Deze foto’s zijn gemaakt op 5 augustus 2020, de hittegolf was net in zwang en Liefste was een dagje vrij eindelijk. Ik wilde graag even naar de heide om te zien of het al paars zou zijn, of nog net niet. Zo geschiedde. Wil je meer zien en lezen over hoe dit is ontstaan? Een eerder blog met foto’s vind je ~hier~.
Het was dus al paars, alleen het zoemen van de bijen ontbrak. Dat viel echt op, omdat ik er eerder ben geweest, vroeger ook al, en het hoort nu te zoemen, dat kan heel indringend worden zelfs als je een tijdje ertussen gaat zitten, of erdoorheen loopt. Nu dus helemaal niets. Ik zag hier en daar een libelle in de verte, maar ook lang niet zoveel als het jaar hiervoor.
Zo ook, de vennen stonden praktisch leeg. De allereerste keer dat ik hier kwam, lag dit vol met water, waren naar het leek wel 3 vennen bij elkaar. Nu stond er alleen in de achterste wat water en kon ik er zo heen lopen zelfs. Dat is natuurlijk een heel slecht teken.
En hier, allemaal bij elkaar, verschillende soorten sporen die al in bloei zijn. tijdens de hittegolf zelfs. Een bovist, wat stoelen en een zwammetje, tegelijk het maisveld met de zomerse bloemen ernaast. Het is als Sint Juttemis bijna.
En dan dat prachtige rode dak in de verte wat er net bovenuit komt. Ee huis. thuis, mijn thuis is tegenwoordig waar Liefste is, en waar ik ben. We moesten even naar Almere, de tijd om eventueel terug te gaan begint denken wij, aan te breken. Echter is fysiotherapie gewoon door gegaan, is mijn dochter verhuisd en had ik het huisje nog niet gezien. Heeft Liefste een fiets voor haar bij elkaar gewerkt, ( in natura uitbetaald ), zo kan het ook gaan. Klussen betekent in deze tijd niet altijd cold hard cash verdienen. Dochter zo blij als wat met eindelijk eens een goede fiets waar zo mijn kleinzoon veilig achterop kan, In plaats van de oude barrels waar ze tot heden vaak op fietste. (met reden, die stelen ze niet) 😉
En er werd een nieuwe salontafel voor mij geleverd, dat allemaal per ongeluk op 1 dag. De fysio stond al vast, de fiets dan mee te nemen stond vast, en ik werd afgelopen week gebeld of men… de tafel kon brengen op… nou ja! Dat is echt toevallig! Ja, dat kan, alleen het tijdstip, gaf ik aan, graag dan en dan, na fysio. Nou, dat werd dus tussen 7.15 uur en 9.15 uur, die mail krijg je dan de middag ervoor. Kortom, maandagavond, reden wij langs het ouderlijk paar om daar meteen even de ringen voor mijn moeder af te leveren. Even gedag te zeggen en door naar Almere.
De plantjes hadden inmiddels wel dorst. Mijn dochter verzorgde ze, maar ja, de verhuizing kwam daar zeer onverwacht tussen, dus er zijn er een aantal die hebben bijna de geest gegeven. Komt wel weer goed, of anders, het zij zo. Kan gebeuren. We namen een heerlijke douche, keken wat tv, en vervolgens doken we op bed, de wekker gezet en om half 7 ging deze af. Ik heb amper of niet lekker geslapen in elk geval. Dat is meestal zo als ik dit soort vroege afspraken heb, bang om niet op tijd wakker te zijn of zo. Meer mensen die dit hebben?
Natuurlijk als de wekker dan gaat, ben je wel in diepe slaap. Ik gooide de wekker nog 1 keertje op snoozen, om vervolgens er dan toch maar uit te gaan. Koffie, en op balkon voelde lekker, ik ging even buiten zitten. De straat in mij opnemen die sterk achteruit gaat. Qua aanzicht. Winkelwgentjes beneden wat niet mag, wel een stuk of 6, kortom controle is er ook niet. De stempels staan er nog, ik opende een brief waarin vermeld stond dat ze voorlopig nog blijven staan. Er hadden zich duiven genesteld in de stempels, vandaar dat ze niets mochten en konden doen. DD van de brief 3 juli… het is september, en nog zijn de materialen er niet. En toch de huur met 3% even verhoogd, en ze hebben zich zo ingedekt met die stempels en de gebreken, dat we niet om verlaging kunnen vragen wettelijk gezien, voor achteruit gang van het woongenot. (Ja, ik kijk grag Mr. Frank Visser en weet soms dan zelf even uit te vissen hoe ik iets op kan zoeken of dat ik mij bewust wordt van rechten en plichten qua woningbouw).
De salontafel werd keurig op tijd gebracht, ik hoefde niet te racen voor mijn fysio welke om exact 9.15 uur stond. Ze waren er al voor half 9, kortom, ik kon op mijn gemak nog een keertje douchen, aankleden en mijn fiets pakken. Liefste mocht uitslapen, dat had hij wel verdiend 😉
Ik fietste naar het gezondheidscentrum, alles is anders daar, nog meer voorzichtigheid. het was er dan ook super rustig. Ik ging naar boven, ging in de gymzaal zitten zoals altijd. En wachtte af… rustig af. Nu is mijn peut meestal eentje van uitlopen, dus ik was op tijd. Ik hoorde hem gewoon door alles heen vaag praten, patiënt eventueel lachen en antwoorden. En ineens was het 9.40 uur, de gymzaal was leeg, waar het normaal stervensdruk is, maar nu kwam er een vrouw binnen die verbaasd was mij te zien, zij ging fietsen ik zat nog te wachten. Om dan te ontdekken dat de tijd zover heen was. Huh? Even in dubio, maar ik besloot op te staan en eens even aan te gaan kloppen.
Het kan niet altijd recht lopen schijnbaar. Er was 1 afspraak verzet, en dat was deze, Denis deed open, (ja echt met 1 n… naar het liedje van Blondie is hij vernoemd). Zag mij, keek meteen verbaasd… Ik vroeg hem… uhhh 9.15 uur? Ikke? Loop je zo uit?
Meid zegt ie.. je staat er niet in, deze mw. staat er al een maand in voor vandaag op dit tijdstip… uh? Hij zette zich achter zijn pc, ging kijken waar ik dan wel zou staan, nou nergens dus! Ik zeg hem nog.. ik wilde vorige week al, maar toen was je er niet, dus deze week, di. 9.15 uur zei ze tegen mij door de foon… Denis is door de komende weken heen gegaan, hele dagen bekeken, maar ik stond er niet tussen…. foute boel. Ik stond bijna in tranen. En ik vroeg hem, heb je aub even 5 minuten dan als je klaar bent met deze Mw.? ja, dat had hij, normaal gesproken is dat namelijk het sport uurtje in de oude tijd. Vandaar dat ik meestal op die dinsdag ben om 9.15 uur… dan kan hij uitlopen 😉
Kortom, ook bij mij, kan het weleens mis gaan, door.. nou ja.. wie of wat dan ook. Denis gaat er zelf ook nog even achteraan, maar nu sta ik weer ingepland, over 3 weken zeker weten bijna, ben ik weer thuis, om als het goed gaat! (covid19 beslissing), thuis te blijven voorlopig!
Hij heeft mij er nu zelf weer ingezet! Pffffffffffffff nou goed, het mij het ochtendje en start van de dag wel, om daarna rustig aan te ontbijten met Liefste. Maar eerst, ging ik nog even naar mijn centrum, naar mijn AH, mijn favo cassiere was er, ze was zo blij mij te zien. Maar ik kreeg wel te horen… schoonmoeder.. kanker overleefd… maar gestorven nu aan corona… in het verzorgingstehuis. Ik vroeg of ze in ons tehuis zat bij ons in de wijk. Nee… ze noemde het tehuis, waar mijn cliënten eventueel ‘werken’, een deel van hen dus… ik zeg neeeeeeeeeeee dit meen je niet! Pfffffff Goed, condoleances over en weer om daarna even bij Bruna, mijn favo boekenwinkel even te zien of mijn naamgenoot aanwezig was. Ik zag de andere meiden wel, eentje was nieuw voor mij, de ander ook bekend, maar mijn naamgenoog Suus, zag ik niet…
Waar is ze? Uhhhh, ze is ziek thuis.. ik vroeg meteen… ‘toch niet?’
Nou, dat moest ze nu juist nu ondergaan… de test… want haar dochter op school was thuis gekomen met verkoudheid, en zijzelf, Suus… nu ook hoesten en proesten en dus de test, en dan de uitslag… nog onbekend dus of het gewoon een verkoudheid is… of dat ik er nu twee ken in mijn woonstraal en contactstraal… open en bloot contactstraal die corona hebben…
Ik kom thuis, vertel het aan Liefste… hij kent immers mijn patroon van boodschappen doen etc. Dat ik vaak daar ben onder de mensen, omdat ik met de fiets moet als ik alleen ben, dus ja, 1 doos kattengrit en wat schoonmaakmiddelen maken al dat ik soms zelfs twee keer op 1 dag het centrum in moet. En ik zie hem al bedenkelijk kijken. Onze persoonlijke gedachtengang was… ergens in sept… maar nu vroeg ik, omdat 3 okt, ineens een bijzondere datum is.. voor ons persoonlijk… ben ik voor 3 okt. thuis? Of moet ik … Zijn woorden… ik weet het niet! Neem maar mee! Pak maar in!
Sowieso moet ik nog even mee terug, want morgen ga ik hier naar de tandarts, maar dat is voor een volgend blog.
Ik moest dit gewoon even kwijt zo… sorry voor het lange verhaal. tot heden was ik niet zo bang voor corona, nu nog niet, maar ik ga eerlijk zijn… er gaan alarmbellen af bij het idee dat ik straks dagen alleen in Almere moet rond scharrelen eventueel. Want, ook mijn dochter werkt nog altijd thuis! Mijn schoonzoon rijdt op de stadsbus, maar afgeschermd met mondkapje… zij zijn veilig, ze houden zich veilig…
En dan nog het nieuws gisteravond… bij thuiskomst te Drachten… mensen wassen hun handen minder vaak… illegale feestjes, ook jongeren. Ik voel mij hier veiliger in elk geval. Laat ik het voor nu daarop houden.
