Nawoord en Harlingen

Ja, mijn reus, op de zeedijk bij Harlingen, even uitpuffen, dd 19 juli 2020.

Mijn rots, in de branding, mijn Lief die er is als ik hem echt, heel echt nodig heb. Beiden zijn wij namelijk ook best op onszelf bij tijd en wijle, hij doet zijn dingen ik de mijne. Samen zijn we sterk, heel sterk en doorstaan elke storm die voorbij komt. Klein of groot.

Inmiddels zijn we 3.5 dagen verder na het trekken van mijn kies, wat ik zelf nog niet had verwacht. Gezien het hele verhaal hoe mijn lichaam kan reageren als men met mijn tanden bezig gaat, is al van kinds af aan. Door de grond gaan gewoon soms, omdat schijnbaar mijn zenuwen in de mond zo gevoelig zijn. Een combi van alles, maar ik wil vooral vertellen.

Ik ben niet bang voor de tandarts! Nooit geweest ook!

Voorheen had ik vaak wel iemand mee, zeker toen mijn verstandskiezen eruit gingen, steun, en het thuis komen na verdoving, dat is wel belangrijk. Nu, ben ik voor het eerst ooit, gewoon op de fiets achter hem aan gefietst afgelopen donderdag en ben gewoon gaan zitten, liggen en heb het doorstaan. Het bleek gewoon, dat de verdoving niet werkte op de kies zelf omdat de ontsteking gewoon te erg was al, dus wat hij ook deed, ik bleef het voelen, vandaar dat ik zei, doe het nu maar, anders zitten we morgen hier nog.

Deze voeten dragen mij waar nodig, de ene week is dat meer nodig dan de andere week. Ik weet nu al, dat veel van de afgelopen zomer kwam door die kies. Hoe ik het ook schoon hield, ja ook met baking soda, gember is ook een goed middel overigens. Thee van trekken, het is allemaal ontstekingsremmend, en dankzij de ibuprufen, die ik al had voor andere momenten, begon ik weer te slikken dagelijks om het onder controle te houden. Ik was er eigenlijk zo goed als vanaf, maar ja, soms moet je weer tot het verholpen is.

Vitamine D, ook van groot belang weten we nu, en de B12 tekort zijn de reden van mijn slechte tandvlees was ik echt al vanaf mijn geboorte heb, ik weet niet beter dus. Vanaf de schooltandarts al, net als het tandsteen, dat ik dat gewoon heb, aanmaak, en er valt niet tegenop te poetsen, ook niet elektrisch. Ooit zei een mondhygiëniste tegen mij, je maakt meer speeksel aan dan gemiddeld, dat dit de reden daarvoor is. Die uitspraak neem ik dan maar voor lief.

Het gekke is, dat mijn tanden zelf, eigenlijk gewoon goed zijn, altijd al zo geweest. Toch, zijn er ooit op mijn 13de twee hoektanden getrokken, dit om ruimte te maken voor de toenmalige beugel. Ik heb dus gewoon twee gaten in mijn mond. Ik geloof niet dat dit tegenwoordig nog wordt gedaan. toen dus wel. Alle vier mijn verstandskiezen zijn inmiddels verwijderd, al jaren terug, en dat door de kaakchirurg.

Nu al, voel ik mij een heel stuk beter, ook al is het nog altijd rauw, het heeft even tijd nodig om goed te helen. Ben ik voorzichtig, en hou acht. maar ik voel de energie alweer stromen van dingen willen doen. Ik slaap weer beter, en ik ben weer eerder wakker en minder moe overdag. Wel ben ik weer eerder moe in de avond na een intensieve leuke dag, ook al is het alleen het huishouden. En sommigen weten, afgelopen zaterdag hadden wij een crematie in besloten kring. We kwamen thuis van de tandarts donderdag, en de kaart lag in de bus… Daar ben ik dus met name druk mee geweest. En dat ging heel goed, de traan en de lach, maar vooral, dat ik voel, dat ik heel veel meer energie heb, om Liefste terug op te vangen, dat had ik altijd al, maar nu nog meer.

Deze foto’s zijn het begin van onze fietstocht van Lollum naar Harlingen, dit was onze eerste stop, vlak voor we waren waar we moesten zijn. Het was een voorbereidend werk klus voor Liefste, met tegelijk we kunnen dit wel even samen doen uitje.

~later meer

De Belgische tandarts 2

Dit is wat ik wilde, het oude achter mij laten en opnieuw mijn vertrouwen geven aan een referentie van mijn Liefste. Zijn tandarts. Liefste was met mijn zorg pas naar het Blekerhûs gegaan, na gebeld te hebben, om daar eerst even uit te vinden wat mijn verzekering zegt over de tanden. Ik ben voor zover je dat kunt zeggen, multi plus verzekerd op het gebied van de tanden. Het maximale haalbaar bij de Menzis.

Liefste maakte een afspraak en kwam thuis met… monhygiëniste, vrijdag, 9 uur… een dag later kwam er, slecht nieuws, ze heeft gebeld je moet een dag eerder in de middag. Nou, liever dat eigenlijk en daar gingen we! Want ik wilde wel heel graag dat hij mee ging, opnieuw voor het verhaal eventueel mocht ik te paniekerig worden of zijn. Het enige wat ik wilde, is een goed beeld en wat het beste nu is om te doen! met die kies, en mijn gebit, wat mij betreft zeg ik, trek het er maar uit, gebit aanmeten en klaar.

Maar zo makkelijk gaat dat ook weer niet natuurlijk. De mondhygiëniste gaf ik al aan, dat als zij tandsteen ging polijsten dat ik dan door de grond kan gaan, dat ik dit direct voel in mijn zenuwen, altijd al zo geweest en dat ik het liefste ouderwets met de haak behandeld zou worden. Ze ging haar best doen, maar na al die jaren, zoveel tandsteen wat ik zelf ook niet meer weg kreeg, zo vast als een huis. Dus, keuze… prikjes, verdoving… en dan toch even polijsten. Het moest maar, ik ben er zo klaar mee! Ik wil gewoon weer normaal een tandarts hebben en een mondhygiëniste die alles bij houdt, net als vroeger. Goed, ik ging ervoor, maar dan slaat de paniek in mijn lichaam toe. Ik heb er geen controle over, en Liefste heeft aangezien hoe tranen geluidloos stroomden tot in mijn oren, hoe mijn lippen en hele lichaam begon te trillen, kortom, hij maakte iets mee, wat voor de mondhygiëniste vaker mee maakt, en Liefste nu echt wel zag, dat hij eventueel tot alles weer recht is getrokken even mee moet. 😉

Ze zette drie verdovingen in totaal, want na de tweede voelde ik het nog altijd, heel gek maar waar. Vingers opsteken hoefde ik niet eens, want ik verstrak gewoon, alles gaat in stilte op slot. het lukte, uiteindelijk wel, maar ze is er nog niet 100% doorheen, en ze besloot, Patrick, de tandarts kon er nu wel bij in elk geval, want natuurlijk zag ze dat ook, prikte ze even in die kies, en ouch… ja echt… “Nu doorpakken Michiel!” Zei ze tegen liefste, meteen door naar Patrick! Ja ja… en daar ging ik, niet die dag, maar een week later, in deze afgelopen week op donderdag was het zover.

Zelf dacht ik, gezien de procedure van 5 jaar terug ~klik hier~ , moet hij eerst foto’s maken 4 stuks a 25 euro, toen dan al… stond op de offerte. Kijken, dan bepalen wat het beste is, kroon of eruit trekken. Dan mijn visie, laat ik het hem doen of ga ik alsnog naar een kaakchirurg, ik dacht dus echt, hij kijkt, maakt foto’s, en daarna pas verder.

Het ging anders. Ik kwam, ik ging liggen, vertelde mijn verhaal opnieuw van toen, en 2 jaar terug de kies die brak. En de tijd die omvloog dat ik er ja, ik weet het, te laat mee was. Zware ontsteking, maar foto’s waren er nog niet gemaakt. Dat kwam nog dacht ik. De assistente was super lief, Patrick liep even weg, en ik zei haar, waarom hebben ze dat toen dan zo gezegd? Van die kronen en 4 stuks etc… ze hield haar hand op, en wreef haar twee vingers tegen elkaar zo van… money, money en nog eens money. Echt waar? Vroeg ik haar? Was mijn intuïtie goed? Ja, zei ze keihard, ze zijn er…

Mijn vraag was beantwoord, een tandarts kan je dus echt oplichten, ook al hebben ze er jaren voor gestudeerd, het waarom is mij een raadsel. Goed, nu de foto’s dacht ik, maar nee. Patrick kwam terug en hij vroeg wat ik wilde.

Hoezo wat ik wil? Nou wil je hem eruit of de zenuwkanaalbehandeling en de kroon… uhhhh Ik keek hem aan, en vroeg wat het beste was, nou… ik zei, het liefst heb ik hem eruit….

Verstandige keuze zei hij, en hij liet mij weer mijn mond open doen en begin wat te pielen, ik had geen idee, maar hij was de verdoving al aan het zetten, aan beide zijden van de kies… uh? Maar goed, het inwerken ging nog… Liefste zat in de kamer naast mij bij de mondhygiëniste, 10 minuten na mij, dus hij was wel in de buurt, maar niet in mijn kamer, de deur stond wel open, dus konden ze het horen. Ik hoorde de mondhygiëniste nog zeggen als het echt niet gaat, dan ben je zo bij haar, stoppen wij even.

Hoe bedoel je lief… Liever dan lief!

De verdoving zou moeten werken inmiddels en Patrick begon met trekken, ik ging door de grond, van de pijn. Hij stopte… de tranen stroomden weer mijn oor in, nu nog erger, dat ik voelde dat hij mijn oren gewoon aan het deppen was. Nog een verdoving erbij, tikken tegen de tanden ernaast, tot ik die echt niet meer voelde, en weer een poging…. er waren geen foto’s gemaakt… en ik vroeg nog.. kan het zijn, omdat ik dit wist van toen van de fotos, omdat er 1 wortel scheef staat? Nee… dat was het niet, het was de ontsteking aan de binnenkant van mijn kies, die zou nu blijven zeuren.

Grote meid die ik ben, en boos op die kies en mijzelf riep in 1x, dit is net als mijn bevalling toen, op het laatst riep ik ook, trek het eruit, doe iets! Nu vraag ik dit ook, Patrick, alsjeblieft, hoe hard ik ook schreeuw of huil, trek hem eruit, ben er klaar mee!

Hij ruilde van plek met de assistente, haar hand had ik vast, schijnbaar heb ik liggen gillen als een gek, de deur was al dicht gedaan even, en daar ging ie, het enige wat ik toen nog hoorde, er zit beweging in, hij is eruit! Pfffffffffffffffff, ik lag te shaken als een gek en werd wel omhoog gezet in de stoel maar ik moest even blijven zitten. Liefste kwam door de deur de tussen binnendoor deur naar binnen en erbij. Vlak ervoor had ik mijn eigen kies gezien waar het om ging…. en die zag er echt heel slecht uit, maar ook de vulling deels van toen zat er nog in. Grappig, achteraf om te zien, hoeveel ellende zoiets kan geven en gek genoeg? Ik was meteen de pijn die ik al maanden voelde kwijt! yesssssssssssssssssss

Patrick zat achter de pc mijn gegevens in te voeren en ik vroeg hem nog expliciet, of er nog wat te zien was aan de rest van mijn gebit.

“Geen wilde dingen.”

Was zijn antwoord. Kortom, het eerste verhaal van de kronen, ook hij zei, is onzin, zelfs de vullingen die op mijn 13de zijn gezet, zijn in de andere kiezen gewoon goed! En zolang het goed is, lekker laten zitten en vanaf nu bijhouden! Ik ben er nog niet, op 1 december weer naar de mondhygiëniste, en ja, ik heb het er voor over om zover te reizen eventueel. Ik ben ontzettend blij met mijn nieuw Belgische tandarts en mondhygiëniste.

Nog even rustig aan met eten en drinken, tot de hechtingen eruit zijn, die lossen vanzelf op, maar echt… Dat men in de tandartszorg dus ook kan oplichten? Ik kan er niets anders van maken, snap ik dus echt niet. het waarom vooral niet. Maar ik laat los nu. Het enige wat ik wens, en graag wil, is andere bewust maken, luister naar je intuïtie, en denk niet, omdat iemand zolang heeft gestudeerd, dat ze dan eerlijke mensen zijn.

Zelf, ben ik er altijd op blijven vertrouwen, dat ik als vanzelf tegen de juiste personen aan zou lopen, het heeft misschien iets te lang geduurd, maar ik onderga het nu wel met liefde, wetend dat ik in zeer goede en veilige handen ben.

De Belgische tandarts te Friesland

Gisteren schreef ik een groot stuk van mijn voorgeschiedenis en 1 kies waar ik last van had, en deze vervolgens na een bezoek van een kaakchirurg ineens stopte met raar doen. Weer normaal werd eigenlijk. Dus… Liet ik het maar weer omdat mijn vertrouwen in een tandarts gewoon helemaal weg was.

Tot de zomer van 2018, ergens in de auto bij iemand anders nog, ik was nog niet bij Liefste, kauwde ik ergens op, een pepermuntbal denk ik, die waren hot voor mij in de zomer van 2018, en er brak een stukje kies af. Rara… die ene kies. maar ja, ik zat even in Leeuwarden en inmiddels had ik heel veel trucjes geleerd om mijn gebit en vooral tandvlees goed te houden. Zo ook de B12 en VitamineD tekorten waren bekend dus het ging eigenlijk heel erg goed, ik dacht het probleem is opgelost. Maar nu, er brak iets af, en ja dan…

Ik had er eigenlijk weinig last van, en bleef het goed onderhouden, poetsen met sensodyne, extra aandacht geven, baking soda, spoelen en poetsen op die plek. , ik zou eerdaags weleens… Maar ja, een break up en een nieuwe vriend, heen en weer gaan van huis naar huis, mijn kleinzoon geboren inmiddels, kortom, tijd te kort! 2018 en 2019 vlogen voorbij als een gek….

En toen… kwam ongeveer een anderhalve maand geleden, juli 2020, en ook, ik had het al eens gevraagd aan Liefste, hij ging braaf elke 3 maanden naar de mondhygiëniste en kwam vrolijk ook weer thuis. Hij had het telkens over zijn Belgische Tandarts Patrick, die hier door de weeks boven de praktijk woont, maar in de weekenden terug naar huis gaat in België, er staat dus standaard 1 Belgische auto voor het Blekerhûs geparkeerd, in het centrum.

Ineens voelde ik de kies weer, maar nu ging het zeer doen met eten vooral, kauwen zo nu en dan, poetsen, en zuig bewegingen, slikken. Oke…

Ik vroeg aan Liefste of ik aub naar zijn tandarts mocht, dat ik van zijn tandarts wel wilde weten, hoe, wat of waar, ik vertelde hem het hele verhaal van start tot finish, en hij besloot te bellen. Ik ben namelijk vrij om te gaan waar ik wil qua tandarts. Dus dat moest kunnen. Liefste belde… “Patrick heeft nu net na morgen vakantie, hij zit nu vol, over twee weken is hij weer terug.”

(Nee ik ga niet zeggen wat ik dacht).

Goed, het was niet anders, die twee weken konden er ook wel bij. Een afspraak maken hier betekent overigens ook dat je vrijwel de volgende dag vaak al terecht kunt ook nog. pffffff geen tijd om bij na te denken dus. Twee weken lang, hield ik nog wel uit.

Maar ja, Liefste kreeg de mega klussen van verbouwing op zijn pad, en die 2 weken werden er 4, voorzichtig vroeg ik nu toch, alsjeblieft maak even tijd vrij, want je moet mee! Hij belde… en vorige week was het zover, gek genoeg, ging ik niet eerst naar de tandarts uit België hier in Friesland, maar naar de mondhygiëniste.

~later meer

De tandarts en hoe ze je op kunnen lichten.

Zo is het maar net. Mijn verhaal begint zo’n 15 jaar geleden. Mijn oude tandarts die als eerste wist dat ik mijn toenmalige partner de deur uit zou gaan zetten. Met juridische regels erbij, het kon, dus deed ik dat. Mijn laatste bezoek samen met dochter aan hem, vertelde ik wat ik ging doen, en dat deze rekening misschien even zou blijven liggen, een hele tijd. Dat was prima. Om vervolgens terwijl ik had gedaan wat ik hem vertelt had, in de shit te komen van een uitkering aanvragen en een schuldsanering waar hij mij in had gestort. Het bedrag niet eens zo groot, maar wel van groot belang.

Deze tandarts kon schijnbaar niet meer langer wachten en zette een gerechtsdeurwaarder in. Deze stond op een dag dus echt op mijn stoep na veel bellen en schrijven, bewijzen dat eraan werd gewerkt, maar nee. Hij moest en zou die ene rekening betaald hebben. Kortom, het heeft heel veel gekost om daarvan af te komen op het laatste moment voor een openbare verkoop van onze spullen.

Jullie zullen snappen, dat ik sindsdien niet meer bij die tandarts ben geweest, en je gaat zoveel ellende in en tegemoet dat je er ook niet meer an denkt om te gaan. Jaren ging dat goed. Tot een jaar of 5 geleden.

Toen kreeg ik last van mijn tandvlees en wat tanden die wat los leken te staan. Ik verzorgde ze goed, altijd al, maar ja, ik heb altijd al zwak tandvlees gehad, mijn tanden op zich altijd goed, maar het tandsteen. Ik ging dus de makkelijke weg en besloot om naar de dichtst bijzijnde tandarts te gaan. Ik ging alleen. Daar legde ik mijn probleem uit. 5 jaar geleden he!

Ze maakten foto’s van alle kanten van mijn gebit, wat op dat moment niet meer werd vergoed door de verzekering, eigen risico. 25 euro per foto. Om vervolgens aan te geven dat ze van 4 kiezen de vulling, die er al inzitten sinds mijn tienertijd, omdat deze te lang onder het tandvlees hebben gezeten met doorkomen, kwamen die meteen door met gaatjes toen al. Dus die zijn gevuld en klaar. Het was altijd goed, niets mis mee.

Nu kwam zij met het verhaal dat deze eruit moesten, de vullingen, ik dus zenuwwortelkanaalbehandelingen moest hebben, dan vullingen erin en kronen erop gezet moesten worden. EN, dat deze kiezen over een jaar of 5 er dan alsnog uit moesten?

Ze wilde diezelfde week 2 dagen later starten. Ik vroeg haar, gezien ik normaal plus verzekerd ben voor mijn tanden, altijd geweest, dus ik heb 10 jaar gewoon betaald zonder te gaan ergens waar dan ook. En ze kwam met een rekening van over de 700 Euro in totaal. Ik kon mij max verzekeren voor 400 euro per jaar in die tijd. (dat is nu 500 weet ik inmiddels).

Ik stond haar aan te kijken en vertrouwde het niet, ik vond het een heel raar verhaal, het sloeg kant noch wal met het probleem wat ik voelde. Ik nam de offerte in dit geval mee naar huis en zij plande mij voor 2 dagen later al in. Thuis keek ik ernaar, belde een vriendin, vertelde mijn verhaal, en ook zij, kon het niet geloven zo. Ik besloot een kaakchirurg te raadplegen zelfs. Als het die ene kies was, ik weet toch wel dat het er ooit uit moet.

Het ziekenhuis vertelde mij, dat ik zeker wel kon komen, maar dan moest ik wel een verwijzing hebben. Ik meteen terug naar de tandarts, ik heb recht op een 2nd opinion. die wilde zij niet geven. En ze hield mij ingepland, ik bedoel, als ik niet kom, strijken zij evengoed geld op toch? Ik kwam gewoon en heb hen gezegd, ik ben er, ik weiger deze behandeling, schrijf maar af, want dit kunnen jullie nu als gewoon behandeling afschrijven bij mijn verzkering. Ik wil nul nota’s zien thuis! En een verwijzing. Die wilde ze niet geven. Op naar mijn huisarts dus.

In die tijd, had ik de ene huisarts na de andere, mijn vaste was verhuisd en was zijn eigen praktijk gestart, en nu zat ik, (sorry dat ik dit zeg, maar voor mij werkt het niet tot nu toe), een vrouwelijke arts, ik legde het uit, ze schreef wel, maar pas bij de kaakchirurg hoorde ik wat zij had geschreven, of ik een klein kind was!

Maar, ik zat bij de kaakchirurg, en had mijn vriendin gevraagd om mee te gaan, omdat ik door alle stress die ik al had met dit verhaal en het geldbedrag in mijn achterhoofd, misschien dingen zou missen in het verhaal. De kaakchirurg nam alle tijd voor mij, dit zit overigens gewoon in het basispakket, de kaakchirurg… valt buiten de tandarts verzekering om, raar he? Maar goed, dat leerde ik in elk geval.

Hij keek, naar mijn probleem, hij zag, alles zag er netjes uit op een zooi tandsteen na, what else is new… ik weet ook, dat tandsteen funnest is voor mijn tandsteen, maar cariës (gaatjes) weg houdt. Vandaar dat ik verder schoon blijf, want dat komt door het vele tandsteen wat ik schijnbaar produceer, wat ik ook doe.

Het verhaal van de kronen vond hij al vreemd, maar die ene kies, waar ik mijn probleem bij voelde, die kon er eventueel uit, hij wilde dat ook doen zelfs, maar dan moest ik wel eerst mijn gebit laten saneren. Naar een mondhygiëniste dus. Ik ging een stuk meer gerust naar huis, wetend wat ik nu zou moeten doen. Alleen kon ik niet terug naar die ene tandarts. Waar dan wel. Ik had geen idee, en hey…. die kies hield ook ineens op met zeer doen? Nou dan kon het nog wel even wachten.

Ik was mijn vertrouwen compleet kwijt, want alleen een mondhygiëniste opsporen en laten gaan, dat kan niet, tenminste, hier niet, je moet je dan ook bij een tandarts vast laten zetten, en dat vertrouwen was ik kwijt.

~later meer

Merskenheide en even heen en weer.

Deze foto’s zijn gemaakt op 5 augustus 2020, de hittegolf was net in zwang en Liefste was een dagje vrij eindelijk. Ik wilde graag even naar de heide om te zien of het al paars zou zijn, of nog net niet. Zo geschiedde. Wil je meer zien en lezen over hoe dit is ontstaan? Een eerder blog met foto’s vind je ~hier~.

Het was dus al paars, alleen het zoemen van de bijen ontbrak. Dat viel echt op, omdat ik er eerder ben geweest, vroeger ook al, en het hoort nu te zoemen, dat kan heel indringend worden zelfs als je een tijdje ertussen gaat zitten, of erdoorheen loopt. Nu dus helemaal niets. Ik zag hier en daar een libelle in de verte, maar ook lang niet zoveel als het jaar hiervoor.

Zo ook, de vennen stonden praktisch leeg. De allereerste keer dat ik hier kwam, lag dit vol met water, waren naar het leek wel 3 vennen bij elkaar. Nu stond er alleen in de achterste wat water en kon ik er zo heen lopen zelfs. Dat is natuurlijk een heel slecht teken.

En hier, allemaal bij elkaar, verschillende soorten sporen die al in bloei zijn. tijdens de hittegolf zelfs. Een bovist, wat stoelen en een zwammetje, tegelijk het maisveld met de zomerse bloemen ernaast. Het is als Sint Juttemis bijna.

En dan dat prachtige rode dak in de verte wat er net bovenuit komt. Ee huis. thuis, mijn thuis is tegenwoordig waar Liefste is, en waar ik ben. We moesten even naar Almere, de tijd om eventueel terug te gaan begint denken wij, aan te breken. Echter is fysiotherapie gewoon door gegaan, is mijn dochter verhuisd en had ik het huisje nog niet gezien. Heeft Liefste een fiets voor haar bij elkaar gewerkt, ( in natura uitbetaald ), zo kan het ook gaan. Klussen betekent in deze tijd niet altijd cold hard cash verdienen. Dochter zo blij als wat met eindelijk eens een goede fiets waar zo mijn kleinzoon veilig achterop kan, In plaats van de oude barrels waar ze tot heden vaak op fietste. (met reden, die stelen ze niet) 😉

En er werd een nieuwe salontafel voor mij geleverd, dat allemaal per ongeluk op 1 dag. De fysio stond al vast, de fiets dan mee te nemen stond vast, en ik werd afgelopen week gebeld of men… de tafel kon brengen op… nou ja! Dat is echt toevallig! Ja, dat kan, alleen het tijdstip, gaf ik aan, graag dan en dan, na fysio. Nou, dat werd dus tussen 7.15 uur en 9.15 uur, die mail krijg je dan de middag ervoor. Kortom, maandagavond, reden wij langs het ouderlijk paar om daar meteen even de ringen voor mijn moeder af te leveren. Even gedag te zeggen en door naar Almere.

De plantjes hadden inmiddels wel dorst. Mijn dochter verzorgde ze, maar ja, de verhuizing kwam daar zeer onverwacht tussen, dus er zijn er een aantal die hebben bijna de geest gegeven. Komt wel weer goed, of anders, het zij zo. Kan gebeuren. We namen een heerlijke douche, keken wat tv, en vervolgens doken we op bed, de wekker gezet en om half 7 ging deze af. Ik heb amper of niet lekker geslapen in elk geval. Dat is meestal zo als ik dit soort vroege afspraken heb, bang om niet op tijd wakker te zijn of zo. Meer mensen die dit hebben?

Natuurlijk als de wekker dan gaat, ben je wel in diepe slaap. Ik gooide de wekker nog 1 keertje op snoozen, om vervolgens er dan toch maar uit te gaan. Koffie, en op balkon voelde lekker, ik ging even buiten zitten. De straat in mij opnemen die sterk achteruit gaat. Qua aanzicht. Winkelwgentjes beneden wat niet mag, wel een stuk of 6, kortom controle is er ook niet. De stempels staan er nog, ik opende een brief waarin vermeld stond dat ze voorlopig nog blijven staan. Er hadden zich duiven genesteld in de stempels, vandaar dat ze niets mochten en konden doen. DD van de brief 3 juli… het is september, en nog zijn de materialen er niet. En toch de huur met 3% even verhoogd, en ze hebben zich zo ingedekt met die stempels en de gebreken, dat we niet om verlaging kunnen vragen wettelijk gezien, voor achteruit gang van het woongenot. (Ja, ik kijk grag Mr. Frank Visser en weet soms dan zelf even uit te vissen hoe ik iets op kan zoeken of dat ik mij bewust wordt van rechten en plichten qua woningbouw).

De salontafel werd keurig op tijd gebracht, ik hoefde niet te racen voor mijn fysio welke om exact 9.15 uur stond. Ze waren er al voor half 9, kortom, ik kon op mijn gemak nog een keertje douchen, aankleden en mijn fiets pakken. Liefste mocht uitslapen, dat had hij wel verdiend 😉

Ik fietste naar het gezondheidscentrum, alles is anders daar, nog meer voorzichtigheid. het was er dan ook super rustig. Ik ging naar boven, ging in de gymzaal zitten zoals altijd. En wachtte af… rustig af. Nu is mijn peut meestal eentje van uitlopen, dus ik was op tijd. Ik hoorde hem gewoon door alles heen vaag praten, patiënt eventueel lachen en antwoorden. En ineens was het 9.40 uur, de gymzaal was leeg, waar het normaal stervensdruk is, maar nu kwam er een vrouw binnen die verbaasd was mij te zien, zij ging fietsen ik zat nog te wachten. Om dan te ontdekken dat de tijd zover heen was. Huh? Even in dubio, maar ik besloot op te staan en eens even aan te gaan kloppen.

Het kan niet altijd recht lopen schijnbaar. Er was 1 afspraak verzet, en dat was deze, Denis deed open, (ja echt met 1 n… naar het liedje van Blondie is hij vernoemd). Zag mij, keek meteen verbaasd… Ik vroeg hem… uhhh 9.15 uur? Ikke? Loop je zo uit?

Meid zegt ie.. je staat er niet in, deze mw. staat er al een maand in voor vandaag op dit tijdstip… uh? Hij zette zich achter zijn pc, ging kijken waar ik dan wel zou staan, nou nergens dus! Ik zeg hem nog.. ik wilde vorige week al, maar toen was je er niet, dus deze week, di. 9.15 uur zei ze tegen mij door de foon… Denis is door de komende weken heen gegaan, hele dagen bekeken, maar ik stond er niet tussen…. foute boel. Ik stond bijna in tranen. En ik vroeg hem, heb je aub even 5 minuten dan als je klaar bent met deze Mw.? ja, dat had hij, normaal gesproken is dat namelijk het sport uurtje in de oude tijd. Vandaar dat ik meestal op die dinsdag ben om 9.15 uur… dan kan hij uitlopen 😉

Kortom, ook bij mij, kan het weleens mis gaan, door.. nou ja.. wie of wat dan ook. Denis gaat er zelf ook nog even achteraan, maar nu sta ik weer ingepland, over 3 weken zeker weten bijna, ben ik weer thuis, om als het goed gaat! (covid19 beslissing), thuis te blijven voorlopig!

Hij heeft mij er nu zelf weer ingezet! Pffffffffffffff nou goed, het mij het ochtendje en start van de dag wel, om daarna rustig aan te ontbijten met Liefste. Maar eerst, ging ik nog even naar mijn centrum, naar mijn AH, mijn favo cassiere was er, ze was zo blij mij te zien. Maar ik kreeg wel te horen… schoonmoeder.. kanker overleefd… maar gestorven nu aan corona… in het verzorgingstehuis. Ik vroeg of ze in ons tehuis zat bij ons in de wijk. Nee… ze noemde het tehuis, waar mijn cliënten eventueel ‘werken’, een deel van hen dus… ik zeg neeeeeeeeeeee dit meen je niet! Pfffffff Goed, condoleances over en weer om daarna even bij Bruna, mijn favo boekenwinkel even te zien of mijn naamgenoot aanwezig was. Ik zag de andere meiden wel, eentje was nieuw voor mij, de ander ook bekend, maar mijn naamgenoog Suus, zag ik niet…

Waar is ze? Uhhhh, ze is ziek thuis.. ik vroeg meteen… ‘toch niet?’

Nou, dat moest ze nu juist nu ondergaan… de test… want haar dochter op school was thuis gekomen met verkoudheid, en zijzelf, Suus… nu ook hoesten en proesten en dus de test, en dan de uitslag… nog onbekend dus of het gewoon een verkoudheid is… of dat ik er nu twee ken in mijn woonstraal en contactstraal… open en bloot contactstraal die corona hebben…

Ik kom thuis, vertel het aan Liefste… hij kent immers mijn patroon van boodschappen doen etc. Dat ik vaak daar ben onder de mensen, omdat ik met de fiets moet als ik alleen ben, dus ja, 1 doos kattengrit en wat schoonmaakmiddelen maken al dat ik soms zelfs twee keer op 1 dag het centrum in moet. En ik zie hem al bedenkelijk kijken. Onze persoonlijke gedachtengang was… ergens in sept… maar nu vroeg ik, omdat 3 okt, ineens een bijzondere datum is.. voor ons persoonlijk… ben ik voor 3 okt. thuis? Of moet ik … Zijn woorden… ik weet het niet! Neem maar mee! Pak maar in!

Sowieso moet ik nog even mee terug, want morgen ga ik hier naar de tandarts, maar dat is voor een volgend blog.

Ik moest dit gewoon even kwijt zo… sorry voor het lange verhaal. tot heden was ik niet zo bang voor corona, nu nog niet, maar ik ga eerlijk zijn… er gaan alarmbellen af bij het idee dat ik straks dagen alleen in Almere moet rond scharrelen eventueel. Want, ook mijn dochter werkt nog altijd thuis! Mijn schoonzoon rijdt op de stadsbus, maar afgeschermd met mondkapje… zij zijn veilig, ze houden zich veilig…

En dan nog het nieuws gisteravond… bij thuiskomst te Drachten… mensen wassen hun handen minder vaak… illegale feestjes, ook jongeren. Ik voel mij hier veiliger in elk geval. Laat ik het voor nu daarop houden.