Concentratie, even pauze

Ik merk dat ik weinig concentratie heb om bij de laptop te zitten of gewoon al online te zijn, tenzij het gaat om even iets checken of opzoeken. Hoewel ik genoeg heb om over te bloggen. Al is het wat ik op tv heb gezien, gehoord, gelezen, of aan het doen ben, of mee maak. Echter, vanaf komende maandag ga ik mij richten op de toekomst. Eindelijk!

En ga ik mij focussen op werk. Dat is het andere stukje ondernemen waar ik al eerder over vertelde. Ik krijg een kans om samen met een coach en meerdere mensen, een hele leuke groep overigens, een bijzondere groep, om te zien hoe ik met mijn huidige CV toch weer aan het werk kan gaan komen of wie weet? Iets groters, een droom waar te maken.

Zo ga ik ook van alles opnieuw leren en doen, online ook, maar even niet hier, ik heb er simpelweg even de tijd niet voor. En hiermee zal mijn andere blog juist meer actief gaan worden, dat is mijn eigen bedoeling. Ook al lukt mij dat nu nog niet eens. Teveel ideeën en dingen die door mijn hoofd spoken. Simpel weg, ik weet wat ik wil, maar hoe ga ik het nu aanpakken, kortom, wat ik nu eerst maar eens even ga doen voor ik maandag echt ga starten met 3 x per week cursus, ga ik het eerst maar eens op schrift in een stappenplan samen vatten.  😉 En ja, natuurlijk krijg ik ook huiswerk. Al is het nadenken, en aanpakken.

Ik weet dat jullie de foto’s al snappen natuurlijk, de bomen en het bos nog weten te zien. In mijn hoofd zie ik het, maar de weg ernaar toe… Daarnaast, heb ik op dit moment eens per week mijn dochter hier, dan gaat zij zwemmen voor haarzelf en pas ik op mijn kleinzoon Luca, dan blijven ze slapen omdat heel toevallig? De volgende ochtend het baby zwemmen is, en daar gaat zij dan met mijn kleinzoon heen. Ikzelf zal dan de komende tijd al op cursus zijn. Het gaat dus superdruk worden en wat doe ik dan graag even als ik wel thuis ben eindelijk? (Naast het eeuwige huishouden en op orde houden van het huis.)

Om weer zen te worden en energie op te doen, ga ik later op mijn andere blog uitgebreid laten zien, ook zullen er oudere posts van hier daar naar toe gaan verhuizen uiteindelijk, dit blog blijft gewoon 😉 Maar even op een lager pitje.

Nog altijd haak ik dan graag, en op dit moment ben ik in de ban van granny’s… ja oma’s 😉 Ben ik nu even privé bezig met een deken voor bij M. thuis, maar heb ik ook al gehaakt voor de Stichting Hartendekens.  <—- klik, kan alleen als je ook op FB zit, je zult even lid moeten worden, dat kan en mag iedereen.

Deze stichting maakt troostdekens, deze zijn bedoeld voor kinderen die iets naars mee maken, zelf ziek zijn, ene ouder of opa en oma, en iedereen mag een deken aanvragen, vandaar als jij iemand weet, een gezin of een kind/kinderen, dan kun je daar een deken aanvragen. Heel Nederland haakt mee, en je levert je granny’s in, en een aantal dames maken daar dan de dekens van, jij haakt dus niet een hele deken, maar je haakt slechts de granny’s. Nou goed, voor wie het echt interesseert, of je nu wilt aanvragen of mee haken, kan op de link klikken.

Ze hebben eventueel ook een gewone website: Stichting Hartendekens.

Nu zijn jullie weer helemaal bij met alles, nu ik dit voor jullie geschreven heb, voel ik al wat meer rust, want bloggen, het zit ondertussen in mijn bloed. Ik mis jullie dan ook echt wel, maar kan het even niet bijbenen.

Voor wie de ontwikkelingen wil volgen in de komende tijd? Klik dan hier:

Atelier Sutherland is mijn andere blog, waar ik ooit mijn droomwens tot waarheid wens te maken. Het ligt nu nog stil, en naarmate de tijd vordert in cursus, zal ook dat blog in beweging gaan komen. Wie weet zal ik er het komend weekend, dit weekend nog wat gaan priegelen, voor nu, zeg ik hier even, tot later!

 

Advertenties

Royal de Luxe 2: 2 maanden later

Ik zie in mijn concepten dat ik op 19 augustus 2018 aan dit blog gestart ben. Het enige wat er stond, was bovenstaande foto en verder was ik nog niet gekomen. Ik weet niet hoe dat met jullie zit, het is een prachtige herinnering geworden, maar het verhaal eromheen van mijzelf en mijn toenmalige partner, is langzaam aan het verdwijnen.

Voor deel 1, wel ‘live neer gezet? klik hier~ 

Ik zie de foto’s en denk: ‘het lijkt zolang geleden!’ Het is net twee maanden later, en ik zie de foto’s terug, het was mooi, kunst, daarom wil ik ze toch nog laten zien. Niet wetende, of misschien ook wel onbewust, dat enige dagen later, alles voorbij zou zijn. De man hierboven lijkt nu bijna symbolisch, je klimt, en hij zal ook weer misschien terug vallen, om de reus in beweging te krijgen.

De Duiker wordt wakker, het verhaal is allang weer vergeten, behalve dat hij op zoek was naar zijn eigen dochter die samen met de hond elders in de stad liep.

De helm zit er weer op, de duiker kan verder gaan met zoeken, waar hij in dit geval ook zal vinden. 😉

Daar gaat hij, verder op zoek naar…

Toch mooi, dat ik dit heb mee mogen maken. Ook al waren het eigenlijk 3 dagen, heb ik slechts een dagje ongeveer in totaal mee gekregen, zo jammer eigenlijk. Maar ja, met twee moet je compromissen sluiten.

Op deze tweede dag, zouden ze elkaar in de avond vinden, vader en dochter. Om dan samen te gaan slapen, en de volgende dag met elkaar verder te reizen, de stad uit. Daar wilde ik graag heen, hij niet zozeer, maar ik kreeg hem zover. Om dan te horen dat hij blij was dat hij het wel had gedaan. right?

De hond moest mee… waar ik denk aan de hond, …. nou ja… Dit was dag 2, voor zover ik dat mee heb gemaakt.

Willen jullie dag 3 ook zien? Anders laat ik deze in mijn archieven staan. 

 

 

Shhhhhhhht, ze slapen: Royal de Luxe: De reuzen te Leeuwarden

Shhhhhhhhht, ze slapen nog, de powernap van de reuzen van Royal de Luxe. Wellicht zie je ze nu overal opduiken op social media, voor hen die in Leeuwarden zijn nu. Al maanden leven Pitcher en ikzelf er naar toe. Staat het gebrand op de kalender, en nu zijn ze eindelijk hier, 3 dagen lang, vandaag de laatste dag!

Wij, zijn gisteren even naar de stad geweest om ze te zien, ze lagen te slapen nog, en ze lopen verschillende routes, tot dat zij elkaar vinden. Wij hadden afgesproken met vrienden om dan ergens een terras te zoeken, doch, dit veranderde op het laatste moment, wij stonden al bij het Meisje en de Hond. ‘Komen jullie straks hierheen? Bij ons thuis?’ Dat was goed, we wilden nog even naar de Duiker die op een andere locatie lag te slapen en rond half 5 wakker zou worden, het meisje zou om 4 uur weer ontwaken.

Goed, ik heb het Meisje even op de foto kunnen zetten, beredruk en wij togen verder op naar de Duiker. Je merkte direct dat er velen waren die voor het eerst in de stad waren en zich hielden aan het kaartje van de routes, wij doken natuurlijk andere straatjes in om het gedrang voorbij te gaan. Ja dat kan gemakkelijk, maar je moet het maar weten natuurlijk, haha.

Ineens, dook de Duiker al vanuit het straatje op, precies het goede straatje om er recht op af te komen.

Oké. Het lijkt even of hij onthoofd wordt, er hangt een luifel in de weg.

Even zoeken dan in het straatje nog, ja! Voor de helft, nu zien of ik hem even helemaal erop kan zetten.

Gelukt! Het was rond half 4, dat wij bij het Meisje aan kwamen en nu gingen we op zoek naar een mooie plek, we vonden nog twee stoelen op een terras, die waren vrij en mochten bij een ander stel aan het tafeltje komen zitten, erg fijn en gezellig ook.

De helm van de duiker, giga groot.

Op het terras zaten we in afwachting van, het werd 5 uur, nog niets, er werd iets omgeroepen in het Frans, en de wind kwam op, we hoorden het niet zo heel erg goed, uiteindelijk bleek, dat ze uitliepen, en pas rond half 6 zou de Duiker wakker gaan worden. Hmmmm, nou goed, het zij zo, wij zaten goed.

Nou ja, tot er een stel met kinderen achter ons kwam staan, en niet anders deden dan klagen, dat mensen geen drinken op tafel hadden staan, dat bediening met lege bladen liep, zonder te vragen waarom. Dat er bediening was die alleen mocht afruimen, slechts een deel de bestellingen op mochten nemen, en dat het eindeloos duurde als je al iets besteld had, voor je het kreeg….

De klaagzang, ik heb mij in kunnen houden, en de meneer naast mij, werd gek van de twee kinderen die achter zijn stoel stonden en overal bovenuit kwamen qua gepraat en geschreeuw. ‘Hebben ze geen ouders?’ Mompelde hij nog, juistum, dat waren de mensen die aan het klagen waren, hahaha

Nou goed, het uitzicht was als volgt:

Zoek de reus 😉 Gelukkig kan in inzoomen en we wisten ook, dat hij juist onze kant op zou komen als hij eenmaal wakker was. We hebben vol gehouden, daarover later meer!

TIP: Vandaag 19 augustus zijn ze er ook nog en gaan ze weg, rond half 3 vanmiddag worden ze pas weer wakker en zullen zij nog een keer door de stad gaan, dit keer samen en op een boot de stad uiteindelijk verlaten. Kortom, zit je niet al te ver weg en wil je kijken? Beleven? Dan kun je vandaag ook nog even naar Leeuwarden komen, nou ja… 😉

Hier vind je de info en route van vandaag: ~klik hier~ 

Ik zeg tot snel, vanmiddag of begin avond, zullen ook wij even kijken of wij ze gezamenlijk zullen en kunnen zien, en bovenal, voor mij, dat ik foto’s kan maken.

Amersfoort by night

Afgelopen maandag had ik even een off day, vreselijk moe en ik viel telkens weg waardoor ik overdag had besloten om lekker rond het huis te blijven. Hiermee vergat ik mijn injectie met B12 te zetten omdat ik dus niet in beweging kwam. In de avond voelde ik mij beter en besloot even voor 20.00 uur alsnog de injectie te zetten. Men zegt, dat het dan namelijk heel goed is om daarna direct even extra te bewegen, je spier kan stijf worden na de injectie anders. Door direct te bewegen, vergaat dit en voel je er weinig van daarna. Ik stapte op mijn fiets, het was al wat donker en fietste een rondje stad.

Ik wist dat de Koppelpoort verlicht is, maar niet dat de Onze Lieve Vrouwetoren dat ook is, nooit eerder opgevallen of op gelet. Mijn grote camera lag thuis, shit! Ik had alleen mijn foon bij mij, en ja, dan kun je wel vanaf afstand, ook al mooi, maar mijn besluit stond vast!

Ik fietste gisteravond bewust pas rond 20.00 uur richting de stad, zocht eerst de andere poort op, die langs de stadsring ligt. Deze heeft wel 2 lampjes maar niet zoals deze en die foto’s laat ik waar ze zijn, in de prullenbak 😉 Ik kwam uit bij ’t Hof, vol met terrassen en natuurlijk de Sint Joris Kerk. (welke ik ook nog niet eens heb laten zien van vorig jaar, ben er binnen geweest zelfs.)

Foto 1 en 2 zijn gemaakt op ’t Hof, daarna fietste ik 1 keer goed? Wauw, ik weet de weg al echt als vanzelf in de binnenstad vooral!  Naar de Koppelpoort en wat ik nu jammer vind? Dat Museum Flehite niet verlicht is aan de achterkant. Een tip voor de gemeente misschien.

Ik zette mijn fiets neer bij De Drie Ringen, dat is een bierbrouwerij en proeflokaaltje, klein en wel met terras met uitzicht vanaf een bruggetje op de Koppelpoort. Daar begin ik, afstand en liep mijn rondje, kijk zelf maar, en dit is nog lang niet alles.

Ik ben de poort door gegaan, het wapen van Amersfoort net zichtbaar. Het lijkt er leeg maar geduld is een schone zaak hier. Het krioelt er nog van de fietsers, wandelaars en brommers of scooters. Om de haverklap komen ze de poort door op weg naar andere oorden buiten de muren. Of gaan juist de muren binnen. Ik leefde mij nog even uit liep verder, blij dat ik hier de weg aardig weet. De rest komt later, want ik was nog lang niet klaar met mijn foto shoot.

Ik moet jullie toch blijven verrassen hier op dit blog 😉

Later meer.

 

Crochet: Quiraing Shawl/Wrap: The Isle of Sky

Quiraing is de naam van een aardverschuiving op de oostelijke zijde van de Meall na Suiramach, de meest noordelijke top van de Trotternish Ridge op het eiland Skye in Schotland. Quiraing is 543 m hoog en zijn benaming stamt uit het Oudnoords. De woorden kvi en rand betekenen ronde plooiing. In het Goidelisch wordt deze plaats Cuith-Raing genoemd.

Er wordt verteld dat ten tijde van de invallen van de Vikingen hier vee werd verstopt. Quiraing is het enige deel van dit gebied dat nog verschuift: de weg aan de basis bij Flodigarry moet nog ieder jaar worden hersteld.

Deze wrap, shawl, omslagdoek, vond ik in een FB groep. De naam, de uitleg, ik werd er verliefd op en zag ik dit nu goed? Had ik nu ook nog eens de juiste whirl van Scheepjes? De Pistachio oh so nice lijkt zo op wat ik op de foto zag in de PDF. Dat ik mij eraan heb gewaagd. Omdat ik eerst even voor 5 aug. liever nog daarvoor ~deze~ klik, af wilde hebben, dan komt vriendin even naar Nederland bij mijn ouders, ging deze shawl even in de wacht. Terwijl ik al heel ver was.

En nu kon ik deze dinsdag afhaken en afronden, en gisteren zelfs al gedragen, end at ongeblockd zoals het wel nodig is, dat morgen maar even doen, denk ik, of het weekend. Blocken betekent uitrekken met water, zodat de shawl strak blijft staan en niet telkens krult 😉 Dat is een speciale techniek.

Wil jij deze nu zelf haken? Het patroon vind je op Ravelry in PDF, gratis: ~klik hier~ .

Wil je nog meer prachtige shawls vinden, vaak met vertaalde patronen? ~klik dan hier~ .

Wil jij deze shawl zelf hebben maar kun je niet haken? Dan mag je mij altijd ene berichtje sturen,  (op de over mij pagina vind je ergens een mail 😉 )

Ik ga jullie weer even verlaten, de Zomerfair van gisteren is absoluut weer een geslaagde dag geweest, en ook vandaag mag ik weer even werken, dus al het andere houden jullie nog tegoed van mij 😉