Op 13 september maakte ik bekend dat mijn dochter zwanger is ~klik hier~.
En ik ga een dagboek bij houden voor mijzelf en natuurlijk voor mijn toekomstig kleinkind. Dat lijkt mij leuk om te doen. Toen ik ooit zelf zwanger was, schreef ik heel veel op, dagboek van een Ukkie heet dat. het zwerft nog ergens rond, natuurlijk.
Het is gek, heel gek, dat oma worden, ik ben er nog niet helemaal over uit dat het zo is. Ook in de familie is het nu nog lachwekkend dat ik nu al oma ga worden, ook al was mijn moeder zelfs nog 6 jaar jonger toen ik haar oma ging laten worden.
Mijn moeder heeft het al over ‘oma’, terwijl mijn nicht en ik naast elkaar zitten en dan eigenlijk voor ons uit blijven staren tot het kwartje valt, ‘oh dat ben ik straks!’
Vervolgens kijken nicht en ik elkaar aan, met vernieuwde ogen, en echt zo van, jeetje, jij bent net moeder als mijn nicht zijnde, en ik word al oma als jouw nicht zijnde. Om dan tegelijk te zeggen, ‘Dit is raar!’ Om dan ook in de lach te schieten. Ik bedoel, haar vader, mijn oom is net opa geworden en ik volg hem al in zijn voetsporen op, hahaha Hij ziet hier de lol wel van in overigens 😉
Met mijn dochter gaat het overigens heel erg goed, even tussendoor, er is al een echo gemaakt, het kindje sliep vooral en lag met de rug naar ons toe, ja ik heb het filmpje, hilarisch omdat ze het proberen wakker te maken, wat dus niet lukt. Deze echo was om te bepalen wat de uitgerekende datum kan zijn, deze staat nu op 24 april 2018.
De Koele Kikker
Wat doet het nu met mij op dit moment? Eigenlijk nog erg weinig, ja natuurlijk heb ik het in mijn achterhoofd, en ik weet als geen ander hoe snel de tijd kan gaan, zeker als je zwanger bent. Het gevoel, dat het nog zo lang duurt voor haarzelf straks, maar voor je het weet is je hele leven in 1 klap omgegooid en is het daar.
Ik ben een beetje de koele kikker van de familie, altijd al geweest overigens, als er iets gebeurt, ten goede of ten slechte, dan pak ik vaak de regie over zodat de rest zich waar mogelijk terug kan trekken, ik doe dat later wel.
Ook nu is dat zo, natuurlijk een glimlach als ik haar zie, en zie hoe haar buik nu al enorm is gegroeid, natuurlijk leef ik mee, maar nog nuchter, tranen komen niet op bij het zien van de eerste echo, ja ik heb dames in de familie die dat wel al hebben gehad, bij het horen van het nieuws al 😉
Mijn tranen zullen denk ik pas komen als het zover is, vermoed ik, of later, ik ga het meemaken. Voor nu, is het nog ergens onwerkelijk, de status van maagd voorbij, moeder voorbij op weg naar de crone, symbolisch gezien.
Haak ik al voor de baby?
NEE, volmondig, ik heb zover 1 dekentje gehaakt, en nu ligt dat stil. Waarom? Omdat we nog niet weten wat het wordt, en ja de kleurensymboliek blijft spreken, hoe we ook zeggen dat het geslacht er niet toe doet qua kleuren, laten we eerlijk zijn, het zal altijd blijven. Plus dat voor een jongen haken, minder leuk is, minder te vinden. Voor meisjes kun je eindeloos aan de slag wat voor kleur dan ook.
Nu heb ik dit dekentje natuurlijk al eerder gehaakt voor de kleindochter van B. met roze, omdat het een meisje is. Deze heb ik met stoer groen gedaan, omdat we nog niet weten wat het worden zal. Groen is overigens een hele mooie kleur, het trekt voorspoed en overvloed aan en wat veel mensen niet weten, het is een kleur die bij Venus hoort, dus ook bij de liefde, en de vrijdag is haar dag.
Het is de Shells blanket patroon en meer info ~vind je hier~
Pas als wij weten, vooral mijn moeder en ikzelf, zullen we gaan vechten wie wat zal gaan haken, hahaha Al is er genoeg, 1 verzoekje ligt er al, alleen zover, is dat dus een gebreid item, een soort van trappelzak voor in de box, of in de wagen met kabels, en ja dat kan ik ook 😉 Ik wacht nog even. 😉
Wat mij verder opvalt.
Als ik aan iemand die ik al ken vertel dat ik oma word, en zijzelf hebben al kleinkinderen, dat zij dan minder enthousiast reageren dan diegenen die het nog niet zijn. Mijn vriendinnen vinden het net zo gek, omdat zij met exact dezelfde leeftijd nog in de jonge kinderen zitten nu. En hier kom ik, even oud, zelfs de jongste van de drie, (mijzelf mee gerekend), dat ik nu echt een ouwe ga worden. Hilarisch inderdaad en echt heel gek!
Het zal allemaal groeien als het zover is. Wat ik nu al voor mij zie, is het feit omdat ik nog zo jong ben, dat mensen zullen denken dat het kindje van mij is straks, ja al ervaring mee toen mijn moeder oma werd en wij met zijn drietjes gingen winkelen. Komt nog bij dat ik voor geen meter op mijn moeder lijk, mijn dochter weer wel. Plus, als ik vertel dat ik de oma ben straks… dat men mij automatisch ouder zal gaan schatten weer, hier had ik al last van met mijn dochter in het verleden nameljjk, hahahaha
Nou goed, een nieuwe categorie is geboren! En mijn gedachten gang en hoe alles verloopt komt vanzelf op blog als ik er iets over wil melden 😉
Voor nu, it’s growing, en mijn nicht? Toen zij zwanger was? Had op app staan: is growing humans…
Nu doet mijn dochter dat 😀
And i love it!
