Zon opkomst

En dan gisterochtend. Ik was er heel vroeg uit, omdat Liefste had afgesproken een vriend te helpen in de loods, lag ik vroeg op bed, en na een uur of 7 of 8 slapen, ja dan ben ik wakker.

Koud en donker, en het begon weer te regenen. Oke, we zullen zien!

Voor 8 uur, bracht ik zijn ontbijt. Een kwartier later was ik gedoucht en aangekleed. Voor half 9 zat ik al op de fiets op naar de supermarkt. Eigenlijk best lekker. Zo vroeg. Verkeer al druk. En op de terug weg, zag ik de oranje randen om de wolken heen. Wauw… en bijna thuis, zag ik dat ik eigenlijk een heel open blik had om te fotograferen. Al zovele malen mijzelf voorgenomen dit eens te doen ’s morgens, maar nee, te lui om vroeg aan te kleden zoiets. 😉 De koffie en laptop zijn dan leuker. Stomme ik. 😉

Net voor 9 uur, ik ben weer binnen met de boodschappen. Liefste komt sjouwend met de gereedschap koffers de trap af. Ik heb wat croissants gehaald voor hem om mee te nemen, je weet het nooit met die mannen in Lollum.

De bus loopt op Diesel, er blijken ijsbloemen op de ramen te zitten, emmers met koud water worden gehaald, terwijl ik met mijn camera naar buiten kom en twee koffers die ik wel kan tillen alvast in de auto zet. De auto stoomt alvast, dat hoort nu eenmaal bij een Diesel, die komen langzaam op gang. Dan steek ik de straat over, om daar deze foto’s te maken. En de laatste foto? Per ongeluk een vogel erbij.

Het blijkt glad daar op de stenen, dus ik ga niet te ver, wie weet later nog vandaag, anders een andere keer, met betere schoenen aan.

Vandaag is mijn moeder jarig, en echt… ik mis het om naar haar toe te kunnen gaan.

Kermis in de hel

Dat zei mijn oma vroeger altijd als het regende en de zon scheen tegelijk, als er dan ook nog een regenboog tevoorschijn kwam, was het helemaal kermis! Voor wie goed kijkt, ziet op de bovenste foto het begin van een regenboog. In navolging van onze rit terug vanuit Smilde ~klik hier~ Werden de luchten prachtig mooi, dreigend, doch zon, gouden gloed over de bomen en de weilanden en zelfs de schapen die er nog stonden blonken goudkleurig op.

En ik zoomde in, al rijdend, dat zeg ik er even bij! Want het leek net, of het is zo dus, dat de regenboog zich nog voor de bomen ging vormen. En dat was een spectaculair gezicht. Langs deze weg, waren van die inhammen om je auto neer te kunnen zetten als je eigenlijk motorpech hebt. Maar ja, er was amper een auto te bekennen, dus Liefste zei, wacht maar even…

Hij zette de auto neer, veilig en wel en deed het raam voor mij omlaag. En zie? Midden in het weiland start de regenboog. Dit had ik al heel lang niet gezien. Een regenboog is voor mij een groet van mijn oma namelijk. Er zijn tijden dat ik ze heel veel zie, en nu, ook al weet ik dat ze er zijn, maar niet in mijn vizier, dat was echt al heel lang geleden!

Om vervolgens een paar seconden later, de regenboog dubbel te zien! Kijk maar eens goed 😉

Prachtig toch? Ik genoot ervan. En zo kon ik ook nog even spelen met inzoomen.

Zoals jullie al kunnen zien op de laatste foto, het begon harder te regenen en het regende precies aan mijn kant in. Mijn lens werd te nat en reageerde bijna niet meer. Ik moest ermee stoppen helaas. En toch zie je ook hier als je goed kijkt nog een dubbele regenboog, juist op die ene met vele druppels 😉

Toch licht ik deze twee nog even uit.

Ik genoot nog wat langer door, maar we reden ook door nu. De regen viel nu best wel met een bakje naar beneden. De zon bleef ook nog wel even schijnen, tot het tijd was voor het donker. Dit alles op 24 dec. 2020 op mijn laatste roadtrip van het jaar 2020.

Zonsondergang te Nijbeets

Het is nog altijd vrijdag als ik dit blog maak. Ingepland even. Als jullie dit zien, dan is mijn laptop denk ik even ingepakt en staat veilig boven in de tas. De woonkamer krijgt een make over, het is een cadeau van de kinderen aan hun vader, incluis de hulp om dit te doen. De afgelopen week waren wij al druk bezig samen om de woonkamer te strippen wat mogelijk is. Vandaag, vrijdag de laatste loodjes en morgen zaterdag, als jullie dit kunnen zien, dan is het zover!

De foto’s die jullie hier zien, zijn van afgelopen woensdag toen wij bij onze vrienden een dagje bezig waren, ik met mijn vriendin, liefste werd met name buiten aan het werk gezet, hahaha Door onze vriend. Vele handen maken licht werk. Dat is het thema van deze afgelopen week en dit weekend.

Zoals ik eerder vertelde ~klik hier~, de tijd vloog en ineens kwam de mooie lucht er weer aan. Dat is iets wat ik vanuit het huis en tuin van Liefste niet kan zien, ja fragmenten dat het zo kan gaan ogen, maar te dicht alles op elkaar qua woonwijk om dat mooie uitzicht te hebben zoals ik in Almere heb vanaf het balkon. Hier genoot ik dus even, ik rende dus ook letterlijk de woonkamer uit naar buiten om deze plaatjes te schieten want het gaat snel!

Het gaat soms echt te snel! Ik nam nog 1 foto… voor ik weer naar binnen ging.

Weer binnen, genoot ik nog steeds door de ramen heen, en nu was het Liefste die even zijn aandacht kreeg in gesprekken. Balans, Energie, en verwerking, daar ging het over. In no time was het bijna 6 uur en vertrokken wij richting supermarkt. Er moet ook nog gegeten worden en ik wist niet van tevoren dat wij zolang daar zouden zijn op deze dag. Maar zoals ik al jaren eerder geleerd heb? Tijd bestaat niet! En dan gebeurd het zomaar dat het omvliegt zo’n dag en je heerlijk moe thuis komt. Een lekkere frisse salade op tafel zet, met wat kippenpootjes en ik genoot van het feit dat Liefste vooral zo genoten had ook van deze dag.

We lagen op tijd op bed, heerlijk moe, en ik heb geslapen als een roosje.

Ik zie jullie ergens na het weekend weer, ook op deze vrijdag ben ik al druk met die laatste loodjes en zorgen dat er eten staat voor als we aan de slag zijn!

Ik wens iedereen een heel fijn weekend toe!

Zwammen

Even een ander tussendoortje. Ik kom zeker weer terug op onze reis van Paesens-Moddergat, maar dit is nu actueel. Deze foto’s nam ik eergisteren als jullie dit zien en lezen. Gewoon in onze eigen wijk, ongeveer 100 meter lopen en ze staan er. Vlak langs de weg en de woonhuizen op weg naar het minicentrum van de Wiken. In het gras liggen kon ik niet, gezien er duidelijk ook honden los lopen en ik moest voorzichtig mijn weg banen. Niet alleen om te zorgen dat deze prachtige zwammen heel bleven, maar ook om de hondenstront te ontwijken dus.

Klik op een foto voor groter eventueel.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Zover ging het dus goed. Toen ik ze voor het eerst zag weer een dag ervoor, wist ik al, ik ga even kijken, ik zag er hooguit twee op dat moment. Toen ik eenmaal hier was voor de shoot, zag ik de 1 na de andere en zelfs in de beukhaag zag ik er eentje groeien en bloeien.

Door de haag heen, geschoten en het is goed gekomen 😉 En toen… werd ik minder vrolijk, ook al kan het mooi zijn omdat het net even anders is. Dan vraag ik mij af, was het de mens, of was het de dier…

Wie het weet, of denkt te weten, mag het zeggen.. Zou een hond het zover om kunnen lopen?

En even verderop, op een ander stukje gras in de wijk, langs dezelfde weg en stoep, vond ik deze. Geen idee welke dit is, als ik foto 1 upload naar google krijg ik rupsen te zien. Foto 2 hieronder vertelt dat het om een schildpad zou gaan, hahahaha dus wie het weet, mag het zeggen!

Dit is de bovenkant ervan. Het enige wat ik kan wensen, is dat de gemeente het zo laat voorlopig. Want het is nu eenmaal gemeentegrond en het gras… wordt tegenwoordig zo snel gemaaid… en ja.. dan zullen ze allemaal verdwijnen.

Achter deze ene zwam, staat nu nog een paddendorpje, vrij groot ook nog.

Dan als laatste, ook hier worden bomen dus weleens gekapt, en dan zie je echt wel dat ik langs een drukke straat sta ook. Doorgaand verkeer naar het mini wijk centrum.

Nog eentje dan? Want na deze foto spotte ik er nog eentje, echt de laatste dan!

Wensen jullie even mee dat de mens er voorlopig nog even vanaf blijft?

Ik wens iedereen een prachtig zonnig weekend toe!

Paesens-Moddergat 3: Herfst aan het wad.

Wat nu voor mij zo heerlijk is, is dat het toeristenseizoen afneemt en het hier nu lekker rustig is. En zelfs dat is verdwenen horen wij van de familie bij wie wij even langs gingen om wat terug te brengen. Er is altijd wel iemand tegenwoordig, met camera’s, tv, mensen, statieven, maar toch, het is wat rustiger achter de dijk. Ooit was het na het toeristenseizoen gewoon stil en kon je er echt alleen zijn, vertelt zij terwijl we na onze mini fietstochtje lekker aan de thee zitten.

Mocht je het voorgaande nu gemist hebben? ~klik hier voor deel 1~ en ~klik hier voor deel 2~

Ik ben dus gezegend dat ik juist als het zoals nu herfst is, en straks wellicht in de wintertijd, ik er gewoon heen kan met een uitval hoek van warme thee of koffie. 😉

Ondertussen geniet ik van de lichtval, die dan weer even weg is, en dan ineens de kleuren weer opkomen.

Ik zie mini riffen in mijn hoofd en denk aan Schotland, het waarom? Geen idee, maar zo stel ik mij dat voor langs de zee daar. Alleen wat groter en hoger 😉

Ik draai mij even om, en daar zijn de beroemde paaltjes die nu onder water staan omdat het vloed is… En het licht even weg was aan die kant. het verschil is echt groot als ik mij vrijwel direct weer omdraai.

Nog 1x, richting de paaltjes dan… Vanaf dit punt.

En ook nu, waren er mensen om mij heen, met camera, of verrekijken, of allebei. Maar ook vaste bewoners vermoed ik, die een dagelijkse wandeling maakten om fit te blijven, ik denk dat ik dat ook zou doen als ik hier zou wonen.

~later meer.