Het was ikzelf die hier naar vroeg, reden we al eerder, een dag eerder, langs het meer maar niet zichtbaar, dwars door Sneek heen, wel het poortje gezien bla, maar het meer is toch altijd weer anders. Reed Liefste er nu na de expo van Koos speciaal heen.
Ik zeg nog, ‘wie weet of we een mooie zonsondergang te zien krijgen’. Maar het was grijs, dus ook nog… ‘anders mist, kan ook zoooo mooi zijn! Om foto’s te maken’.
Er worden hier kwelders aangelegd, die waren er niet, het meer wordt opnieuw ingedeeld zullen we maar zeggen, althans dat vertelt liefste mij, dat het ooit anders was op dit stukje.
Liefste wijst naar de overkant, vertelt over zijn jeugd, maar ook de Kameleon, en dat we hier ook vast zitten waar je voorheen wel met de auto kon komen, nu zijn het wandel en fietspaden…
Ik luister en kijk, zie de neveligheid/mist… toch nog een lichtval… ergens in de wolken… hmmm
Liefste laat mij, mijn ding doen, terwijl ik ergens hem kwijt lijk te zijn. Langzaam loop ik terug richting de auto…
Overal op dit kleine stukje alleen al, tel ik 3 kano op of afstapplaatsen. Ik geraak bij de auto, zie liefste niet.. kijk nog even om mij heen, zie hem praten met andere mensen, ik zie aan zijn houding, in het Frysk, en ik laat hem lekker zijn. 😉 Ik loop nog even richting het water.
Broedplaats… in de maak… dan hoor ik Liefste, hij heeft een weg gevonden om te komen waar Hij heen wil… mij wil laten zien. Dit weggetje is voor fietsers en wandelaars, maar er wonen ook mensen dus voor een aantal adressen en ook vandaag nog wel, mag je erheen met de auto. En zo gezegd zo gedaan…
Later meer.
Dit verhaal begint in Poppenwier:
Yn en Út Poppenwier ~klik~
Kunst in Poppenwier: de koeien van Koos Reinsma ~klik~
