefste had begrepen, zaterdag avond aan boord komen… dus gingen wij vrijdag gewoon zwemmen en doen in de avond. Liefste zou namelijk even helpen met auto’s verplaatsen van Roel en Harriët, de eigenaren van de Wilhelmina en dus Wadgenieten.nl.

Helemaal top! Dus gingen wij naar het Lauwersmeer na het eten, namen een heerlijke frisse duik, dit keer geen foto’s, maar hier zien jullie toch de omgeving, volop in bloei. Geel en paars… om daarna nog even naar Peasens-Moddergat te gaan voor de zonsondergang, even dan. Roadtrippen op de terug weg.

Liefste bracht mij weer thuis, en hij ging door naar Franeker waar de trip met de auto wisseltruc zou starten. Op naar Meppel, waar de Wilhelmina nu ligt ook, dankzij onze trip van dit weekend.

Ik zit rustig thuis, te bedenken wat ik mee moet nemen, 2 nachten, bladiebla, het weer, zou omslaan naar veel koeler, eventueel regen en onweer… kortom, van badpak naar dikke truien… op open water heb je warme truien of jassen nodig.

En dat voelt heel gek om in te moeten pakken als het in de late avond na 10 uur nog 28 graden is…

Maar ja, ik had nog een dag, we werden in de avond op zaterdag pas verwacht, dus kon ik eerst zien hoe het weer zich zou gaan ontwikkelen. Totdat…

ik een telefoontje kreeg… van Roel… ‘Waar zitten jullie?’ Uhhhh ‘Jullie?’ ‘Ik zit thuis Roel! Hij is onderweg naar jou in Franker.’

‘Och… heeft ie het weer verkeerd opgeslagen!’

Ik vroeg wat het plan dan was, dat Liefste mij had gezegd, zaterdagavond aan boord bladiebla… nou goed, dat was dus anders, nu aan boord, vrijdagavond, want morgen zaterdag vertrekken we om 10 uur! In de ochtend… ‘oh’.

Ik had het kunnen weten eigenlijk, hahahaha Nou goed, ik voelde de bui al hangen en ik weet, dat het eventueel oke is, mits we op tijd zijn, dat we ook in de ochtend aan boord kunnen komen zolang ze nog liggen. maar dan moet je wel strak op tijd zijn! Dus hingen we op, en bedacht ik mij, laat ik dan nu maar alvast gaan pakken.

Ik vloog op, zoals een vrouw dat kan doen, pakte de 2 tassen, 1 voor hem, 1 voor mij, ik hield rekening met Harriët en pakte dus ook handdoeken in om te kunnen douchen of wassen, opfrissen aan boord, zodat zij haar linnen kon schoon houden verder. Het was geen gewone trip dus hou ik daar rekening mee. schipperstrui van liefste, warme trui voor mij, schoenen die tegen een spatje kunnen maar ook mijn slippers. nachthemden, want ja, je bent aan boord met zijn vieren in elk geval. shampoot, zeep, tandpasta, tandenborstels…

Snel een wasje draaien van die avond, onze zwemkleding, zelf even snel douchen, zodat ook bij mij al het brakke water uit mijn haar kwam en weer fris was, en de rest ook natuurlijk. Ik lag net op bed… bijna klaar met inpakken… nog even op mijn telefoon die ik per ongeluk mee naar boven had genomen, en niet aan de lading beneden had gelegd.

Trihiiiiiiing….

Roel…  ‘We komen je NU halen! ga je inpakken?’

‘Heb ik al gedaan Roel, dan ga ik nu kleding aantrekken, ik lig al in bed… ‘

Dat was helemaal fantastisch, dus kleedde ik mij aan en zorgde dat alles ingepakt was en dicht, en zette de boel klaar. En rond half 2… kwamen wij aan op de Wilhelmina in Franeker, nog even zitten, even wat drinken, en toen naar bed, want nog steeds… 10 uur.. na het ontbijt… vertrek…

~later meer. Alleen komt er eerst nog wat anders op blog, maar nu weten jullie hoe dit gegaan is.

En de bloemen hier? Iets met een orchidee soort, prachtig mooi, afgelopen vrijdag waren ze helemaal weg, helaas! Gelukkig heb ik deze foto’s nog.

Hoe was jouw weekend?

 

 

Zeer onverwacht.

ben ik even Wadgenieten.nl ….. last minute, midden in de nacht. i’m sailing….

till next week…

 

Watertaxi (Lauwersoog)

Ik ga rustig verder met mijn shoot over de dag heen van onze trip naar het Lauwersmeer waar wij ook even op het Oog gingen kijken of de neven misschien in de haven lagen voor een bakkie en even bijkletsen. Die waren er dus niet, maar de pier verderop was ik nog niet geweest, het einde van de haven.

Ik liep op de pier, hoog, en daar zag ik nog meer natuurlijk dan ik deed beneden bij de helling voor boten, of waar ze het ook voor gebruiken. Ik zag, deze stok met touw en boeien liggen in het zand, wat bij vloed onder water staat, duidelijk toch? Maar het waarom, is dan weer een raadsel.

Dit kan ik mij nog wel indenken, voor de vissers. Ik schoot en ik zag ineens, de snelle kleine bootjes gaan vanaf de overkant mijn kant op.

Watertaxi zag ik op één van hen staan. Of deze dat ook is, geen idee, maar snel gingen ze!

Ze verdwenen uit mijn zicht en ik schoot nog een foto.

Hierna, liep ik weer langzaam terug naar de bus, waar Liefste geduldig zat te wachten, nog even een praatje met de havenpolitie had gemaakt, voor de fun en gezellig, om dan weer de haven uit te rijden. Echter maakte hij nog 1 stop voor mij, voor we echt weg reden naar het Meer.

Hier zag ik het lijnenspel van land en water, de stromingen nu het nog eb was, terug naar vloed, langzaam. Ik kan daar heerlijk van genieten, het enige minpuntje is, ik had mijn pet niet bij mij en de volle zon is ongenadig dan.

Boven: Klik op een foto voor groter, en nog eentje dan…

 

Beetje bewogen, maar het heeft wel iets, als je het mij vraagt.

Ik wilde weer in de auto stappen maar ik zag nog iets… wacht even nog zei ik tegen Liefste.

De natuur zo krachtig, al zijn dit kleine steentjes, toch he… altijd weer mooi om te zien, deze rotsplantjes zoals wij ze vroeger gewoon noemden.

Klaar dacht ik voor nu… uhmmmmm oh wacht!

Tsjah.. schelpen, plantjes, dieren, water, hekjes, slootjes… eigenlijk alles, hahaha Moet kunnen.

Deze mag niet ontbreken nog even een snelle jelle 😉

Nu reden we wel een stukje door, maar ik nam nog een foto… ~proest~ om ze te laten weten dat wij zijn geweest 😉

De aanlegsteiger van de neven, vanaf de overkant gezien.

En nu, toch echt, tijd om te gaan zwemmen 😀 We moesten nog een stukje rijden.

~later meer