Al enige tijd zag ik zo nu en dan een vreemde vogel in de magnolia zitten die hier nog altijd in de knop zit, en de bloemen nog dicht blijven. Ik kon het door het licht en de takken niet goed zien wat voor vogel het was. Tot gistermiddag. Ik hoorde het al luid fluiten, luider dan de pimpelmezen die al langer komen eten in de magnolia.
De foto’s zijn niet zo scherp omdat ik ze van binnen door het glas heen heb genomen en ik was best gespannen om het maar proberen te vangen ingezoomd en alles. Niet echt relaxed in elk geval met Picasso op zijn paal achter het raam, je weet het nooit.
Het vogeltje vloog bijna weer weg, nou ja, ik weet nu dat ie in de tuin zit. Echter zat hij niet bij het voer, maar midden op het nu nog ontbrekende pad, op zoek naar iets wat ik niet kon zien. Wat op de grond ligt zijn delen van de magnolia zelf, bladeren en zo, door harde wind naar beneden gekomen. En daar liep het heftig van alles op te rapen en weer weg te gooien ook.
Wie weet kom ik er nog achter, maar het is voor nu weer even gelukt. Ik blijf op de uitkijk zitten en hou mijn oren open. 😉
De foto’s zijn met mijn telefoon net gemaakt bij vroeg ochtendlicht. Ik moest even meten om te weten welke maat ring ik straks nodig heb om het in te haken. De Mandala Ayana van Tricia’s Homemade Creations <—– klik daar voor het patroon, is klaar! Althans, het haakwerk op zich dan, nu de ring dus nog. Ik twijfel.
Hier ligt het even op een andere mandala die in een ring van 110 cm zit. Ik ga het straks zelfs over deze heen spannen en vast zetten, maar ik denk dat het wel een ring van 120 cm mag worden. Echter, zal ik nu weer even geduld moeten hebben, gezien wij de ringen bestellen in Rinsumageast ~klik hier~, en ja, ik zal moeten wachten tot Liefste weer kan rijden. Zodra de ringen groter worden dan 1 meter, dan moet je ze zelf komen halen met een bus of een aanhangwagen, gelukkig heeft Liefste de bus 😉 Opsturen zou namelijk te kostbaar zijn. Ivm de maten dus ook. Nog 8 dagen, vanaf 30 maart is gezegd, mag hij weer achter het stuur. Dat moet te doen zijn voor mij. 😉
Nog even een close up detail foto, en zo is het een kleedje, want dat is het eigenlijk, ronde tafel kleden van vroeger, maar straks opgespannen ziet het er weer heel anders uit. Natuurlijk als ik zover ben, Laat ik het absolute eindresultaat zien. Wat mijzelf verbaasd nu? Dat ik het zo snel af heb gehaakt… Met de Scheepjes Whirl, nr. 784: Watermelon Hell Raisor, niet helemaal gebruikt, helaas? Echter, kan ik wel met dezelfde garen dit straks in de ring haken.
Na maanden niets te hebben gehaakt… binnen een week deze weer af. Dat had ik zelf niet gedacht, maar wel heerlijk weer om te doen! Op naar een volgend project!
Yeah! Liefste en ikzelf hebben moeite met het wachten tot hij weer dingen mag als fietsen en auto rijden. In deze tussentijd zitten we samen eigenlijk alleen maar te wachten tot zijn borstbeen weer geheeld is. Vanaf 30 maart, na zijn afspraak in MCL met de cardioloog en een hartfilmpje, mag hij alles weer. Dan is het bottenstelsel van het borstbeen weer heel, zo zegt men.
Tot die tijd liggen en zitten wij de tijd eigenlijk uit. Een soort van verveling waarin je weinig meer kunt dan de dagelijkse dingen doen, nog altijd zo weinig mogelijk tot geen visite. Prikkels zijn nog altijd aan de orde bij hem en ik merk gewoon, hij wil, maar ook ik, erop uit. Wat doe je dan?
Zo kijken wij tv programma’s die we samen leuk vinden, althans, wat ik denk dat hij leuk vindt. Zo heb ik al een paar keer iets opgezet wat niet zo leuk was voor hem in the end. Even geen biografische films meer met rampen bijv. Zeg dat dan! Was mijn antwoord, dat vraag ik je altijd. Mannen 😉 Grrrrr Ik kan nog altijd geen gedachten lezen. Maar nu, is sinds deze week eindelijk seizoen 7 op Netflix te vinden van The Blacklist! Oh yeah, we zijn al op de helft. En het blijft spannend! Wat bijzonder is voor een serie als dit, als je het mij vraagt, ergens gaat het toch vervelen vaak. Maar hier, wordt het telkens meer spannend juist! Wie is Raymond Reddington! Goed, mocht je fan zijn, en heb je Netflix, het is er!
Weer aan de haak geslagen, omdat ik toch iets moet, maar heel weinig tijd heb om dingen echt uitgebreid te doen, ik zie twee collega bloggers heerlijk aan het tekenen en schilderen, nu heb ik zeker wel spullen mee, maar de tijd om dit alleen al op te zetten is er niet, wegens de medicatie, regelmaat van eten en drinken voor Liefste, en al het andere wat ik nu doe omdat hij het gewoonweg niet mag ivm het borstbeen, hij mag nog geen vuilniszak optillen staat overal aangegeven. Stofzuigen mag niet, tillen mag niet, laat staan klussen, dat valt allemaal op mijn schouders neer. En voor ik het weet is een dag zo om. Dus zocht ik mijn favoriete youtubster weer eens op, om te zien of ze wat nieuws heeft staan, en dat heeft ze! Vanuit de grote laundryzak die ik gebruik om mijn wol en katoen in te bewaren zocht ik wat bolletjes katoen op die er nog in zaten en begon proef te haken. Ja, deze wil ik haken met een Whirl van Scheepjes!
En vandaag wordt mijn Watermelon Hell Raisor (784) geleverd… Tussen 10 en 12.30 uur, oh yeah!
Ze vertelt dat je iets meer dan 800 meter nodig hebt, maar geen 1000 meter. Ik ben dus nog aan het twijfelen omdat ik het zwart of het donkere van de buitenkant er echt in wil hebben straks, of ik van buiten om zal starten of van het midden uit. Het kan allebei namelijk. In elk geval is het alvast roze om na dit te gaan kijken voor roze garen om een babydekentje voor mijn kleindochter te haken. Overigens is de dochter van mijn beste vriend ook weer zwanger, van nummer twee, wederom gelijk aan mijn dochter. Bij de eerste was dat ook zo, allebei een jongen gekregen en hoe ze het doen, doen ze het! Ook dit keer, krijgen ze allebei hetzelfde geslacht straks, en weer slechts een paar maanden van van elkaar verwijderd, dit keer nog dichter op elkaar zelfs! Slechts een paar weken verschil. Dus gaan er 2 dekentjes komen weer 😉
De intake is goed verlopen, althans, ik heb alweer dingen gehoord dat ik denk, oke… had ik de hoop dat de revalidatie eventueel nu al zou kunnen starten, niets is minder waar. Alles, ook waar je geen fysieke inspanning voor nodig hebt, zal pas starten na 30 maart. Na de 29ste. De suiker gaat goed trouwens, ook al komt dit door mijzelf met name, en het uitzoeken wat nu werkt en niet werkt qua voeding.
De verpleging van de intake begon over eiwitrijk dieet voor hem. En ja, ik geef zo om de drie dagen voor lunch, 3 gekookte eieren aan Liefste met koolhydraatarm brood van de Aldi, en dan schiet zijn suiker omlaag onder de 7 zelfs al een paar keer! Na zijn Griekse Yoghurt ontbijt met lijnzaad of chia zaad, walnootolie en een stuk fruit en Ceylon kaneel. (Ja, die is anders dan van de supermarkt kan en klaar, daar zit ook suiker in). Echter toen ze hoorde van de 3 gekookte eieren, ging ze al tekeer, dat is teveel!
uhhh, je zei net dat hij een eiwitrijk dieet zou moeten volgen ivm de suiker? Waar zit nu meer eiwit in dan in een ei zelf? Of ben ik nu gek! Daarnaast, zou het goed zijn, om elke dag 2 gekookte eieren in je dieet, of dagelijkse voeding toe te passen, met name, het eigeel, zou heel veel doen voor je ogen en nog zoveel meer.
Ze sloot ook nog eens af, ja ik heb er weinig verstand van verder, daar is onze diëtiste dus voor. Nou dan, ik ben al jaren bezig met uitzoeken hoe het werkt met mensen om mij heen die zelf suiker hebben. En ook hier, wat voor de 1 wel werkt, kan bij de ander slecht uitvallen. Zo was er al een ochtend waarin de suiker nuchter 8.2 was, na zijn Griekse yoghurt ontbijt met aardbeien (laagste in suikergehalte qua vers fruit), was het op 8,2 gebleven. Als hij zijn eieren krijgt dan krijgen we onder de 7 zelfs!
Wel na de lunch, en voor het avondeten. Kortom, boven de 10 is al een zeldzaamheid. Kortom, ik ben er eigenlijk alweer klaar mee eerlijk gezegd. Omdat ik haar ook nog vertelt heb, moest ik dat echt? Dat je dankzij google heel ver komt over diabetes en wat wel en niet te doen eventueel. Nou goed, ik wacht rustig af, ik heb er zeker om gevraagd als hij naar deze diëtiste gaat, of ik hier bij mag zijn omdat ik diegene ben die met name kookt en alles verzorgt, die we nog niet kennen dus… wat zij ons nog bij kan brengen eventueel, natuurlijk ga ik met een open mind die kant op straks.
Tijd om het ontbijt en mijn douche op te starten. Stats bijhouden en de medicijnen weer aan te vullen. En er komt net een bericht binnen dat ik vanmiddag naar Manueel therapeut kan! Oh yesssssss.
En dan gisterochtend. Ik was er heel vroeg uit, omdat Liefste had afgesproken een vriend te helpen in de loods, lag ik vroeg op bed, en na een uur of 7 of 8 slapen, ja dan ben ik wakker.
Koud en donker, en het begon weer te regenen. Oke, we zullen zien!
Voor 8 uur, bracht ik zijn ontbijt. Een kwartier later was ik gedoucht en aangekleed. Voor half 9 zat ik al op de fiets op naar de supermarkt. Eigenlijk best lekker. Zo vroeg. Verkeer al druk. En op de terug weg, zag ik de oranje randen om de wolken heen. Wauw… en bijna thuis, zag ik dat ik eigenlijk een heel open blik had om te fotograferen. Al zovele malen mijzelf voorgenomen dit eens te doen ’s morgens, maar nee, te lui om vroeg aan te kleden zoiets. 😉 De koffie en laptop zijn dan leuker. Stomme ik. 😉
Net voor 9 uur, ik ben weer binnen met de boodschappen. Liefste komt sjouwend met de gereedschap koffers de trap af. Ik heb wat croissants gehaald voor hem om mee te nemen, je weet het nooit met die mannen in Lollum.
De bus loopt op Diesel, er blijken ijsbloemen op de ramen te zitten, emmers met koud water worden gehaald, terwijl ik met mijn camera naar buiten kom en twee koffers die ik wel kan tillen alvast in de auto zet. De auto stoomt alvast, dat hoort nu eenmaal bij een Diesel, die komen langzaam op gang. Dan steek ik de straat over, om daar deze foto’s te maken. En de laatste foto? Per ongeluk een vogel erbij.
Het blijkt glad daar op de stenen, dus ik ga niet te ver, wie weet later nog vandaag, anders een andere keer, met betere schoenen aan.
Vandaag is mijn moeder jarig, en echt… ik mis het om naar haar toe te kunnen gaan.
Dat zei mijn oma vroeger altijd als het regende en de zon scheen tegelijk, als er dan ook nog een regenboog tevoorschijn kwam, was het helemaal kermis! Voor wie goed kijkt, ziet op de bovenste foto het begin van een regenboog. In navolging van onze rit terug vanuit Smilde ~klik hier~ Werden de luchten prachtig mooi, dreigend, doch zon, gouden gloed over de bomen en de weilanden en zelfs de schapen die er nog stonden blonken goudkleurig op.
En ik zoomde in, al rijdend, dat zeg ik er even bij! Want het leek net, of het is zo dus, dat de regenboog zich nog voor de bomen ging vormen. En dat was een spectaculair gezicht. Langs deze weg, waren van die inhammen om je auto neer te kunnen zetten als je eigenlijk motorpech hebt. Maar ja, er was amper een auto te bekennen, dus Liefste zei, wacht maar even…
Hij zette de auto neer, veilig en wel en deed het raam voor mij omlaag. En zie? Midden in het weiland start de regenboog. Dit had ik al heel lang niet gezien. Een regenboog is voor mij een groet van mijn oma namelijk. Er zijn tijden dat ik ze heel veel zie, en nu, ook al weet ik dat ze er zijn, maar niet in mijn vizier, dat was echt al heel lang geleden!
Om vervolgens een paar seconden later, de regenboog dubbel te zien! Kijk maar eens goed 😉
Prachtig toch? Ik genoot ervan. En zo kon ik ook nog even spelen met inzoomen.
Zoals jullie al kunnen zien op de laatste foto, het begon harder te regenen en het regende precies aan mijn kant in. Mijn lens werd te nat en reageerde bijna niet meer. Ik moest ermee stoppen helaas. En toch zie je ook hier als je goed kijkt nog een dubbele regenboog, juist op die ene met vele druppels 😉
Toch licht ik deze twee nog even uit.
Ik genoot nog wat langer door, maar we reden ook door nu. De regen viel nu best wel met een bakje naar beneden. De zon bleef ook nog wel even schijnen, tot het tijd was voor het donker. Dit alles op 24 dec. 2020 op mijn laatste roadtrip van het jaar 2020.
