
Onze trip ging verder vanuit Sneek op naar IJlst. En hier, kreeg ik echt alle ruimte en tijd om lekker te struinen. Natuurlijk viel de molen direct op. Liefste kon de bus op het grote parkeerterrein voor de grote Poeiesz zetten. (De supermarkt van het Noorden, mocht je nooit in het Noorden geweest zijn). Hiermee overlegden we ook even dat ik hier dan ook onze boodschappen zou gaan doen voor de volgende dag, dan hadden we dat ook gehad. Maar eerst… de fontein.



De Onsterfelijke Bloemen – Rikka in IJlst
Volgens Shinji Ohmaki vormt cultuur zich, net als de natuur, laag op laag. Nieuwe generaties bouwen steeds weer voort op een grote onderlaag die niet verdwijnt. Precies zoals ook de stad IJlst is ontstaan. De oude, grotendeels verwilderde stinsenplanten zijn tekens van die onzichtbare onderlaag en van de rol van de mens bij de ontwikkeling daarvan. De fontein ‘Onsterfelijke bloemen – Rikka’ verbindt bloeiende stinzenplanten als element uit de Friese natuur met een oude vorm van Japanse bloemschikkunst, Ikebana. Hij symboliseert de eeuwige verbintenis tussen mens, cultuur en natuur.

Goed, tot zover de fontein. Heel eerlijk? De molen trok direct al, mijn oog viel daarop, maar ook in de fontein zag ik nog water liggen wat opgevroren was, dus speelde ik eerst daarmee.




Nou, nog eentje dan om het af te leren…

Het werd tijd om richting de molen te gaan, en daar heb ik mij heerlijk uit kunnen leven. Nog even wat info over IJlst:
Door de stad loopt de rivier de Geeuw, die in de stad samenvloeit met de rivier de Ee. De Geeuw maakt deel uit van de verbinding Sneekermeer – Sneek – IJlst – Heeg – Heegermeer en is, met name in de zomer, een druk bevaren waterweg.
IJlst is een van de Friese elf steden. In 2020 telde de stad 3.055 inwoners. Onder de stad valt ook een stukje van het dorp annex buurtschap Nijezijl. Tot 2011 was IJlst de hoofdplaats van de voormalige gemeente Wymbritseradeel. De inwoners van IJlst worden ook wel kypmantsjes genoemd, naar een koekjessoort.
meer lezen? ~klik hier~
~later meer.