In de speeltuin, 2de generatie

Tsjah, wie had dat gedacht, het klinkt zo gek, tweede generatie die rond loopt nu in deze speeltuin in het park.

~kuche~

Luca, mijn kleinzoon, is nu net zo oud als mijn dochter destijds, toen wij hier kwamen wonen, aan dit park.. ja heus waar… Nog geen 2, nog een paar maanden te gaan…

Waar blijft de tijd.

Ja, er is wat veranderd, de zandbak is weg, wegens de vele katten die je met een hekje niet weg houdt van speelzand 😉

Ik bedenk mij… 48… over 2 jaar word ik 50…  En dat klinkt gek!

Toen ik 30 werd, kon ik niet wachten om 40 te zijn. De reden? Dat mijn kind dan 20 zou worden en zijn, de opvoeding dan wel klaar is ook al zou ze nog thuis wonen. De vrijheid weer een beetje terug. Dat gebeurde al 2 jaar eerder, toen ze 18 werd.

Zie haar nu, 26 jaar later, want volgende maand woon ik hier 26 jaar… eerste bewoonster van dit appartement/flat. Samen met dochterlief.

En nu, bijna 28… en mijn kleinzoon bijna 2… Ik ben oma, maar besef het soms nog niet 😉

Dat klinkt misschien raar, hij is geliefd, maar ja, de band is er nog niet 100%. Dat krijg je als je LAT, en elkaar amper ziet. Daar gaat nu verandering in komen. Tijd voor binding. Tijd voor mijn kleinzoon, en die wordt vanaf morgen gemaakt.

Vandaag eerst even naar mijn ouders, mijn moeder is morgen immers jarig.. oh ja, om het af te maken, het rijtje… zij wordt 68…. na mei zijn we weer 20 – 20 – 20. (Als in, oeroma 68, ikzelf 48, dochter na 6 mei 28.)

Ik wens iedereen een hele fijne zondag toe!

Kerst, het zit er weer op!

Wat er wel overblijft? De herinneringen, van gezelligheid, goed gezelschap, heerlijk eten en drinken. En tot volgend jaar kerst of in ons geval lichtmis! We gaan weer terug naar het licht!

Eerste dag, tweede dag, super maar dan ook super gezellig bij vrienden, en ook bij mijn ouders met een klein gezelschap, maar wel een ieder die ik lief heb bij elkaar. Dat is toch altijd weer fijn! En wie stalen de show? (Nog wel meer dan deze 2, maar niet iedereen wil op het net staan 😉 )

Hoe kan het ook anders! Natuurlijk, mijn vrolijke kerstman! Mensen wat heeft hij er veel kilometers opzitten, even heen en weer. Misschien toch nog eens mijn rijbewijs zien te halen 😉

Ik heb niet eens zoveel foto’s gemaakt. Wel mijn grote camera erbij gepakt, maar het is niet gelukt zoals ik dat wilde, weet ik nu al… met de telefoon gaat het beter, eentje met flits…. en de rest… even zonder. En ja, dat biertje, lol.. natuurlijk heb ik die voor de foto erbij gezet 😉

Het stoeltje, met een tafeltje wat er nu niet op staat, kreeg Luca van mijn ouders. En wat was hij er trots op, bij oeroma en opa al ermee schuiven, op zitten, op spelen, en vanmorgen kregen we de eerste foto’s dat hij zijn broodje aan tafel zat te eten met een grote trotse lach.

Dit is een gedeelde eerste plek natuurlijk… Liefste en Luca. En ik kijk ernaar uit, dat ik hem midden januari een nachtje krijg en mag oppassen 😀

Als dit online staat, is het de dag dat mijn opa jarig zou zijn geweest, en dat… vier ik in gedachten nog altijd elk jaar. Wat zou hij trots zijn geweest op deze plaatjes.  ❤

Family updates

Ik heb altijd geweten dat ik minder tijd zou krijgen om te bloggen als ik eenmaal iemand aan mijn zijde zou vinden die past en wij samen verder gaan in dit leven. Die is er, zoals jullie weten, ruim een jaar nu, en it goes well.

Daarmee heb ik niet alleen mijn familie maar krijg ik ook de zijne erbij, bestaande uit 1 dochter gehuwd, en 1 zoon, samen wonend. Nu nog beiden zonder kinderen maar de vraag is allang gesteld door mij. Bij beiden is het wel zo dat zij er in de toekomst mee aan de slag willen, en ze zijn allemaal dezelfde leeftijd als mijn dochter, kortom.. kwestie van… dagen? Weken? Maanden?  Misschien nog een paar jaartjes.

En ik, ik heb al een kleinzoon! En hij gaat goed, behalve dat hij net als zijn moeder, kampt met de longen, vroeger heette dat gewoon astma bij jongelingen, maar nu, is er een ingewikkelde engelse term voor. Schijnbaar vind men de kinderen te klein om ze al met astma te betitelen. Dit hebben we geweten, liep dochter al bij de kinderarts, kreeg hij al pufjes, werd ontslagen omdat het even goed ging. Lag hij vorige week ineens in het ziekenhuis en kampt met hoge koortsen, nu nog. Hij is wel thuis! 

Nu, is hij thuis, maar nog altijd, hoge koorts ineens weer, en voor mij, is dit helaas een herkenbaar fenomeen. Jarenlang heb ik met mijn eigen dochter ermee gezeten, alleen. (omdat haar vader weg liep).

Ondanks dit kleine tegen vallertje, gaat het super goed met mijn kleinzoon! Hij kruipt, doet stapjes, ook al los, maar los lopen vind hij nog eng, hahaha. Gooit, rolt, speelt, kan heel goed op zichzelf zijn, tenzij hij achter gelaten wordt bij een opa of oma en mama is nog in de buurt. Mama, heeft hem iets teveel verwend met oppakken, en vind het zielig als hij even huilt 😉

Ik pas heel soms op, omdat ik niet altijd kan. En sinds hij niet lekker is zo nu en dan, na zijn eenkennigheidsperiode, zijn de tanden aan de beurt, en verdomd… als het niet waar is… is hij altijd niet lekker als hij bij mij komt, ondanks de lach, slaapt veel, en de laatste keer spoog hij alles er weer uit wat we hadden gegeten die dag.

Deze dag, was dan ook omdat dochter en schoonzoon, EIN-DE-LIJK een huisje hebben gekregen en gingen verhuizen. Het was verder een top dagje voor oma hoor, kon hem verwennen met nieuwe kleding en zo… even de stad in.

Mjah, oma komt kijken naar het nieuwe huisje… in de Noorderplassen, ze moest toevallig tekenen terwijl ik mijn werkdag had, dus na het werk ging ik even door. Klein, maar fijn, het is van hen, het inwonen is klaar!

1 van de uitzichten, ze zitten daar prima qua natuur, aan de rand van, dicht bij de dijk. Dochter neemt zoon dan ook vaak mee om te wandelen, prachtig mooi, het ligt dan ook pal naast een vaste fietsroute van mijzelf in de zomers als ik richting de dijk ga. Dat komt dus wel goed!

En hier, nieuwe te grote broek, lekker te groot t shirt, en niuewe warme te grote sokken, ik ben het verleerd, maar afgelopen zaterdag, was ze even hier, en zei ze tegen mij.. mam… jij hebt deze foto gemaakt, maar ik word hier zo vrolijk van!

En daar doen we het voor, ondanks de ~viral indused Wheezing~ <—Engelse uitleg; zoals men het nu noemt, is het een zeer vrolijke jongen aan het worden.

• Bij kinderen tot zes jaar wordt veelal de symptoomdiagnose episodisch expiratoir piepen gehanteerd en soms astma, bij kinderen van zes jaar en ouder veelal de diagnose (allergisch) astma.

• Het diagnosticeren van astma bij kinderen tot zes jaar is moeilijk omdat het uitgesproken astmapatroon veelal nog afwezig is en mogelijkheden voor spirometrie ontbreken. Bij kinderen van zes jaar en ouder wordt, bij vermoeden van astma, een screeningsonderzoek op inhalatieallergenen aanbevolen.

• ~Bron~

 

Mocht je Engels goed zijn, klik dan op de eerste link.

De grootste update, al wist niet iedereen dat denk ik, is dat mijn kinderen en kleinzoon hun eigen stekje hebben gekregen nog maar net, en heel erg happy zijn!

Ik weet dat ik enorm achter loop op de blogs bij iedereen, ik doe mijn best, maar nog altijd, het is een drukte van jewelste aan deze kant, ik mis het, tegelijk, ben ik druk bezig met van alles, naast het ultieme genieten wat wij doen, Liefste en ik, als wij samen zijn. Binnenkort ga ik voor het eerst in maanden ook weer naar Drachten, waar de andere kinderen op mij wachten 😉

Family… the more, the merrier!

Note: mijn nicht is zwanger van haar tweede, yippie ay yeeee 😀

Luca

Zegt dit niet alles? Luca is al enige tijd gelukkig! Over zijn eenkennigheid heen en de tijd komt weer, dat ik weer op kan en mag passen. En zo geschiedde, afgelopen zaterdag. Was ik zondag dus op Halfweg en in Spaarndam, had ik zaterdag Luca bij mij. Dochter Eliza had een babyshower van een vriendin en liever geen kinderen aanwezig. Dus oma mocht even aantreden.

Wat ik mijn dochter niet had vertelt is dat Liefste samen met Maison alweer terug waren gekomen, ja ze zijn even twee nachtjes weg geweest, hahaha Luca in het leerproces van dieren lief vinden gaat nog niet helemaal top, maar wat is Maison geduldig! Lief ook, zelfs als het even teveel wordt, maar dan kreeg Luca even een mini time out.

Luca probeerde de krentenbol aan Maison te voeren, maar die moest dat niet, dus vond ik een spoor van krentebol en krenten vooral door mijn hele huis heen, van woonkamer naar de keuken en zelfs in de logeerkamer vond ik zondag nog krentenbol stukken terug. Omdat Liefste daar heeft zitten werken aan het bureau, lag Maison voor rust ook daar, maar ja, zo’n kruipend bijna lopend kleintje hou je niet tegen natuurlijk.

Natuurlijk als je de natuur van allen laat gaan komt er dat momentje dat het rustiger wordt, het nieuwe eraf is, en Luca heeft thuis ook een hond, dus vreemd is het niet. Zette ik hem ergens even op de bank, en zoals jullie zien, zag ik het al aankomen… hij had al geslapen, wel 2.5 uren zelfs! Lang hoor mam! Zei dochter nog, ahum… Oma’s brengen rust, dus meneer viel uiteindelijk na ene paar nog uitbundige jumps op de bank in slaap.

Uiteindelijk lag hij veel dichter bij mij, het grote kussen in de verte, en de kleinere om hem heen, zijn dekentje uit de kast gepakt en toe gedekt en lekker laten liggen bij mij. Hij sliep zo diep, dat ik zelfs even boodschappen kon doen, en toen ik weer thuis kwam, was hij net wakker. Blij mij weer te zien, boodschappen opgeruimd en toen was het tijd voor wat verkoeling, want afgelopen zaterdag 31 aug. was het nog even bijna 30 graden natuurlijk. Ik gaf Liefste een waterijsje, en ik dacht, ik neem er eentje en dan delen met Luca…

Ja daaaaaaahaaaaaaaaaaag dacht Luca, ik neem het gewoon helemaal, hahaha gezien ik een deken op de bank had, eigenlijk voor Maison, heb ik het lekker laten gaan, wetend, verschoning in huis, qua kleding, laat maar gaan!

De babyshower was van half 2 tot 5 uur, maar ja, rond half 6 toch maar eens even een appje gestuurd om mama te roepen, want nu was het toch ook wel tijd om te koken etc… Gelukkig was ze dichtbij, en dus kwam zij met een minuut of 10 binnen, ze ging er meteen vandoor, dank en dank en dank je wel mam! Dit dubbel en dwars omdat ze wist dat ik ook moest inpakken, schoonmaken en opruimen voor ik zelf weer even weg zou gaan. En ze weet, dat ik dit dan eigenlijk niet erbij kan hebben 😉

Maar ja.. je bent oma of niet… voor je kleinkind… maak je tijd en ruimte!

Luca, inmiddels bijna 17 maanden oud… en het groeit als kool!

 

Quality time met mijn kleinzoon: zijn eenkennigheid is over!

Ik ben zo blij, ik ben zo blij, ik ben zo blij! Mijn kleinzoon is over zijn eenkennigheid heen. Het was echt heel erg, dramatisch gewoon. De laatste keer dat ik ging oppassen, bleef Liefste zelfs hier bij mij, om mij weer te ondersteunen. Ik ben er namelijk voor om te helpen en niet zomaar toe te geven aan kleinkind 😉

Papa en mama wilden toen, zal in maart geweest zijn ongeveer, april? Daar ergens, heel graag samen uit eten bij Loetje. Prima, maar ja… Ze gingen, we hebben ze laten gaan, en wij zaten hier met een kruipend kind wat telkens naar de voordeur kroop, keek en jankend kroop, mond open, grote tranen, niet te stoppen!

Troosten, kiekeboe, alles open getrokken om hem wat stiller te krijgen, zelfs lekkers, een lange vinger, maar nee, niets, echt niets hielp! Hij wurmde zich los en kroop weer naar de voordeur, tot ik ging koken. Ik in de keuken stond, hij om het hoekje kwam kijken, mij zag, om dan weer naar de voordeur te kruipen en hoppa, daar bleef hij weer zitten, al huilend, een sirene was er niets bij.

Papa en mama waren vrij op tijd naar het restaurant gegaan en kwamen eigenlijk ook vrij snel weer terug. Het hield direct op, diepe zucht, maar oh wee, als ik hem alleen al aankeek, ook al was hij al veilig in de armen van zijn moeder. Hierdoor, heb ik besloten in samen gang met mijn dochter natuurlijk, dat ik voorlopig tot dit over is, niet meer op zou passen, of over, minder was ook al goed, een kind in de stress leidt nergens toe behalve dat zij er zelf meer last van hebben later, en dat bleek dus ook zo, die nacht…

Nu, zit hij al enige maanden op een kdv (kinderdagverblijf), want mijn dochter werkt alweer een tijdje. En daar ging het in het begin ook niet zo heel goed, maar met heel veel geduld en andere kindjes ging het telkens beter en nu, kwam hij weer van de week, samen met mama, op de fiets zodat we lekker het park in konden fietsen naar deze kinderboerderij, in de buurt maar lopend net te ver.

Daarna naar de grote speeltuin in het Beatrixpark! Nog verder weg, kan lopend maar…

Toen ik hem overpakte uit zijn moeders armen op de hal, ging hij nog wel even huilen, hij had mij dan ook nu al maanden niet gezien, ook niet tussendoor… dus dat was heel spannend. Ik droeg hem mijn huis in, en het was direct over, de herkenning van mijn huis, zijn huis en speelgoedkist en vanaf dat moment? Dikke pret en lekker gespeeld, zo ook buiten, heb hem rustig laten wennen, heb op de grond gezeten bij hem, met hem, hem leren scheppen met zijn nieuwe Ajax emmertje die oma had gekocht in Drachten.

Leren harken, eerst met zijn vingertje, daarna met de hark, en hij dacht, daar kan ik ook mee scheppen…

Oma had natuurlijk de camera mee, en maakte veel foto’s, heel veel foto’s, dit is nog maar een begin 😉

Oh ja, het is natuurlijk papa die absoluut Ajax fan is 😉 Mocht je dit nu ook willen? het komt van het Kruid …. vaatje… Ajax of Feyenoord, mocht iemand nu nog Ado Den Haag zien? Dan aub, neem even contact met mij op en vertel mij waar ik dat kan vinden 😉

Ik ga nu even huishouden, het was een gekke en rare week, hittegolf, en weer werken, maar ook, mijn mama die weer op kwam passen bij mij thuis gisteren. Mijn dochter heeft een nieuwe baan gezocht, beter dan nu… en ze is aangenomen!!! 6 Augustus gaat zij starten in haar nieuwe baan.