Nog steeds grijs.

Als ik zou zeggen dat ik deze foto’s gisteren of vandaag zelfs al, gemaakt heb, dan zou dat zomaar kunnen. Mensen, mensen. Ik zeur niet veel of vaak, maar nu? Dit is het soort weer waar ik dus heel lastig tegen kan als het te lang duurt.

Grijs, nat, ook al is het boven nul… grijs… nul blauwe luchten, nul zon… alleen maar grijs, en dit? Kan in elk jaargetijde zo zijn.

Dan heb ik nog liever echte mist… maar dit? Als er dus al iets was wat jullie nog niet wisten van mij? Bijna elk weertype is oke bij mij, dat laat ik ook rustig blijken, maar dit? Grijs… grijzer, grijst?

Dit weer kan mij nog de verkeerde kant op trekken.. diep van binnen, gelukkig weet ik dat ook wel weer te bestrijden nu. Lang leve Liefste 😉 Op wie ik mij kan botvieren 😀

En straks… zie ik mijn zonnestraaltjes weer! Althans, dat hoop ik dan maar, want ook zij kunnen met dit weer erg dwars worden, hahaha

Ik hou mij staande… kijk het wolkendek open voor mijn plantjes.. die het wonderwel goed hebben gedaan! In de vakantie dat ik even weg was.

Nog even een spiegeling, ja, ik moest echt terug, het woningbouwleven werd weer opgestart in de flat… nieuwe motor voor de afzuiging, dacht dat ze het gisteren gingen hangen, maar nee, andere afdeling… moet besteld worden, kan nog een week of 3 a 4 duren voordat het er komt te hangen. Besparing van 60 euro per jaar met nieuwe motor…

De Nuon/Vattenfall zal weer bellen en raporteren, al 8 maanden inmiddels doet mijn stadsverwarmde water het lastig… blijft koud, dat moet direct warm zijn, en heet blijft soms lang koud, elke druppel koud, telt wel als warm op de rekening… compensatie is al genoemd, duurt te lang…

Ze zijn er allemaal mee bezig, wel zegt men… ‘zorgt u dat u met een week of 2 nog eens belt? Want we hebben het erg druk…’

met andere woorden, als ik niets laat horen straks, kom je onderop de stapel te liggen en duurt het 6 maanden of zo.. of langer…

Ik ben weer thuis mensen 😉 Jullie merkten het al misschien, ik was meteen weer even weg.

Tot later!

Garnwerd uitzicht.

Hier de twee foto’s die ik betitel als per ongeluk goed! De mist op de bovenste foto, toch wat scherpte en toen maakte ik de tweede foto.

Ook per ongeluk eigenlijk, ik wilde dit wel, maar dat het er zo uit zou komen, had ik niet gedacht. Wat je ziet, is de haven naast het restaurant. Aan de andere kant van de brug kan ook aangemeerd worden.

Ik had nog steeds de tijd 😉

 

Garnwerd de Tjalk

Te laat! Ik stond er al op, en dit plaatje zit helemaal aan de andere kant van de Tsjalk, best gevaarlijk wat ik deed ook, naderhand.. gezien.. ahum.. Maar ja, het hekje was open, dus ja..

Laat ik bij het begin beginnen. Natuurlijk had ik allang de mast gezien die achter het pand omhoog rees. Natuurlijk zou ik er gaan kijken en zien wat het is. Ik en schepen, vooral met masten. En dan vertelt Naast mijn Schoenen: John, ook nog… dat hij ooit op een Tsjalk heeft gewerkt, wat mij betreft John, vertel er eens over? 😉

Heel eerlijk? Toen ik er zo naast stond, wist ik niet eens dat het een Tsjalk was, of wat voor soort schip dit dan is. Vroeg het mij ook niet af eigenlijk. Ik zie schip, mast, oud… 😉

Ik sta hier nog aan wal. Ondanks de mist en het grijze weer, neem ik de foto’s, achteraf ben ik er super blij mee!

Ineens zag ik het hekje wel, met de tekst… ‘De klink zit ivm veiligheid voor kinderen aan de andere kant om te openen.’

Ik kijk, zie, probeer… Mijn hart gaat best wel snel. Ja… zwaar, maar het gaat open! Yessssss

Ik ben aan boord! Ik roep Liefste, omdat ik eigenlijk wel een foto van mijzelf zou willen aan boord, en de selfies ben ik niet goed in. Maar hij is al verdwenen achter de dijk, onder de molen in het café waar hij moet zijn.

Ik loop een rondje en besef dan pas, dat het best glad is, not done zo in mijn eeentje, en ik klauter rustig en voorzichtig voort zonder nog foto’s te nemen verder, weer van boord af.

Ik nam nog 2 foto’s welke een apart blog verdienen, omdat ik ze in elk geval te mooi vind.

Ik zeg tot later!

Mocht je het 1 en ander gemist hebben over deze tocht? Hieronder de voorgaande blogs met foto’s van Garnwerd.

1. De/het/een eerste roadtrip is een feit.
2. Ziek
3. Garnwerd: Stellingmolen: De Meeuw
4. Garnwerd aan Zee: Het Reitdiep

 

Garnwerd aan Zee: Het Reitdiep

Is een restaurant nu, maar ooit was dat anders, ik zocht en vond de historie.

Het Reitdiep was tot 1867 de open verbinding tussen Stad en Wad. De invloeden van de zee waren tot in de stad Groningen merkbaar. Het hoogteverschil van eb en vloed in de stad Groningen was tussen 1.25 en 1.90 meter en bij stormvloed tot boven de twee meter. Bij te hoog water werden de Spilsluizen in de stad open gezet en liep het water westwaarts richting de akkers aan de Aa.

Door de eeuwen heen

Het Reitdiep speelde door de eeuwen heen niet alleen een belangrijke rol bij de toenemende bedrijvigheid in de stad Groningen maar ook voor Garnwerd zelf. Elk (zee)schip immers passeerde Garnwerd. Vanuit de stad was Garnwerd de eerste pleisterplaats. Voor veel Garnwerders was de lokale handel die dit met zich meebracht van levensbelang. In Garnwerd werd de aal gefuikt en bot geprikt. Sjouwerslieden wachtten op de dijk op hun vrachtje. En wanneer de omstandigheden zeilen niet toelieten, wierpen ze onderling het mes om zo het lot te laten bepalen wie als eerste een af- of opkomend schip mocht trekken. Vooral de scheepsjagers die de schepen tot voorbij Garnwerd zeulden, zullen in de dorpstaverne menige borrel hebben genoten. Het dorp wemelde van de stille kniepen, die bij de bakker, smid en ook bij de schoenlapper waren ondergebracht.

Sjouwerslieden

De bedrijvigheid strekte zich voor de inwoners uit tot in de stad Groningen. Zo stonden de Garnwerders in de toenmalige zeehaven Noorderhaven bekend als sjouwerslieden. Er was een levendige handel. Er voeren Engelse schepen binnen met steenkool. Denen, Noren en Zweden voeren met hout en koren en soms een Italiaan met zuidvruchten. Het belangrijkste exportartikel was haver, bestemd voor de paarden in de beruchte Engelse kolenmijnen. Behalve handel was er ook een grote bedrijvigheid in scheepsbouw.

Het Reitdiep

Rond Garnwerd zorgde het meanderen van het Reitdiep voor onveilige situaties voor de schepen en vertraging van de handel. De provincie Groningen kwam tot het voornemen om het deel van het Reitdiep bij Garnwerd te kanaliseren.

Het rechtgraven van het Reitdiep waarbij een aantal bochten (Cromme Raecken) ter hoogte van Garnwerd werd afgesneden gebeurde in 1629. In het afgesneden gebied woonden circa tien boerenfamilies die voor hun directe voorzieningen zoals kerk, familie en boodschappen waren gewezen op Garnwerd. Met de afgraving zagen zij zich aan de westelijke zijde fysiek afgesneden van het dorp. Een praktische oplossing voor dit probleem werd het veer over het Reitdiep. De families bedongen eeuwenlang het recht van gratis overtocht.

De windjammers en turfschepen zijn uit het Reitdiep verdwenen, en tjalken vertonen zich er nog maar sporadisch. Toch heeft het Reitdiepdal, net als het dorp Garnwerd, veel van zijn eeuwenoude charme weten te bewaren.

Soms, heel soms, schrijf ik het niet zelf, dan is bijna alles een copy/paste en deze kun je ~hier vinden~, dan heb je ook meteen de locatie van het restaurant wat zich nu Garnwerd aan Zee noemt. Modern, mooi uitzicht, wat ik later zal laten zien.

Wij moesten niet daar zijn, en zoals jullie inmiddels zien, was het er uit gestorven. Toch heb ik nog wel wat foto’s kunnen maken. Die komen later!

Garnwerd: Stellingmolen: De Meeuw

‘We gaan naar zee….’ Hoorde ik slechts, vlak bij zee… oh.. ja dan wil ik wel mee! Even eruit, de dagen waren hectisch geweest voor Liefste met name. Artiesten, Oud en Nieuw, dat wil wel, er kwam zelfs bij. Hij ging de boel regelen, daarna nam ik het van hem over voor thuis, eten, drinken, boodschappen, helpen waar ik kon.

Afbreken, opbouwen, 1 artiest kon het, mits er een set aanwezig was, wel zelf.. en dat was hier… in Garnwerd… In Kommerzijl moest er afgebroken worden, in Garnwerd opgebouwd, dat kon gelukkig in 1 rit op 30 dec….

Om dan met oud en nieuw, na 1 uur in de nacht weer af te breken, dat moest kunnen! Voor we de berichten kregen van de mist.. toen wel ja! 30 dec. in de ochtend…

31 dec. Alles is in kannen en kruiken, Liefste moet weg, rond half 4 als het normaal blijft, maar ja de intuïtie, 3 uur reed hij weg, op weg naar Ruinen, met Zwarte Jannes, daarna samen door naar Ootmarsum! En weer terug, even thuis dacht hij, na 1 uur Garnwerd…

Dat ging het dus niet worden, hij was nog niet weg of ik zag het weer op tv… code geel, nu al… in de avond, code rood voor Friesland… bij Heerenveen al zware botsingen… vlak voor 12 uur hoorde ik dat. Toen moest ik het even weten, ‘waar zit je!’ Wolvega, andere kant op, via bos… dan maar zo, Heerenveen mijd ik… pfffffffffff ik kon weer rustig zitten.

Boem, boem, knetter… 12 uur…

0.30 uur precies… Liefste kwam binnen, pfffffffff, veilig en wel… Hij hoefde er niet meer uit, men had al gezegd, niet te doen, kom morgen maar in de middag…

Een pak van mijn hart, en zo doende kwam het… dat ik op 1 januari mijn eerste roadtripje had, even mee naar Garnwerd… Waar deze molen stond, en ik besef, heel verhaal, en nul info over deze molen…

Dat kan natuurlijk niet, dus bij deze:

De Meeuw is een korenmolen en voorheen ook pelmolen aan het Reitdiep in Garnwerd in de provincie Groningen.

De molen werd nadat zijn voorganger was afgebrand, herbouwd in 1851. De molen heeft in 1977 een zeer grote restauratie gehad waarbij de molen weer voorzien werd van maalstenen om graan te kunnen malen. Het pelwerk keerde niet terug. De molen is thans eigendom van de Molenstichting Winsum en wordt door een vrijwillige molenaar elke zondag in bedrijf gesteld. Mede vanwege de prachtige ligging aan het Reitdiep en het weidse uitzicht over het grensgebied van Westerkwartier en Hogeland is De Meeuw een grote toeristische trekpleister.

Bron: ~klik~

~later meer