Ik riep zijn naam en…

Omaaaaaaaaaaaaaaaaaa, ging het al in de gang toen we nog aan kwamen lopen en hij ons nog niet zag.

Iets was wij niet hadden verwacht, ik niet althans. Na zijn eenkennigheid, extreme eenkennigheid, werd het wel al iets beter, maar nu, kwam hij op mij af.

Dat maakt het natuurlijk extra leuk 😀

Foto’s zijn genomen door papa, mijn vraag was, schiet maar wat hier en daar, ik wil niet model zitten, hoeft hij ook niet 😉 Juist niet!

Nou bij deze… mijn nu al veel te grote kleine man! Ik heb het even aan de hand van mijn eigen foto bieb op de foon opgezocht. 25 feb. heb ik hem voor het laatst gezien!

Tot afgelopen maandag… 22 juni… Dat is dus gewoon 4 maanden.

Ook nu, zal ik hem pas over een maand ongeveer weer zien. Als ik weer naar fysio mag.

 

Papa komt thuis!

Een dikke vette lach als papa thuis komt van zijn werk.

Ik vind eigenlijk inmiddels, dat er te weinig wordt gezegd en vertelt over de andere beroepen dan in de zorg. Papa, is namelijk buschauffeur en moet gewoon werken, de schema’s zijn aangepast, er hangen linten in de bussen, men moet achterin instappen, maar het blijft een risico voor papa, om te gaan werken elke dag opnieuw!

Ik zeg hulde aan allen die op en met het OV werken en net zo open en bloot worden gesteld elke dag aan de shit van nu die rond gaat. Net als al het winkelpersoneel van supermarkten en drogisten en alle andere winkels die open zijn en waar mensen als gekken op afkomen omdat ze weer open zijn.

Wanneer gaan we een shirt of bord voor hen ophangen?

Al vanaf het begin, zeg ik elke dag dank je wel tegen al het winkel personeel wat ik tegen kom en mij helpt. Omdat ik zie, dat zij het lastig hebben ook, waar naar mijn idee niet zo bij stil wordt gestaan, tijd om hen ook dank je wel te zeggen.

Toch?

Mijn kleinzoon alweer 2!

Wat vliegt de tijd mensen, echt waar, voor je het weet, ben ik zelf overgrootmoeder, zoals mijn moeder dat nu is. Ik had het met foto’s willen doen, maar … liefste vond… een compilatie van start tot nu leuker om te maken. Bij navraag, blijkt dat kleinzoon helemaal lyrisch is van dance monkey, dan begint hij meteen te dansen als dat voorbij komen, dusssssssssssssssss

9 april 2018 was de dag… 

Bij deze, het is niet alleen dat hij alweer 2 is, maar ook… dat ik alweer 2 jaar oma ben!

En dat klinkt nog steeds gek 😉

Het enige wat zuur is, heeft mijn dochter eindelijk een eigen huisje, kunnen we nog niet bij haar zijn. Nu zal kleinzoon dat niet zo merken, maar mijn dochter wel natuurlijk!

 

In de speeltuin, 2de generatie

Tsjah, wie had dat gedacht, het klinkt zo gek, tweede generatie die rond loopt nu in deze speeltuin in het park.

~kuche~

Luca, mijn kleinzoon, is nu net zo oud als mijn dochter destijds, toen wij hier kwamen wonen, aan dit park.. ja heus waar… Nog geen 2, nog een paar maanden te gaan…

Waar blijft de tijd.

Ja, er is wat veranderd, de zandbak is weg, wegens de vele katten die je met een hekje niet weg houdt van speelzand 😉

Ik bedenk mij… 48… over 2 jaar word ik 50…  En dat klinkt gek!

Toen ik 30 werd, kon ik niet wachten om 40 te zijn. De reden? Dat mijn kind dan 20 zou worden en zijn, de opvoeding dan wel klaar is ook al zou ze nog thuis wonen. De vrijheid weer een beetje terug. Dat gebeurde al 2 jaar eerder, toen ze 18 werd.

Zie haar nu, 26 jaar later, want volgende maand woon ik hier 26 jaar… eerste bewoonster van dit appartement/flat. Samen met dochterlief.

En nu, bijna 28… en mijn kleinzoon bijna 2… Ik ben oma, maar besef het soms nog niet 😉

Dat klinkt misschien raar, hij is geliefd, maar ja, de band is er nog niet 100%. Dat krijg je als je LAT, en elkaar amper ziet. Daar gaat nu verandering in komen. Tijd voor binding. Tijd voor mijn kleinzoon, en die wordt vanaf morgen gemaakt.

Vandaag eerst even naar mijn ouders, mijn moeder is morgen immers jarig.. oh ja, om het af te maken, het rijtje… zij wordt 68…. na mei zijn we weer 20 – 20 – 20. (Als in, oeroma 68, ikzelf 48, dochter na 6 mei 28.)

Ik wens iedereen een hele fijne zondag toe!

Kerst, het zit er weer op!

Wat er wel overblijft? De herinneringen, van gezelligheid, goed gezelschap, heerlijk eten en drinken. En tot volgend jaar kerst of in ons geval lichtmis! We gaan weer terug naar het licht!

Eerste dag, tweede dag, super maar dan ook super gezellig bij vrienden, en ook bij mijn ouders met een klein gezelschap, maar wel een ieder die ik lief heb bij elkaar. Dat is toch altijd weer fijn! En wie stalen de show? (Nog wel meer dan deze 2, maar niet iedereen wil op het net staan 😉 )

Hoe kan het ook anders! Natuurlijk, mijn vrolijke kerstman! Mensen wat heeft hij er veel kilometers opzitten, even heen en weer. Misschien toch nog eens mijn rijbewijs zien te halen 😉

Ik heb niet eens zoveel foto’s gemaakt. Wel mijn grote camera erbij gepakt, maar het is niet gelukt zoals ik dat wilde, weet ik nu al… met de telefoon gaat het beter, eentje met flits…. en de rest… even zonder. En ja, dat biertje, lol.. natuurlijk heb ik die voor de foto erbij gezet 😉

Het stoeltje, met een tafeltje wat er nu niet op staat, kreeg Luca van mijn ouders. En wat was hij er trots op, bij oeroma en opa al ermee schuiven, op zitten, op spelen, en vanmorgen kregen we de eerste foto’s dat hij zijn broodje aan tafel zat te eten met een grote trotse lach.

Dit is een gedeelde eerste plek natuurlijk… Liefste en Luca. En ik kijk ernaar uit, dat ik hem midden januari een nachtje krijg en mag oppassen 😀

Als dit online staat, is het de dag dat mijn opa jarig zou zijn geweest, en dat… vier ik in gedachten nog altijd elk jaar. Wat zou hij trots zijn geweest op deze plaatjes.  ❤