Even een teken van leven, er staan inmiddels, of er stonden, ruim 100 nieuwe blogs in mijn mail te springen, natuurlijk heb ik er een deel al van weg gedaan, dat haal ik nooit weer in, of misschien ooit nog eens. 😉
Wij leven nog, wat een drukte was het! En pas nu, vandaag? Heb ik eindelijk de tijd aan mijzelf. Denk ik. Gisteren waren we alweer thuis, dinsdagavond alweer, na een bezoekje aan mijn ouderpaar waar ook alles goed gaat! Ze blijven dan ook veel en vaak binnen helemaal tegen hun natuur in. Met mijn dochter gaat het goed, schoonzoon is ook nog safe, en mijn kleinzoon… hahaha ja, de schat, als hij moe is, is hij minder lief, maar we hebben gelachen en geknuffeld even.
Gisteren dus, de mondhygiëniste, ik had al eerder vertelt waarom ik jaren niet bij een tandarts en alles was geweest. ~klik hier voor dat verhaal~ Maar nu, is mijn gebit weer netjes, <— deel 2, is de kies die eruit was helemaal geheeld daaronder, de tandsteen was al heel wat minder, en ze zag direct dat ik eigenlijk heel goed voor mijn gebit zorg… Over 3 maanden, mag ik weer terug komen en heb ik zelfs een tandenborstel met een batterij mee gekregen, dus geen elektrische, maar eentje die werkt op een batterijtje. Ik wist niet eens dat dit ook kon.
Nou goed, ik ben wel nog aan de haak nog steeds, met dezelfde opdracht als ik weken terug al zei, dat heeft nogal wat voeten in de aarde, maar nu schieten we op, en heb ik close contact met de dame in kwestie voor wie ik aan het haken ben. Dat ga ik nog even afmaken allemaal, en daarna, zal de rust denk ik wederkeren voor mij, om weer wat vaker hier te zijn. Want ik mis jullie echt wel!
Overigens, de Top2000 komt er weer aan, en ja, ik heb net mijn lijst met stemmen door gestuurd.
Onze volgende stop, ook hier was ik al eens geweest, alleen maar later en later op de avond of tijdens de vroege schemering meestal. voor we naar huis reden. Nu nog met redelijk daglicht, de zon ging dalen, maar het was ook al grijs. Wierum. het geboortedorp van Liefste zijn moeder, dit is waar zijn familie vandaan komt. (Moeders kant).
Voor wie het niet weet, maar misschien de serie wel kent. Hier wordt de tv serie Hollands Hoop opgenomen oa. Ik kende het niet, en ben pas mee gaan kijken vanaf seizoen 3, er komt gerust nog een 4 denken wij zomaar.
Elke keer als de kerk van Wierum in beeld is, zie ik Liefste wat oplichten. Maar ook, omdat ik inmiddels al een tijdje weet, dat zijn opa daar ligt. En natuurlijk had ik al eens gevraagd, of hijzelf het graf weleens had bezocht. Nee, dat had hij nog nooit, ook al heeft hij deze pake het langste gekend zelfs. Terwijl ik nog even rustig voor de kerk bleef hangen om het beeld, was Liefste het terrein al opgelopen en voor ik het wist, ook al had hij geen idee waar hij lag, hij liep er in 1x naar toe…
Toeval is… Hoe kan dat nou.. hij had geen idee, hij werd ernaar toe getrokken. En ook zijn Beppe ligt hier, samen liggen zij hier. En ja, ik keek achterom naar Liefste. Eerder zei hij mij een keer dat het hem niets deed, zo’n graf, of steen… maar ik zag de traan in zijn ogen, vochtig, het deed hem wel degelijk iets. Ik knuffelde hem, samen stonden we er even bij stil om daarna omdat hij het wilde weg te lopen. Onderwijl vertelde hij, dat deze pake, ook van die beelden maakte zoals op de dijk staat.
Wat op het monument staat dus, dat soort beelden zullen we maar zeggen, van staal, ijzer, metaal, en dan voor de hobby, en velen kwamen bij hem vroeger omdat ze iets moois wilden voor in de tuin. Hier is het wederom een herdenkingsmonument voor de vissers die ooit…
Jullie zien Liefste al op de dijk lopen hier, op weg naar het bankje wat daar staat. Ik volgde, en liet hem even lekker zijn ding doen. Zijn herinneringen, en ik deed mijn ding. Het klinkt nu even heel zwaar, dat was het niet, viel echt mee, want de lach en de traan vermengden zich met elkaar, en zelfs de zon, zou nog even achter de wolken vandaan komen en een gouden gloed werpen op ons en de omgeving.
~later meer
Voor wie het voorgaande van deze mini road trip gemist heeft?
Na Moddergat, reed liefst zo een dorpje in, wat ik wel voorbij had zien komen, maar nog nooit was hij daar gestopt. Nu reed hij het dorpje Nes in, en begon te vertellen. Arjen Dijkstra, een gitarist met een jong gezin die hier op de begraafplaats moest liggen.
Zinloos geweld, in 1998… Arjen was met zijn groep in Amsterdam, hij werd neergestoken maar had het zelf niet zo in de gaten als ik het verhaal zo lees en hoor, hoorde al van liefste. “Hij is in de bus dood gebloed, niemand had het in de gaten! Op de terug weg naar Friesland, pas bij bijna thuiskomst, kregen ze het door.”
Liefste ging voorop, zoekend naar Arjen, ik half in gedachten, keek, liet het inzinken en probeerde het nieuws terug te halen. Want het was overal op het journaal geweest… ‘Welk jaar was dat dan?’ Vroeg ik, onderwijl wat foto’s nemend van de stenen en de kerk. Dat wist Liefste ook niet meer precies, maar het was een tijd geleden. We liepen het rondje en het bleek, we hadden direct naar rechts gemoeten, hij ligt praktisch bij de ingang…
Naast zijn familieleden…
20 jan. 1998 — Arjen Dijkstra, de 24-jarige basgitarist van het rockbluesbandje Gaos uit het Friese Anjum is neer gestoken.
AMSTERDAM (ANP) – De rechtbank in Amsterdam heeft de 27-jarige J. H. veroordeeld tot zes jaar gevangenisstraf en 50.000 gulden schadevergoeding wegens het doodsteken van de 24-jarige Arjen Dijkstra, lid van een Friese popgroep. Het geld is bestemd voor Dijkstra’s partner en haar kleine kind.
De officier van justitie had acht jaar geëist tegen H., die zelf ook muzikant is. Het steekincident vond in januari plaats in de Amsterdamse Staatsliedenbuurt, waar een uitwisselingsprogramma plaatsvond voor Friese en Amsterdamse popgroepen. Tijdens de optredens kregen de twee onenigheid, maar legden die even later weer bij.
Desondanks ontstond na afloop weer ruzie en stak de uit Amsterdam afkomstige H. het dronken slachtoffer met een knipmes in zijn borst. Deze overleed dezelfde nacht ongemerkt in de bus die 27 amateurmuzikanten naar Friesland bracht. Zijn medepassagiers dachten dat de bassist lag te slapen. Pas tijdens een tussenstop ter hoogte van Wieringerwerf ontdekten zij dat hij was doodgebloed.
De verklaringen over de precieze toedracht lopen uiteen. H. beriep zich op noodweer. Hij verklaarde dat Dijkstra zijn keel greep en hem dreigde te vermoorden.
Vandaag sta ik dus even stil bij Arjen Dijkstra, iemand die ik nooit heb gekend. het lieveheersbeestje staat op zijn steen. En dit nieuws heeft mij nooit bereikt, omdat ikzelf bezig was met mijn eigen sores. Een paar weken eerder, had ik zelf mijn opa, mijn alles verloren…. Nog geen maand eerder.
Wij reden verder, de zon was even weg, vragen komen op, waar je toch geen antwoord op krijgt. Het waarom van zinloos geweld.
Per ongeluk, zou Liefste de volgende dag nog even bij zijn neef belanden om iets te brengen, en toen hij daar aan kwam, trof hij de broer van Arjen, nog geen 24 uur nadat wij even bij zijn graf waren geweest. Waar Liefste de familie al in jaren niet meer had gezien. Sommige dingen blijven bijzonder…
Serieus, ik weet niet hoe het bij jullie zit, maar ineens zie ik het ene bericht na het andere op FB verschijnen van vrienden, die artikelen neer zetten over onderzoeken naar mondkapjes en hoe slecht dat zou zijn. Dat je co2 uitstoot zelf weer inademt, als je zelf een virus hebt, deze telkens weer in ademt en ga zo maar door wat er al niet in vermeld staat.
En ik denk alleen maar, serieus? Ga je zo ver om maar geen mondkapje te dragen? Kun je dan niet gewoon zeggen, ik doe er niet aan mee of zo? Als ik dan verder lees, terwijl ik allang denk… ~ En al die chirurgen dan op een ok, en het verplegend ok personeel ~ Hoe lang staan die wel niet met een mondkapje op elke dag misschien in een drukke periode?
Als ik dan verder lees, zijn deze wetenschappelijke berichten allemaal in Singapore of zo uitgevoerd. Right?
Zo ook hier, werd het ergens geroepen, ‘daar heb je het gedonder al, c02….’
En ook hier riep ik direct, en al die artsen en chirurgen dan, dag in, dag uit… Ik las zelfs dat een neuroloog in België, zich ermee bemoeit had. Het was een Belgische die het neer heef gezet. Nee, ik heb het niet aangeklikt, noch heb ik er wat van gezegd. En ik google… en ik lees…
De langste chirurgische ingreep in de westerse wereld duurde 96 uur. Op 4 februari 1951 werd de 58-jarige Gertrude Levandovski uit Michigan in een ziekenhuis in Chicago geopereerd aan een gigantische cyste in haar baarmoeder, die zo groot was dat het gezwel ook tegen haar hart drukte.
De bron, is helaas een betaald artikel in de volkskrant ~klik hier~
96 uur achter elkaar, naar ik aanneem een mondkapje op dus. Om dan te lezen dat een gemiddelde operatie tussen de 4 en 6 uur duurt. Zolang draag ik mijn mondkapje niet op een dag hoor. Zelfs als ik ouderwets zou gaan shoppen ben ik niet zolang onderweg in winkels of straten waar ze liggen.
Laat staan, dat ik mij ineens herinnerde, dat ik ooit 4 maanden in een chocoladefabriek heb gewerkt, seizoenswerk, juist, in deze periode t/m jan. ongeveer, ik zat in het truffelhok, samen met nog 4 collega’s, lopende band, warme truffels kwamen aan, moesten in een bakje, geseald worden, de slechte ertussenuit halen, en in dozen verpakken. Kortom.. We droegen een petje en een mondkapje zolang we in dat hok zaten. Nog zat de cacao in je neus, ik heb tot een jaar na dato last van bloedneuzen gehad. En zo zijn er nog veel meer beroepen waar men standaard een mondkapje draagt.
Zijn we nu echt zo erg dat we er alles aan doen om het maar te willen laten?
Dan nog een vraag die ik heb… Waar is China in dit hele verhaal. En ook dat google ik even… laatste bericht van 24 sept…
In de Chinese stad Wuhan, waar het coronavirus ontstond, lijkt alles weer op gang te komen. Bij zwembadfeestjes loopt het storm, toeristische trekpleisters zijn weer open en mensen gaan zonder mondkapje over straat. Vloggers laten taferelen zien die negen maanden geleden ondenkbaar leken.
Vorige maand kwamen beelden naar buiten van een gigantisch zwembadfeest in Wuhan. Terwijl de rest van de wereld nog steeds gebukt gaat onder het coronavirus, leek de stad waar het virus vandaan komt er ongestoord op los te feesten.
het enige wat ik mij nog afvraag… HOE DAN! Ze hebben de laagste cijfers qua sterfgevallen en ze gaan er weer op los schijnbaar, zonder mondkapjes of wat dan ook.
En dit is van deze ~bron~ ook het RTL nieuws, maar dan van 20 aug. dus die afgelopen 24 uur, was op 20 aug.
Dit zijn dus de dingen die mij bezig houden in het groter perspectief!
Het wekt alleen maar meer vragen op, dan dat het antwoorden geeft.
Vandaag eens even anders dan anders. Dat ik even van blog af ben, is omdat ik niet zo goed weet, hoe, wat en waar voor mijzelf. De herfst, het weer, alles verandert, en dat is goed. Tegelijk moet ik weer wennen, voel ik mij minder energiek en vul mijn dagen met wat haakwerk of knuffelen met liefste. Koken, boodschappen, klussen, de was, huishouden dus.
De boodschappen, en bubbels. Ik lees en hoor over bubbels. In verschillende landen, code geel, rood, weet ik al niet wat voor kleuren. Ik zie, ik lees, ik hoor… zoveel verschillende dingen. Dingen die ik niet snap!
Lees, wat ik denk, antwoorden zijn er niet echt, als je het mij vraagt, noch ben ik uit op discussie. Ik draag al enige tijd een mondkapje als ik boodschappen ga doen. Liefste droeg ze nog niet en ging vanmorgen even naar de Praxis, keken ze mij vorige week in Almere nog raar aan telkens, zag Hij hier dat hij raar werd aangekeken in Friesland, omdat hij geen mondkapje droeg. ‘Suus!’ Haal voor mij ook even een stoffen kapje aub vandaag want… grrrrr en ik zie hem vertrekken. De supermarkten ging hij al niet in, nooit niet, liever niet.
Dan de bubbels, op scholen, in de hal wel een mondkapje, tijdens de lessen niet. Op naar visite, maximaal 4 personen naast eigen gezin, en kinderen onder de 12 niet mee gerekend. Dit betekent voor ons bijv. Als wij onze eigen kinderen uitnodigen tegelijk? Dat dit niet zou kunnen, samen hebben we er namelijk 3, alle drie zijn met een partner, al enige jaren. Dat betekent dus 6 personen uithuizig, plus 1 kleinkind.
Mijn dochter werkt thuis (ze brengt wel haar zoon naar het KDV), mijn schoonzoon echter, werkt als buschauffeur op de stadsbus. Afgeschermd, maar ja, zijn collega’s dan? Als die naar huis gaan? Wat gebeurt er daar?
Laat staan, dat 1 van onze schoonzonen in een winkel staat voor auto materialen. Hij houdt zich aan de regels, maar wat als zijn collega’s thuis zijn? Wat gebeurt er daar?
En 1 zoon, heeft zijn eigen internet buisness, met medewerkers, de meesten werken thuis, maar dat kan niet altijd, en zijn partner? Werkt in de horeca, en zo kun je doorgaan tot… zelfs wijzelf… we twijfelden nog, maar we zijn toch gegaan.
Een verjaardag, gezin plus 4 gasten, dat was ook zo. Wij en nog een stel wat wij niet kenden overigens. Maar ze zaten er. plus 4 van eigen gezin, kortom, 8 mensen in totaal, waarvan je niet weet wat ze doen als je er niet bent. En deze verjaardag was in 2 dagen opgedeeld. De dag ervoor, waren er andere gasten geweest, ook een max van 4, maar ja… slechts 1 dag later.
Zaten wij er. Zelfs met anderhalve meter afstand, moet dat ook kunnen in een huiskamer, je loopt toch langs elkaar heen, de salontafel staat in de weg dus je schuurt langs elkaar heen als je even naar het toilet moet. Bijv. Het stel gaat naar huis, wat wij niet kennen. Terug naar toevallig.. Heerenveen waar zij dan wonen. En wie ontvangen zij dan daarna? Of de dag ervoor misschien? Zijn wij nog op visite geweest bij iemand? JA, ook. En daarnaast doe ik de boodschappen, met mondkapje, en zelfs handschoentjes aan.
Behalve de afstand bewaren en te zorgen dat je gezond eet en je hygiëne op peil houdt, en je huis op orde, wat hebben die bubbels dan voor zin? Max. 4 gasten per keer. het is niet gezegd dat je telkens dezelfde vier uit moet nodigen. En ook wij, gaan op visite dus. Want daarna, gingen wij ook nog even op visite bij andere vrienden in de buurt, we waren er toch. met slechts max. 4 personen ook weer, maar wel andere mensen.
Ik weet, het slaat misschien nergens op allemaal, dankbaar ben ik en blijf ik dat ik een plek heb waar ik kan en mag verblijven in deze gekke tijden en waar ik mij echt wel veilig voel. Echter, komen er alleen maar meer vragen bij, dan dat ze opgelost worden.
En ja, ik houd mij aan de regels waar het mogelijk is. Zelfs aan de max. van hooguit 4 personen op visite te laten komen of andersom, te gaan. Daarnaast heeft Liefste een nieuwe thermometer voor op het voorhoofd gekocht, en die doet het prima, wij meten onze temperatuur voor we de deur uit gaan. Tot nu toe, zitten we allebei telkens op zo’n 36.4 ongeveer, de 37 halen we niet eens.
