De foto’s zijn met mijn telefoon net gemaakt bij vroeg ochtendlicht. Ik moest even meten om te weten welke maat ring ik straks nodig heb om het in te haken. De Mandala Ayana van Tricia’s Homemade Creations <—– klik daar voor het patroon, is klaar! Althans, het haakwerk op zich dan, nu de ring dus nog. Ik twijfel.
Hier ligt het even op een andere mandala die in een ring van 110 cm zit. Ik ga het straks zelfs over deze heen spannen en vast zetten, maar ik denk dat het wel een ring van 120 cm mag worden. Echter, zal ik nu weer even geduld moeten hebben, gezien wij de ringen bestellen in Rinsumageast ~klik hier~, en ja, ik zal moeten wachten tot Liefste weer kan rijden. Zodra de ringen groter worden dan 1 meter, dan moet je ze zelf komen halen met een bus of een aanhangwagen, gelukkig heeft Liefste de bus 😉 Opsturen zou namelijk te kostbaar zijn. Ivm de maten dus ook. Nog 8 dagen, vanaf 30 maart is gezegd, mag hij weer achter het stuur. Dat moet te doen zijn voor mij. 😉
Nog even een close up detail foto, en zo is het een kleedje, want dat is het eigenlijk, ronde tafel kleden van vroeger, maar straks opgespannen ziet het er weer heel anders uit. Natuurlijk als ik zover ben, Laat ik het absolute eindresultaat zien. Wat mijzelf verbaasd nu? Dat ik het zo snel af heb gehaakt… Met de Scheepjes Whirl, nr. 784: Watermelon Hell Raisor, niet helemaal gebruikt, helaas? Echter, kan ik wel met dezelfde garen dit straks in de ring haken.
Na maanden niets te hebben gehaakt… binnen een week deze weer af. Dat had ik zelf niet gedacht, maar wel heerlijk weer om te doen! Op naar een volgend project!
Yeah! Liefste en ikzelf hebben moeite met het wachten tot hij weer dingen mag als fietsen en auto rijden. In deze tussentijd zitten we samen eigenlijk alleen maar te wachten tot zijn borstbeen weer geheeld is. Vanaf 30 maart, na zijn afspraak in MCL met de cardioloog en een hartfilmpje, mag hij alles weer. Dan is het bottenstelsel van het borstbeen weer heel, zo zegt men.
Tot die tijd liggen en zitten wij de tijd eigenlijk uit. Een soort van verveling waarin je weinig meer kunt dan de dagelijkse dingen doen, nog altijd zo weinig mogelijk tot geen visite. Prikkels zijn nog altijd aan de orde bij hem en ik merk gewoon, hij wil, maar ook ik, erop uit. Wat doe je dan?
Zo kijken wij tv programma’s die we samen leuk vinden, althans, wat ik denk dat hij leuk vindt. Zo heb ik al een paar keer iets opgezet wat niet zo leuk was voor hem in the end. Even geen biografische films meer met rampen bijv. Zeg dat dan! Was mijn antwoord, dat vraag ik je altijd. Mannen 😉 Grrrrr Ik kan nog altijd geen gedachten lezen. Maar nu, is sinds deze week eindelijk seizoen 7 op Netflix te vinden van The Blacklist! Oh yeah, we zijn al op de helft. En het blijft spannend! Wat bijzonder is voor een serie als dit, als je het mij vraagt, ergens gaat het toch vervelen vaak. Maar hier, wordt het telkens meer spannend juist! Wie is Raymond Reddington! Goed, mocht je fan zijn, en heb je Netflix, het is er!
Weer aan de haak geslagen, omdat ik toch iets moet, maar heel weinig tijd heb om dingen echt uitgebreid te doen, ik zie twee collega bloggers heerlijk aan het tekenen en schilderen, nu heb ik zeker wel spullen mee, maar de tijd om dit alleen al op te zetten is er niet, wegens de medicatie, regelmaat van eten en drinken voor Liefste, en al het andere wat ik nu doe omdat hij het gewoonweg niet mag ivm het borstbeen, hij mag nog geen vuilniszak optillen staat overal aangegeven. Stofzuigen mag niet, tillen mag niet, laat staan klussen, dat valt allemaal op mijn schouders neer. En voor ik het weet is een dag zo om. Dus zocht ik mijn favoriete youtubster weer eens op, om te zien of ze wat nieuws heeft staan, en dat heeft ze! Vanuit de grote laundryzak die ik gebruik om mijn wol en katoen in te bewaren zocht ik wat bolletjes katoen op die er nog in zaten en begon proef te haken. Ja, deze wil ik haken met een Whirl van Scheepjes!
En vandaag wordt mijn Watermelon Hell Raisor (784) geleverd… Tussen 10 en 12.30 uur, oh yeah!
Ze vertelt dat je iets meer dan 800 meter nodig hebt, maar geen 1000 meter. Ik ben dus nog aan het twijfelen omdat ik het zwart of het donkere van de buitenkant er echt in wil hebben straks, of ik van buiten om zal starten of van het midden uit. Het kan allebei namelijk. In elk geval is het alvast roze om na dit te gaan kijken voor roze garen om een babydekentje voor mijn kleindochter te haken. Overigens is de dochter van mijn beste vriend ook weer zwanger, van nummer twee, wederom gelijk aan mijn dochter. Bij de eerste was dat ook zo, allebei een jongen gekregen en hoe ze het doen, doen ze het! Ook dit keer, krijgen ze allebei hetzelfde geslacht straks, en weer slechts een paar maanden van van elkaar verwijderd, dit keer nog dichter op elkaar zelfs! Slechts een paar weken verschil. Dus gaan er 2 dekentjes komen weer 😉
De intake is goed verlopen, althans, ik heb alweer dingen gehoord dat ik denk, oke… had ik de hoop dat de revalidatie eventueel nu al zou kunnen starten, niets is minder waar. Alles, ook waar je geen fysieke inspanning voor nodig hebt, zal pas starten na 30 maart. Na de 29ste. De suiker gaat goed trouwens, ook al komt dit door mijzelf met name, en het uitzoeken wat nu werkt en niet werkt qua voeding.
De verpleging van de intake begon over eiwitrijk dieet voor hem. En ja, ik geef zo om de drie dagen voor lunch, 3 gekookte eieren aan Liefste met koolhydraatarm brood van de Aldi, en dan schiet zijn suiker omlaag onder de 7 zelfs al een paar keer! Na zijn Griekse Yoghurt ontbijt met lijnzaad of chia zaad, walnootolie en een stuk fruit en Ceylon kaneel. (Ja, die is anders dan van de supermarkt kan en klaar, daar zit ook suiker in). Echter toen ze hoorde van de 3 gekookte eieren, ging ze al tekeer, dat is teveel!
uhhh, je zei net dat hij een eiwitrijk dieet zou moeten volgen ivm de suiker? Waar zit nu meer eiwit in dan in een ei zelf? Of ben ik nu gek! Daarnaast, zou het goed zijn, om elke dag 2 gekookte eieren in je dieet, of dagelijkse voeding toe te passen, met name, het eigeel, zou heel veel doen voor je ogen en nog zoveel meer.
Ze sloot ook nog eens af, ja ik heb er weinig verstand van verder, daar is onze diëtiste dus voor. Nou dan, ik ben al jaren bezig met uitzoeken hoe het werkt met mensen om mij heen die zelf suiker hebben. En ook hier, wat voor de 1 wel werkt, kan bij de ander slecht uitvallen. Zo was er al een ochtend waarin de suiker nuchter 8.2 was, na zijn Griekse yoghurt ontbijt met aardbeien (laagste in suikergehalte qua vers fruit), was het op 8,2 gebleven. Als hij zijn eieren krijgt dan krijgen we onder de 7 zelfs!
Wel na de lunch, en voor het avondeten. Kortom, boven de 10 is al een zeldzaamheid. Kortom, ik ben er eigenlijk alweer klaar mee eerlijk gezegd. Omdat ik haar ook nog vertelt heb, moest ik dat echt? Dat je dankzij google heel ver komt over diabetes en wat wel en niet te doen eventueel. Nou goed, ik wacht rustig af, ik heb er zeker om gevraagd als hij naar deze diëtiste gaat, of ik hier bij mag zijn omdat ik diegene ben die met name kookt en alles verzorgt, die we nog niet kennen dus… wat zij ons nog bij kan brengen eventueel, natuurlijk ga ik met een open mind die kant op straks.
Tijd om het ontbijt en mijn douche op te starten. Stats bijhouden en de medicijnen weer aan te vullen. En er komt net een bericht binnen dat ik vanmiddag naar Manueel therapeut kan! Oh yesssssss.
Onze trip ging verder vanuit Sneek op naar IJlst. En hier, kreeg ik echt alle ruimte en tijd om lekker te struinen. Natuurlijk viel de molen direct op. Liefste kon de bus op het grote parkeerterrein voor de grote Poeiesz zetten. (De supermarkt van het Noorden, mocht je nooit in het Noorden geweest zijn). Hiermee overlegden we ook even dat ik hier dan ook onze boodschappen zou gaan doen voor de volgende dag, dan hadden we dat ook gehad. Maar eerst… de fontein.
De Onsterfelijke Bloemen – Rikka in IJlst
Volgens Shinji Ohmaki vormt cultuur zich, net als de natuur, laag op laag. Nieuwe generaties bouwen steeds weer voort op een grote onderlaag die niet verdwijnt. Precies zoals ook de stad IJlst is ontstaan. De oude, grotendeels verwilderde stinsenplanten zijn tekens van die onzichtbare onderlaag en van de rol van de mens bij de ontwikkeling daarvan. De fontein ‘Onsterfelijke bloemen – Rikka’ verbindt bloeiende stinzenplanten als element uit de Friese natuur met een oude vorm van Japanse bloemschikkunst, Ikebana. Hij symboliseert de eeuwige verbintenis tussen mens, cultuur en natuur.
Goed, tot zover de fontein. Heel eerlijk? De molen trok direct al, mijn oog viel daarop, maar ook in de fontein zag ik nog water liggen wat opgevroren was, dus speelde ik eerst daarmee.
Nou, nog eentje dan om het af te leren…
Het werd tijd om richting de molen te gaan, en daar heb ik mij heerlijk uit kunnen leven. Nog even wat info over IJlst:
Door de stad loopt de rivier de Geeuw, die in de stad samenvloeit met de rivier de Ee. De Geeuw maakt deel uit van de verbinding Sneekermeer – Sneek – IJlst – Heeg – Heegermeer en is, met name in de zomer, een druk bevaren waterweg.
IJlst is een van de Friese elf steden. In 2020 telde de stad 3.055 inwoners. Onder de stad valt ook een stukje van het dorp annex buurtschap Nijezijl. Tot 2011 was IJlst de hoofdplaats van de voormalige gemeente Wymbritseradeel. De inwoners van IJlst worden ook wel kypmantsjes genoemd, naar een koekjessoort.
Let op: vanaf 1 november zijn de 11fountains in winterslaap. 22 maart ontwaken ze weer en kun je ze in volle glorie bewonderen!
Tsjah, Bertie van Bertjens.com zei al, ik zou deze fontein graag in actie zien! Heel eerlijk? als ik het zo lees hoe deze zou werken, IK OOK! 😀
Vandaar dat ik even mee geef, dat het duidelijk op de site van 11Fountains staat aangegeven dat ze in winterslaap zijn. Jammer, helaas, maar tegelijk, lekker rustig 😉
Deze roadtrip gemaakt op 31 jan. 2021 is natuurlijk prachtig geweest, dankzij de zon en alles. En liefste heeft mij echt verrast door Sneek en IJlst mee te nemen op deze trip omdat mijn vraag was om via Workum te gaan, en als we daar dan toch zijn, dat Hindeloopen in de buurt ligt? “Dan mis ik er nog 2, zei ik…” Natuurlijk vroeg hij welke dan? “Sneek en IJlst.” Hmmmm ging het, “dat is een route die we bijna niet rijden, dat klopt.” En ik gaf aan, dat dit dan wel een keertje zou komen weer van het voorjaar, of als hij naar zijn oudste en beste vriendin toe gaat die ik nog niet heb ontmoet, maar die woont in Sneek, dus Sneek is niet een plek waar ik nu voor het eerst kwam, zeker niet! maar wel voor het eerst in de buurt van deze fontein en daarmee eindelijk! De waterpoort.
Goed, de fontein, draait dus rond als deze werkt en ja dat is nu dus niet, dus liep ik zelf een rondje. Waarmee ik direct ook dichter bij de waterpoort kwam en deze op de foto zette. Alleen de zon, zoals meestal als ik ergens ben trouwens. Stond dus verkeerd, maar goed, soms zit het mee, soms zit het wat tegen 😉
De Fontein van Fortuna in Sneek
Op een gouden bol midden in het water staat een man met een Hoorn des Overvloeds. Het beeld verwijst naar Fortuna, de godin van het geluk en de schutsvrouwe van steden, families en volkeren. De overvloeiende hoorn symboliseert de materiële welstand van de gelukkige die ermee in aanraking komt. Maar de gouden bol draait voortdurend om zijn as, zodat het water, net als de toestroom van het fortuin, een onberekenbare kracht wordt. De overvloed die zich toevallig over ons uitstort, kan ons door het lot even snel weer worden ontnomen. Kijk maar naar de geschiedenis van Sneek.
En nog even, de waterpoort, hier lag wel een dun laagje chroom.. uhhhh ijs 😉
Ik kwam terug bij de bus, stapte in, vertelde over de waterpoort en het verkeerde licht vanaf deze kant, en Liefste, wat is hij toch lief, zorgde ervoor dat ik toch nog een foto kon maken met de belichting van de zon van de juiste kant op de poort gezien.
En hier is ie dan, de laatste foto gemaakt in Sneek van de beroemde Waterpoort. Nu op naar IJlst, op weg en op zoek naar de volgende fontein van de 11Fountains.
…Van deze dag, het is niet de eerste fontein van de elf steden/11fountains die ik op de foto heb gezet. De eerste was ooit in Leeuwarden al in 2018. In 2019 een aantal opgezocht en nu in 2021 die paar opgezocht waar we eigenlijk nooit in de buurt komen of elders. Sneek en IJlst, de twee plaatsen waarvan Liefste zei, daar komen we eigenlijk nooit langs. Dus verrastte hij mij door deze route nu wel te rijden en zo over Sneek via IJlst naar Lollum te gaan later op de dag. Maar eerst Sneek.
Wij kwamen aan, en liefste kon de bus op een zijgracht parkeren. Hij bleef in de bus zitten, en dan mag ik mijn ding gaan doen zegt hij dan altijd. Dus stapte ik uit en nam mijn tijd. Het eerst wat ik al zag toen we aan kwamen rijden? Een man die daar stond te vissen? Vlak bij de Waterpoort? Bij de fontein?
En hier zien jullie de man, de fontein en de waterpoort van Sneek, op 1 foto. Ik gaf er weinig aandacht aan, tot ik hoorde, pak het net! En hier kunnen jullie al zien, hij had iets aan de haak, en ik zoomde in.
Ik liet het verder gaan, en liep verder om de fontein heen. Het licht was niet top vanaf deze kant, maar toch nog, toen ik echt aan de overkant stond, zag ik nog 1 kans om een foto te namen van deze snoek te Sneek.
De man, zette het weer terug, dat was hij hier aan het doen, lucky shot om het zo maar eens te zeggen.
Ik ging door, en liep mijn rondje verder rond de fontein, maar die foto’s zijn voor later.
