De Skull Shawl/Sjaal: Halloween/Castlefest/Elfia/Gothics:

Vorig jaar heb ik een heleboel van deze sjaals gehaakt, ze zijn te dragen dagelijks nu  het wellicht wat koeler gaat worden in de ochtend, middag, en ze zijn gewoon lekker. Ik heb er zelf namelijk ook eentje, een witte en draag hem echt zodra het weer ernaar is graag.

Nu heb ik deze zomer alvast geïnvesteerd en op voorhand een aantal gehaakt, zodat als jij er eentje wilt en het is er in een kleur die jij mooi vindt? Dat ik hem direct kan verpakken en opsturen, mits er een postkantoor  open is natuurlijk ergens.

Het is gehaakt van 100% Acryl, met 1 van de vele soorten Scheepjesgaren.

Boven zien jullie 1 witte op voorraad, natuurlijk is er 1 zwarte op voorraad, wie het eerst komt, het eerst maalt, is het weg, dan kan ik gewoon gaan haken voor jou, maar dan duurt het iets langer natuurlijk! Ik heb voor de vorm de zwarte op de foto gezet, maar ja, zwart op zwart 😉

Wat gaat het kosten?

14,95 per stuk exclusief verzendkosten! 

Er is 1 XL Shawl en deze kost 17,95 exclusief verzendkosten.

Verzendkosten met Track en Trace 6,50.

Ik vraag je altijd om vooraf te betalen.

 

Daarnaast heb ik ook gespeeld met grijs, 2 tinten, om het randje met een donkere tint af te haken…  Er is er eentje die helemaal in 1 tint grijs is, in de prijsklasse van 14,95 exclusief vz.

 

En hier met het iets meer donkere tint grijs.

Ik heb ze in heel veel verschillende kleuren gehaakt, omdat de persoon in kwestie zijn of haar lievelingskleur koos, kortom, kobaltblauw, smaragdgroen, neon roze, zacht roze, paars tint, je kunt het zo gek niet bedeken, bordeaux rood ook nog… meesten in zwart.

Maar hier… ondertussen ook klaar voor verzending, Halloween gericht oa. Een oranje!

En denkend aan de herfst die op komst is, want het nog altijd zomer eigenlijk 😉 Een tint licht bruin… ik zit nog te denken aan roestbruin juist. (die moet dan nog gehaakt worden).

En, voor hen die absoluut van de natuur houden, eentje in een groentint… annex zeegroen? turkoois donker?

Dit zijn de sjaals die op voorraad zijn en vrij snel verpakt kunnen worden en opgestuurd.

Echter, woon je nu in de buurt van Almere of Drachten? Dan kun je op afspraak een skull shawl komen halen en direct betalen, dan vervallen de verzendkosten natuurlijk!

Meer info, want als je een andere kleur wilt? Ook dat is mogelijk, ook hier, wie het eerst komt, het eerst maalt, en ik haak voor jou, jouw favoriete kleur! Ook hier, vraag ik jou om op voorhand te betalen.

Aanvraag per mail: morgaine . m @ gmail. com

Even copy/paste en alles aan elkaar breien in je mail 😉

Nog even op rij de kosten:

Wat gaat het kosten?

14,95 per stuk exclusief verzendkosten! 

Er is 1 XL Shawl en deze kost 17,95 exclusief verzendkosten.

Verzendkosten met Track en Trace 6,50.

Ik vraag je altijd om vooraf te betalen.

Geef de link rustig door aan je vriendinnen en vrienden, ook leuk als cadeau natuurlijk!

Advertenties

Spectaculaire zonsondergang

Tsjah… what can i say, wat kan ik zeggen? Weinig, behalve kijk en geniet… Weinig aan toe te voegen. Plaats: Almere de dijk langs het Markermeer. Tijd: zonsondergang. Datum: 24 augustus 2019.

Sorry, dat ik hier even mijn Atelier naam in heb gezet 😉 Mijn copyright. Dat teken kan ik trouwens niet vinden op mijn laptop, was dat voorheen een ctrl C? Werkt dat niet bij mij.. ik snap er niets van trouwens… anyone?  C <— shift C

© <—– ohhhh daar!

Het is de AltGr + C dus

©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©

Duh!  ©

Genieten jullie ook zo?

Ik weet, jullie zien alleen het plaatje… ik kan er een heel verhaal bij vertellen… Maison, Liefste, ikzelf…

Geen zin in… want de foto’s stelen toch de show…

© dus, en het komt best groot over de letters, kan ook wel een tandje kleiner 😉

Er komen er nog 2… foto’s…

Net even een ander plekje, even verderop. Hier zien jullie 2 bootjes… op de volgende heb ik net even een ander perspectief.. waardoor de hele sfeer instant direct veranderd.

© nou? 😉

Ik ben liefste zo dankbaar, het is zo mooi, dat we dezelfde dingen mooi vinden, fijn, leuk… dat hij voor mij, een stukje omrijdt… om dit mogelijk te maken… dat ik mijn tijd kan nemen… mee kijkt… mij mijn gang laat gaan… hij wil mij gelukkig zien… lachend kom ik weer bij de auto… ‘je ogen twinkelen’,  zegt hij dan… thuis…. dank ik hem uitgebreid 😉

Telkens weer. Bedenk, alle blogs tot nu toe, zijn echt 100% mede mogelijk gemaakt dankzij Liefste! Hij maakt mijn hobby mijn passie weer levend!

Zomeravond in het Beatrixpark

Nu ik de eerste 2 zomeravonden met zonsondergangen heb gedaan, kom ik toe aan misschien de mooiste avond die wij in augustus hebben gezien toe. Deze avond begon voor ons met Maison in het Beatrixpark.

Zonsondergang  1: klik hier hondenstrand Bos der Onverzettelijken.

Almeerderstrand bij avond: Klik hier 

Nu dit stuk dus, het Beatrixpark en ik kan jullie alvast verklappen, dat DE foto’s pas morgen gaan komen in een volgend blog 😛 Dus geniet eerst nog even van het gouden uurtje en Maison die ook hier weer mocht zwemmen, de natuur die ik zag… En er gewoon een paar topfoto’s weer uit mijn camera kwamen qua golden light, gouden licht.

Jullie kennen het wel nu toch? Klik op een foto en…

Boven: Dit is een zeer goede favoriet van Liefste geworden… Maison die gewoon zwemt in gouden ringen… golfjes… topfoto zei hij. Altijd leuk om te horen.

Dit was wel een dingetje in het park. Dit park. Hier liggen ook de ultieme vaarroutes naar de Noorderplassen en zo naar het Markermeer.

Plus de walkanten waren net te hoog vaak voor hem om er zelf uit te komen, dus moest Liefste hem aan wal tillen, hahaha Dit werd hem dus niet. Dus vonden wij dat andere stuk, hondenstrand van het onverzettelijken bos. Ook hier mogen de honden overigens gewoon zwemmen! Net als de mens… maar ja.. eigen risico dus.

Even schudden maar… ik vind dit een per ongeluk top foto geworden, hahaha

Zal ik maar even vertellen dan, ik ben geen hondenmens… zolang ze in de familie en vriendenkring zijn, dan is het oke, en mochten mensen mij vragen om op te passen, dan vind ik dat meestal, hangt ook van de hond af, leuk. De hond van mijn dochter, een bull hou ik namelijk niet meer met wandelen, te sterk, maar Maison kan het heel erg goed, aan de lijn lopen en binnen Almere kan hij gewoon los omdat hij heel goed luistert!

Ja, ik vond het leuk om hem even te hebben, het is sowieso goed voor jezelf om dat je eruit moet om te gaan lopen. En wandelen is gewoon een zeer goede cardio. Maar dan kan ik ook nu nog, mijn kleinzoon jatten en in de wagen zetten 😉 En als ik dan moet kiezen tussen hond en kleinzoon?

Nu was het heel mooi weer, maar een hond, moet er elke dag uit, 3x per dag is mij geleerd minimaal, zoal niet 4x, hangt ook van het ras af natuurlijk. Deze verplichting zorgt er meteen voor dat je eigen indeling compleet veranderd hebben Liefste en ik al gemerkt. Dat, terwijl hijzelf ergens 3 honden tegelijk had, en dan ook nog de Bearded Collies. 3 stuks, super langharig…. Those days are over, gelukkig voor hem ook 😉

Hoe lief Maison ook is… Kan hij met katten en kinderen, zover dan, is het andersom altijd maar weer de vraag, en kan hij niet altijd overal mee naar toe. Daarom, ben ik een kattenmens, ie redden zichzelf vaak wel, ook al hebben ook zij aandacht nodig, die komen ze wel halen als ze dat willen. Ze hoeven niet uit in elk geval.

Nu ik dit heb vertelt? Het nu eigenlijk pas dinsdag is? Wij nog heel even vakantie hebben? Ga ik nog een paar foto’s neerzetten van het park, en… weer even terug kruipen bij Liefste, omdat het kan! 😉

Eenmaal in de auto, zagen we dat de zon wel erg mooi ging kleuren in de lucht, om dan te besluiten nog even de dijk op te gaan… kortom.. zet jullie maar schrap.

Ben jij een honden of kattenmens? Of van een ander diersoort? 

Friesland: De Merskenheide 3

Deel 3 staat er in de titel, dat is ook zo, en misschien wel het mooiste deel van allemaal? Hier laat ik jullie zien mijn geduld en uiteindelijke eenwording met de natuur. Wil je eerst alle gewone info hebben over deze heide? Ja, in Friesland, ook daar kennen ze heide en bosgebied, al is dat minder bekend. ~klik dan hier voor deel 1~ En ~hier vind je de Merskenheide deel 2~

En dit is deel 3, de vlinders vlogen mij om de oren en dan hoor je ineens, dat het dit jaar een slecht vlinderjaar was, het afgelopen jaar 2019… het zal wel, waar wij kwamen? Zagen we telkens weer vlinders, ook in Almere op de fiets, dat ze zelfs mee vlogen terwijl wij fietsten.

Men koppelt vlinders vaak aan bezoek van hen die er niet meer zijn… Mensen die wij hebben verloren en afscheid van hebben moeten nemen ooit.

Vlinder –

Transformatie, balans, gratie, oude symbool voor de ziel, bezit de kracht van een wervelwind, reïncarnatie, mutatie, magie, verandering, schoonheid, vreugde, moed, liefde, creativiteit, overbrugging, vreugdedans, persoonlijke groei, ontwikkeling van de ziel, het kennen en begrijpen van jouw positie in het leven, nieuwe liefde en vreugde.

Misschien is dat het wel dan, gezien Liefste al enige jaren terug van zijn ouders ook afscheid heeft moeten nemen, maar de as stond nog in huis… Ik vond het in een kast in de keuken, niet een keukenkast, maar een losse kast die er in gezet is. Waar ook boeken in stonden en nog zoveel meer. Van alles behalve keukenspullen zullen we maar zeggen.

De ouders van Liefste hadden een specifieke wens… op een bepaalde plaats uitgestrooid te worden, en dat is deze zomer mede dankzij mij eindelijk ervan gekomen. Kinderen plus aanhang, dus ook ik waren erbij aanwezig. Het was een mooie avond, en nee, het was en is niet op deze heide gebeurd.

Liefste wist rationeel, dat de zielen allang zijn vervlogen, zeker als je het hebt over 2003 en 2009… De tijd vliegt, hij schrok er zelf van, dat het alweer zolang is… Maar ik vertelde hem… ‘Je zult merken, je weet het, en toch, hou je het vast, je zult pas merken als je ze verstrooid hebt, dat je je dan vrij gaat voelen, alsof er een last van je af valt….’

Sceptisch, hij gelooft veel, maar is bovenal sceptisch, ik vertel hem ook om zo te blijven en de dag dat het zou gaan gebeuren was hij al vroeg op pad, nog wat werk. In de avond pas zou het geschieden. Hij was de hele dag weg… ik voelde hem wel… het blijft moeilijk.

Na het eten ergens, kwamen de kinderen, allemaal compleet in zijn huis, en ik mocht erbij zijn, hij wilde dat ik erbij was. Ondersteuning. Met liefde heb ik dat gedaan, voor allemaal.

Na het hele gebeuren namen we afscheid van elkaar bij de auto’s en reed iedereen zijn of haar kant weer op. Emotioneel was het. Mooi was het, met een lach en een traan, zoals het hoort te zijn.

En wij kwamen thuis aan, we liepen direct naar boven, in stilte. Ik voelde het gewoon en in bed, nam hij mij in zijn armen. Knuffelden wij elkaar. Ik gaf nog aan dat het oké was, kuste zijn tranen weg. En zei hem, ‘ga slapen liefste… morgen zien we verder, het is oke!’

Voor ik het wist, sliep hij gelukkig, en lag ik te genieten van zijn zachte geluidjes, ademhaling.

Ik viel ook in slaap, vredig en de volgende ochtend, werd ik wakker omdat ik helemaal plat geknuffeld werd, keek ik in lachende ogen, pretogen. Ik moest er ook van glimlachen. Hij steunde op 1 arm en hield mij vast met de andere, en zei.. ‘Ik voel mij zo goed! Je had gelijk schat! Dank je wel, ben jou zo dankbaar! Ik ben zo blij dat ik jou heb!’

Tsjah, ik zag zijn hoofd dichterbij het mijne komen, zijn lippen op de mijne…. En… nou goed, wat we de rest van die dag hebben gedaan? Rustig aan.. bedenk dat zelf maar 😉

En zo zie ik Liefste veranderen, ja, ik mag over hem vertellen, waar ik hem zei, maar dat doe ik al, geen details, dat gaat niemand wat aan, zo nu en dan iets meer. Over ons vooral.

Ik weet wel, dat Liefste ook graag vertelt aan mensen. Maar dan mensen die hij onderweg tegen komt, of hij  ze nu kent of niet. Hij deelt zijn gevoel, geeft credits waar credits are due… En andersom, zo doe ik hetzelfde.

Mettertijd, zal ik misschien ook ene stukje over zijn gezondheid vertellen, hoe wars het kan gaan en zijn, maar nu nog niet. We zitten allebei midden in een proces. We helpen elkaar, maar onze zielen, gedachten, zijn als één.

Begon Liefste ooit met; ‘Ik kan je liefde geven, tot je klaar bent…’ Hier bedoelde hij mee, dat hij er wilde zijn voor mij, omdat ik dit verdiende, om dan als ik er klaar mee was en zou zijn, het oke is om hem de laan uit te sturen?

Dit begreep ik even niet, ja ik geniet van elke dag, elke seconde samen… maar wel voor langere tijd, liefst tot de dood ons scheidt. Toen bleef hij sceptisch, maar nu weet ik inmiddels… Het houten hart… Past bij hem, en nu, ben ik er… Het houten hart, wordt weer van vlees en bloed.

Mensen, ik ben gezegend, voel mij zo gezegend, want ik ben er voor hem! Iets wat hij niet meer gewend was, misschien wel nooit. Nog steeds laat ik hem los, en hij mij, en dit maakt, dat wij juist zo naar elkaar toe trekken. De liefde, het gaat als vanzelf.

 

 

Friesland: De Merskenheide 2: Maison

Ontmoet Maison, spreek uit als Meson… Zoiets, Mees… verkort luistert hij ook naar, maar je schrijft Maison, de klemtoon zit hem op zijn Engels, niet op zijn Frans 😉 Dus Mason dan… zonder de i…

Maison is van mijn cadeaudochter, of bonusdochter, wat je wilt… En zij gaat even op vakantie met haar man. Dus komt Maison even bij liefste en past op. Omdat Maison een hond is, border collie dus… kan hij makkelijk mee naar Almere.

Vanmiddag zullen ze samen arriveren en dan is mijn Liefste welgeteld 1 nachtje van mij weg geweest… en dat is LANG! 😉

Foto boven… zoek de libelle 😉 Als het niet lukt, snap ik dat best.

Goed, Liefste dus… Hij bracht mij gister naar werk, ging even mee naar binnen, bleef even gezellig hangen, maakte goed kennis met mijn collega Lisa. Erg gezellig, er waren maar 7 cliënten van de 20 aanwezig, ook daar kennen ze vakantie als familie de cliënten mee nemen en meestal gebeurd dat ook, vaak zelfs voor 6 weken gewoon of langer…

Maar ja… nu heb ik ook even vrij de komende maand zelfs. Want mijn ouders gaan ook weer op vakantie, mensen, lekker ingewikkeld allemaal weer. Nog veel te regelen, en straks dus… Liefste met Hond, en Picasso… woops!

Liefste heeft vele honden getraind in het verleden, is nog altijd gek op honden, maar weet gelukkig dat het niet meer gaat in het nu om zelf een hond te nemen nog. Het lopen, en nu ook wij… onze tijd samen, en zelfs Picasso… is nu vaak een handenbindertje, ook al is dat iets meer makkelijk. Toch, telkens opnieuw, oppas, of nemen we hem mee… telkens vaker het laatste… Het blijft stressen, voor alle 3 overigens…

Nou goed, later meer hierover. Jullie snappen, dat ik denk ik, hooguit wat blogs zal lezen na het plaatsten van deze, en updates later komen, dat ik even volop ga genieten, en hopelijk samen met Liefste Picasso alsnog kan laten wennen aan een hond, al is het er maar eentje.. namelijk Maison dus… Maison is gelukkig katten gewend, dat scheelt al een hele hoop!

Jullie lezen nu heel iets anders dan jullie zien op de foto’s, nou goed, de heide, de foto met Maison is net even een ander stukje heide. Dat ligt namelijk in Bakkeveen, ook in de gemeente Opsterland, net als deze Merskenheide, maar dan net even verderop.

Hier heb ik heel veel detailfoto’s van de zandwal gemaakt omdat je gewoon ook hier van alles ziet. De verkleuringen van het zand, diverse lagen, en eigenlijk sta ik dus serieus in een vennetje. Vroeger was dit open en kon je erlangs wandelen… dat is nu eigenlijk afgesloten maar Liefste weet de route nog en ja, het pad is nog zichtbaar tot je op de heide zelf bent, daar is het nu dicht… groeit het dicht… Het is niet meer de bedoeling dat je hier komt, wat eigenlijk zonde is, gelukkig weet ik ermee om te gaan, en wordt 1 met… de natuur.

Het verbaasde mij zelfs… dat ook hier in de zandwallen dus gewoon wespen en bijen zitten en niet zo’n klein beetje ook. Ik hoorde het gelijk al trouwens, ik liep de heide op, en het was doodstil… dus hoorde ik het gezoem, telkens harder alsof er een stereo werd open gedraaid, dan moet ik glimlachen, want dan is mijn natuursensor aan…

Ben ik meer kippig geworden maar de kleine mooie insecten vallen mij direct op, waarom? Geen idee, maar vooral libellen en vlinders.. en wat zaten er een hoop!

Heidevennen dus… Ik weet dat er twee zijn, want ik was er vorig jaar al geweest, en de eerste is best groot, en ook deze… is wat kleiner, daar stond de vorige keer nog water in…

Dat ik deze foto’s zo heb kunnen maken is omdat ik zelf praktisch in de ven sta, waar normaal water in hoort te staan, en het was nu kurkdroog, zo droog dat ook hier al heide in stond te bloeien…

Zo dus.. dit is even achterom, ik sta net op een stukje als er al water in staat? Waar je net droog staat maar zelfs nog drassig hoort te zijn, daar groeit dus al heide gewoon! Zie het paars opkomen gewoon op de bodem van de ven.. tussen al dat groen.

Jullie snappen, dat dit een walhalla is om dan rustig tussen te staan… zitten zou ik niet doen ivm de mieren… verschillende soorten, ik zag zelfs een witte wesp of bij… prachtig, maar nee niet op de foto, soms zie ik iets en dan bevries ik, omdat het zo mooi is en ik blijf volgens, kijken… vergetend dat ik een camera in mijn handen heb…

Soms moet je alles even op je in laten werken en gewoon genieten, opzuigen, in je hoofd vast leggen in plaats van op een foto of filmpje…

Zo werk ik ook vaak dan, eerst kijken, ook met vlinders of libellen of ander klein spul, vogels… dat ik vaak te lang kijk en meer zie dan ik mee terug breng op de foto’s 😉

Deze foto om het af te leren voor nu… is dit nu al het einde dan van de heide? Echt niet! There will be more 😀

Later!