In de afgelopen 2 jaren heb ik amper een boek gelezen op een Simone van der Vlugt na.. Paulo Coehlo was het laatste in 2018, over Matahari. Afgelopen december kwamen mijn ouders met Schilderslief aanzetten voor mijn verjaardag, op de valreep in 2019 1 boek echt gelezen.
Dan ineens komt er wat uit en zit je met zeven boeken waarvan er nog maar 6 uit zijn. Boek 5, is er nog niet, ik moet nog even wachten, binnenkort zal ook deze bij mij zijn, dat weet ik wel! De Zeven Zussen, een prachtige serie en misschien raad je het al, elk boek gaat over 1 zus, het is liefde, het is het nu, het is historie, het zijn verschillende werelddelen waarvan je de historie mee krijgt, een deel ervan natuurlijk. Ik vind het prachtig geschreven en het leest heerlijk weg. Er zit zelfs mysterie in, waarvan ik verwacht, dat het pas in boek zeven uit zal komen. Voor ons fans, we gaan het meemaken!
Dan komt dochterlief ook nog eens, dat Susan Smit een nieuwe roman uit heeft, genaamd Tropenbruid en zich afspeelt in Batavia, daar waar mijn oma geboren is en getogen. ~sjucht~ zo lees je 2 jaar bijna niets omdat jouw genre er niet echt is wat je raakt, en zo haal je dat in no time weer in! Daarmee, start ik mijn ochtenden met een boek,, ipv op blog, dus voor zolang zal ik nog altijd wat minder op blog zijn vooral, en zelfs op social media zo nu en dan.
Hoe gaat het verder met mij?
Ja, goed eigenlijk, met Liefste ook! Ook hij heeft een nieuwe vorm gevonden van zijn oude werk op nieuwere devices in het klein. Momenteel maakt hij vele filmpjes voor vrienden en zichzelf op zijn oude I-Phone 6, zijn 11 ligt thuis nog nieuw te zijn 😉
Hiermee, maakte hij ook een boost voor mij, zo lief! Ja, raar maar waar, ik durf het te zeggen, de kriebels zijn er altijd wel, maar ja, de ruimte, net als voorheen, welke kant ga je op, wel of niet, maar nu, ben ik toch weer gestart, voor het eerst in 6 jaar zelfs… met wat penseel of kwasten streken, en ook de houtskool is uit de blikjes gekomen en heb ik wat zitten kladderen en kliederen.
Liefste is zo trots als een pauw, dat hij dit in mij heeft los weten te maken, mag hij ook zijn 😉 Want het is ook zo, ook dankzij mijn werk, waar ik ook meer uitdagingen tot mij heb gekregen met verschillende cliënten, en ik voel mij helemaal top! En dan nu de houtskool… tsjah, niet lachen hoor 😉
het klassieke naakt is dan weer wat ik oppak, je moet ergens starten, maar nu, wat ik voorheen altijd liet… pak ik wel meteen het hoofd erbij, althans, ik doe pogingen, hahaha. Portret is nog altijd niet mijn ding… maar goed… laat ik het dan dicht bij mij houden wat oke is als het mislukt… (deze dame is een voorbeeld uit een ‘hoe leer ik tekenen of iets boek zullen we maar zeggen).
Liefste dus… ik zeg, hij kijkt nu scheel dankzij mij, maar voor hen die mij wel op fb hebben, kunnen zien dat het bijna lijkt 😉 (gezien de originele foto erbij geplaatst in de reacties.)
Bij portret is het altijd weer zo, als je het doet en maakt, laat zien, dat mensen dat meteen vragen, wil je mij ook ?????????? NEEHEEEEEEEEEEEE… ik ben er ‘nog’ niet goed in, dus neem ik in deze geen opdrachten aan.
Werk!
Ik vertelde net al, dat ik een soort van promotie, nou ja.. vooruitgang heb gekregen op mijn werk. De groep waar ik in zat, is de laagste groep waar je het minste uit kunt halen met de cliënten die erin zitten, kortom, voor mij niet meer zo uitdagend, ook al zijn ze blij mij te zien, ik nam al telkens mijn eigen haakwerken mee, om maar iets te doen te hebben. DAT is veranderd. De collega die nu over de vrijwilligers gaat, is een toppertje! Zij verdeeld nu, zorgt voor ons en ik zit nu bij haar op de groep met die cliënten die heel veel meer in hun mars hebben en zelf ook doelstellingen mogen aangeven en ik ben nu met 2 cliënten aan de slag, de ene wil haar naam leren schrijven, dus het oefenen van letters. (denkvermogen, peuter/kleuter al zou je dat niet zeggen).
De andere cliënt wil beter kunnen leren spreken, ze heeft haar eigen taaltje, en met haar oefen ik woordjes, als in dagelijkse dingen en het mooiste compliment kreeg ik van haar eigen moeder! We kwamen elkaar tegen gewoon hier in het centrum bij mij, zij gaf aan haar moeder aan dat ik met haar werk, gesprekje bij de Bruna, en haar moeder zei mij, dat ze veel beter verstaanbaar is nu al, en zo ook, veel meer woorden gebruikt als ze iets vertelt thuis! Ja, dan ben ik trots, vooral op haar, en zie de lol die we samen hebben als we aan het oefenen zijn.
Het werk nu (Corona)
Door andere leuke privé omstandigheden had Liefste mij gevraagd om 2 weken vrij te vragen zodat ik mee kan naar Friesland, al een hele tijd niet geweest en onze vrienden daar, beginnen mij te missen, ja dat heb je met een LAT relatie natuurlijk. En ook dat voelt ontzettend goed! Dat er naar jou gevraagd wordt en men je weer wil zien. Dus ik nam vorige week 2 weken op, om gisteren (maandag), het telefoontje te krijgen van mijn collega… ‘Suus? je had al vrij gevraagd… maar nu ben je verplicht vrij t/m 6 april.’
De DBS van s’Heerenloo gaat dus dicht, dit omdat er ook cliënten zijn die gewoon thuis wonen en niet in het Droomhuis, de woning. De cliënten van de woning gaan overigens in totale lock down en mogen 24/7 binnen blijven. Mijn collega’s met vaste contracten zijn niet vrij, zij moeten bijstaan op de woning dus… gezien de quarantaine van de cliënten.
We wachten het rustig af, en nemen onze maatregelen, daarom, ga ik ook mee naar Friesland, omdat ik hier op een flat zit, wat sneller tot besmetting kan komen met alle stadsheid en station en centrum naast de deur, waar ik daar in een eengezinswoning zit met grote tuin achter en voor en meer afstand tussen de mensen. Picasso gaat natuurlijk mee.
Ik zeg dus nog even tot ziens! Stay safe, help elkaar waar nodig, en samen staan we sterk!
