De Laatste loodjes

De laatste loodjes. Nog een paar dagen en dan zijn de 6 weken na de operatie voorbij. Ze zijn zwaar de laatste loodjes. niet alleen voor hem, maar ook voor mij. je zit, je voelt je beter, hij dan, hij wil alweer erop uit, maar het mag nog net even niet! Maandag… Na het weekend, dan mag alles weer aan.

De tijd, bestaat niet, zeggen sommige mensen. Zo is het ook, tijd bestaat niet, tenzij er afspraken worden gemaakt, dan pas gaat tijd tellen. Zo ook nu, maandag, het gesprek met de cardioloog in MCL en een hartfilmpje. Zijn medicatie en persoonlijke map mee, waarin van alles is bijgehouden. Zijn zoon gaat mee. Om daarna te horen dat hij weer zelf mag auto rijden, fietsen op straat.

Diezelfde middag belt fysio van de hartrevalidatie, telefonische intake. En de malle molen start op 1 april. Onze eerste date met de diëtiste in het ziekenhuis om de hoek. Ook van de hartrevalidatie team. Tot nu toe, zakt zijn suiker en zo heb ik ook een curve gemaakt gisteren toevallig. Ik was wel benieuwd, en dat zit goed, sterker nog, ik moet meer eten juist. Kan het nog meer tegenstrijdig? 4.4 aan waarde, hoogste 6.8, na het eten van zelfs een soort brownie met caramel en pinda’s. 2 crackers met kaas en een mandarijn, dat was lunch, en daarvoor dus de 4.4, 2 uur later 6.8. Dat is nog altijd lager dan Liefste krijgt nuchter, hij komt telkens uit rond de 8+ nog, maar is al een heel eind gezakt. Boven de 10 zien wij niet meer verschijnen. Ook dat gaat goed dus. De goede kant op, laat ik het zo maar zeggen dan. Want het moet nog meer omlaag natuurlijk.

Wat ik lastig vind nu? Is het bloggen weer oppakken, de luchtigheid, het plezier van de foto’s die jullie nu weer zien, zijn nog altijd van onze laatste roadtrip op 31 jan. 2021 gemaakt. Dit is nog altijd in IJlst, waar ik ook de fontein op de foto zette. ~klik hier voor de molen te IJlst~

Als ik nu even terug kijk, is het weer apart, dat ik “De onsterfelijke bloemen” fontein op 6 feb. in de ochtend in heb zitten plannen voor 7 feb. 2021. ~klik hier~

De ochtend voor het allemaal gebeurde… wonderlijk… hoe nu verder. Duik ik nu alsnog mijn archieven in? Of ga ik voor het nieuwe, de lente en zie ik dit later wel weer. Er zitten alweer zovele weken, 2 maanden zelfs tussen bijna. Ik heb na deze trip, nog 1 of 2x de camera in mijn handen gehad, daarna… hooguit via telefoon en dan nog, onzinnige dingen die je verder nergens ziet.

Dit bedoel ik, hoe bijzonder was het dunne laagje ijs op de grote vaart daar bij IJlst, de meeuwen erop… Waar er later vast schaatsers voorbij zijn getrokken. Dingen die ik even gemist heb. Die eerder even een crime waren om de weg op te gaan. Sneeuwstorm getrotseerd om alleen al spullen te brengen. Wat zeker weer zo is, je leert je ware vrienden kennen. Sommigen komen zelfs terug van vroeger. Anderen zijn ineens verdwenen. Nieuwe mensen dienen zich aan. Wonderlijk ook weer.

De laatste loodjes, ze zijn zwaar. nog 1 weekend te gaan. Dan mag de malle molen van het leven weer volop gaan draaien. Stap voor stap, dat zeker wel, maar een stukje vrijheid terug in de geest, doet al een hoop!

~mocht je nu gemist hebben wat er is gebeurd? ~klik hier~

Ik wens iedereen een fijn weekend toe, en hoe ik verder zal gaan hier? De tijd zal het leren. Ik dank jullie allemaal voor jullie medeleven en fijne blogs wat zeker voor ontspanning heeft gezorgd tussendoor en mij met regelmaat deed lachen, of even deed zitten met een brok in de keel. Dank jullie wel!

Ijlst/Drylts: De molen

Kijk nou mensen, de molen van IJlst. In het vorige blog ~klik hier~ vinden jullie de fontein van IJlst. Maar ja, hier heb ik eigenlijk meer mee, gezien ik deze fontein nou niet zo denderend vind. Dat is een persoonlijke smaak natuurlijk. Dus, op naar de molen, en lekker met de camera spelen.

Perspectieven te over, en genoeg, met riet, zoals de eerste foto op de voorgrond, of zo. Ook dit is een persoonlijke smaak, ik kon niet kiezen, net zoals bij de volgende twee. iets naar links, of iets naar rechts waar de auto dan weer in beeld is, wat ik liever niet heb. Te modern voor dit plaatje. Eigenlijk.

Jullie mogen het zeggen, welke van de twee, het mooiste uit komt. 😉 Ik zeg de bovenste in dit geval, die auto, ik kan het eraf snijden natuurlijk, maar dat doe ik dus zelden, echter in dit geval? Jullie mogen het zeggen.

De Rat is een achtkante stellingmolen in IJlst en werd gebouwd in 1828. Naast de windmolen staat de molenaarswoning.

De Rat is een van de drie houtzaagmolens in Friesland. De anderen zijn de De Jager in Woudsend en De Zwaluw in Birdaard.

De molen is afkomstig uit de Zaanstreek en was in 1683 gebouwd als balkenzager. Hij heette toentertijd “De Walrot”, wat “waterrat” betekende. Vanaf 1918 werd in de molen elektrisch gezaagd en de molen werd ontdaan van zijn kap. Tot 1950 werd er bedrijfsmatig gezaagd. De gemeente heeft de molen voor sloop behoed en in 1968/1967 uitwendig gerestaureerd, gebruik makend van onderdelen van andere molens.

Meer lezen over de Rat? ~klik hier~

Hierna zag ik dat ik nog verder door kon lopen en het grote water, ook daar lag al ijs op, een dun laagje, maar ik zag de meeuwen zitten, dus ja, ik moest even verder kijken wat er achter de molen te zien zou zijn. Nou, adembenemend mooi. Waar ik genoot van het uitzicht, ook zonder camera.

~later meer

Ijlst/Drylts: Fontein: De onsterfelijke bloemen

Onze trip ging verder vanuit Sneek op naar IJlst. En hier, kreeg ik echt alle ruimte en tijd om lekker te struinen. Natuurlijk viel de molen direct op. Liefste kon de bus op het grote parkeerterrein voor de grote Poeiesz zetten. (De supermarkt van het Noorden, mocht je nooit in het Noorden geweest zijn). Hiermee overlegden we ook even dat ik hier dan ook onze boodschappen zou gaan doen voor de volgende dag, dan hadden we dat ook gehad. Maar eerst… de fontein.

De Onsterfelijke Bloemen – Rikka in IJlst

Volgens Shinji Ohmaki vormt cultuur zich, net als de natuur, laag op laag. Nieuwe generaties bouwen steeds weer voort op een grote onderlaag die niet verdwijnt. Precies zoals ook de stad IJlst is ontstaan. De oude, grotendeels verwilderde stinsenplanten zijn tekens van die onzichtbare onderlaag en van de rol van de mens bij de ontwikkeling daarvan. De fontein ‘Onsterfelijke bloemen – Rikka’ verbindt bloeiende stinzenplanten als element uit de Friese natuur met een oude vorm van Japanse bloemschikkunst, Ikebana. Hij symboliseert de eeuwige verbintenis tussen mens, cultuur en natuur.

Meer info: klik hier

Goed, tot zover de fontein. Heel eerlijk? De molen trok direct al, mijn oog viel daarop, maar ook in de fontein zag ik nog water liggen wat opgevroren was, dus speelde ik eerst daarmee.

Nou, nog eentje dan om het af te leren…

Het werd tijd om richting de molen te gaan, en daar heb ik mij heerlijk uit kunnen leven. Nog even wat info over IJlst:

Door de stad loopt de rivier de Geeuw, die in de stad samenvloeit met de rivier de Ee. De Geeuw maakt deel uit van de verbinding Sneekermeer – Sneek – IJlst – Heeg – Heegermeer en is, met name in de zomer, een druk bevaren waterweg.

IJlst is een van de Friese elf steden. In 2020 telde de stad 3.055 inwoners. Onder de stad valt ook een stukje van het dorp annex buurtschap Nijezijl. Tot 2011 was IJlst de hoofdplaats van de voormalige gemeente Wymbritseradeel. De inwoners van IJlst worden ook wel kypmantsjes genoemd, naar een koekjessoort.

meer lezen? ~klik hier~

~later meer.

De fontein van Fortuna te Sneek

Let op: vanaf 1 november zijn de 11fountains in winterslaap. 22 maart ontwaken ze weer en kun je ze in volle glorie bewonderen!

Tsjah, Bertie van Bertjens.com zei al, ik zou deze fontein graag in actie zien! Heel eerlijk? als ik het zo lees hoe deze zou werken, IK OOK! 😀

Vandaar dat ik even mee geef, dat het duidelijk op de site van 11Fountains staat aangegeven dat ze in winterslaap zijn. Jammer, helaas, maar tegelijk, lekker rustig 😉

Deze roadtrip gemaakt op 31 jan. 2021 is natuurlijk prachtig geweest, dankzij de zon en alles. En liefste heeft mij echt verrast door Sneek en IJlst mee te nemen op deze trip omdat mijn vraag was om via Workum te gaan, en als we daar dan toch zijn, dat Hindeloopen in de buurt ligt? “Dan mis ik er nog 2, zei ik…” Natuurlijk vroeg hij welke dan? “Sneek en IJlst.” Hmmmm ging het, “dat is een route die we bijna niet rijden, dat klopt.” En ik gaf aan, dat dit dan wel een keertje zou komen weer van het voorjaar, of als hij naar zijn oudste en beste vriendin toe gaat die ik nog niet heb ontmoet, maar die woont in Sneek, dus Sneek is niet een plek waar ik nu voor het eerst kwam, zeker niet! maar wel voor het eerst in de buurt van deze fontein en daarmee eindelijk! De waterpoort.

Deze fontein, als het loopt en werkt, dan draait de man rond. En komt er water uit de hoorn des overvloeds die hij draagt. (Round, round, like a record baby… you spin me <—klik)

Goed, de fontein, draait dus rond als deze werkt en ja dat is nu dus niet, dus liep ik zelf een rondje. Waarmee ik direct ook dichter bij de waterpoort kwam en deze op de foto zette. Alleen de zon, zoals meestal als ik ergens ben trouwens. Stond dus verkeerd, maar goed, soms zit het mee, soms zit het wat tegen 😉

De Fontein van Fortuna in Sneek

Op een gouden bol midden in het water staat een man met een Hoorn des Overvloeds. Het beeld verwijst naar Fortuna, de godin van het geluk en de schutsvrouwe van steden, families en volkeren. De overvloeiende hoorn symboliseert de materiële welstand van de gelukkige die ermee in aanraking komt. Maar de gouden bol draait voortdurend om zijn as, zodat het water, net als de toestroom van het fortuin, een onberekenbare kracht wordt. De overvloed die zich toevallig over ons uitstort, kan ons door het lot even snel weer worden ontnomen. Kijk maar naar de geschiedenis van Sneek.

~klik hier voor meer info~

En nog even, de waterpoort, hier lag wel een dun laagje chroom.. uhhhh ijs 😉

Ik kwam terug bij de bus, stapte in, vertelde over de waterpoort en het verkeerde licht vanaf deze kant, en Liefste, wat is hij toch lief, zorgde ervoor dat ik toch nog een foto kon maken met de belichting van de zon van de juiste kant op de poort gezien.

En hier is ie dan, de laatste foto gemaakt in Sneek van de beroemde Waterpoort. Nu op naar IJlst, op weg en op zoek naar de volgende fontein van de 11Fountains.

~later meer

Sneek/Snits op zoek naar de 1ste fontein….

…Van deze dag, het is niet de eerste fontein van de elf steden/11fountains die ik op de foto heb gezet. De eerste was ooit in Leeuwarden al in 2018. In 2019 een aantal opgezocht en nu in 2021 die paar opgezocht waar we eigenlijk nooit in de buurt komen of elders. Sneek en IJlst, de twee plaatsen waarvan Liefste zei, daar komen we eigenlijk nooit langs. Dus verrastte hij mij door deze route nu wel te rijden en zo over Sneek via IJlst naar Lollum te gaan later op de dag. Maar eerst Sneek.

Wij kwamen aan, en liefste kon de bus op een zijgracht parkeren. Hij bleef in de bus zitten, en dan mag ik mijn ding gaan doen zegt hij dan altijd. Dus stapte ik uit en nam mijn tijd. Het eerst wat ik al zag toen we aan kwamen rijden? Een man die daar stond te vissen? Vlak bij de Waterpoort? Bij de fontein?

En hier zien jullie de man, de fontein en de waterpoort van Sneek, op 1 foto. Ik gaf er weinig aandacht aan, tot ik hoorde, pak het net! En hier kunnen jullie al zien, hij had iets aan de haak, en ik zoomde in.

Ik liet het verder gaan, en liep verder om de fontein heen. Het licht was niet top vanaf deze kant, maar toch nog, toen ik echt aan de overkant stond, zag ik nog 1 kans om een foto te namen van deze snoek te Sneek.

De man, zette het weer terug, dat was hij hier aan het doen, lucky shot om het zo maar eens te zeggen.

Ik ging door, en liep mijn rondje verder rond de fontein, maar die foto’s zijn voor later.

~later meer