Dr. Auwerda en even op bezoek bij… Terrebel

Gisteren was het zover, na 3 maanden 2x per week injecties met B12 zetten, had ik mijn vervolgafspraak en dit keer wel bij Dr. Auwerda zelf. ~klik hier~ voor het lezen van mijn eerste bezoek.

Ik kreeg vrijwel direct een heleboel excuses voor het feit dat het eerste bezoek dus niet zo denderend was, dit heb ik ook eerlijk en open gezegd. Dr. Auwerda vertelde dan ook dat de arts waar ik toen zat, alweer vertrokken is, een andere betrekking heeft genomen, lijkt mij heel erg verstandig. Opgelost, echter kreeg ik nu mijn platform? Wel iets meer, maar nog mijn verhaal niet echt kunnen doen, gezien ik wel al deze 3 maanden had geprikt dus.. gaat het beter? JA, het gaat heel wat beter, natuurlijk zijn er nog issues fysiek, maar ja, fibromyalgie samen met deze B12 tekort, het blijft schipperen.

Hij vroeg aan mij, of ik denk dat ik terug kan naar 1x per week ene injectie, ja dat kunnen we proberen maar wat als dat niet werkt? Of ik achteruit ga? ‘Dan ga je terug naar twee keer per week, dat bepaal jij zelf!’ En mijn huisarts dan? ‘Dat ga ik voor jou opschrijven en voor de huisarts!’

Die papieren heb ik nu en zo ook het nieuwe recept heb ik direct daar gehaald, langere naalden, meer B12 en gewoon in 1x, waar ze hier in de apotheek moeilijk hebben gedaan door het in meerdere keren met herhaling recepten uit te geven. Nu heb ik gewoon voorraad en met herhaling als ik toch terug wil naar 2x per week.

Nadat ik daar alles uit de apotheek had mee gekregen, wat ook erg gezellig was overigens, welke naalden wil je mee, een lach en nou ja, doe maar, laat ik een grote meid zijn dan 😉 Stapte ik op de metro en ging op weg naar mijn oude buurtje, daar waar ik het laatst gewoond heb zelfs voor ik naar Almere kwam met mijn ouders. Op naar de Clerqstraat.

Het weer was helaas al zo grijs dat ik amper foto’s heb genomen op mijn weg naar… Terrence! Ja, daar ging ik heen, hij was thuis deze dag en ik vond het wel tijd om hem even op te zoeken dan. Die knuffel nu eens in het echt te gaan brengen.

Ik kwam aan, zag hem al staan en ik kwam binnen, een dikke knuffel en mensen wat heeft hij een gezellig huisje daar! Ik voelde mij direct thuis en dat zegt genoeg. We zagen elkaar voor de eerste keer maar zo voelde het voor mij niet, alsof ik hem al jaren kende, en dat is eigenlijk ook zo, we vonden uit dat we elkaar al zeker 10 jaar volgen op blog, kortom het is echt zo, bloggers onder elkaar, als je elkaar gaat ontmoeten is het vaak alsof je elkaar al heel goed kent.

Dit is altijd mijn ervaring overigens al geweest. Bij ontmoetingen met bloggers.

Natuurlijk hebben we het heel even over onze blogs gehad, de manier waarvoor wij gekozen hebben hoe en wat te bloggen. Het leven is soms leuk, soms minder leuk, hij kiest ervoor om dat met ons te delen, de spiralen die hij doormaakt. En ik kies ervoor om altijd positief te zijn, verwerkt is verwerkt, of een plek gegeven en voor het eerst hoorde hij nu de ellende aan, die ik ooit heb mee gemaakt.

Het begrip van zijn kant waarom ik hem zo begrijp, wist hij nu. De ervaringen waar ik hem eventueel al mee geholpen heb, raad advies, als hij erom vraagt. Echter blijft het schipperen, altijd, want ik ben ik, hij is hij, en wat ooit voor mij heeft gewerkt, hoeft voor hem niet te werken. Dat zeg ik altijd. En, ik vertel het 1x aan iemand, daarna is het klaar.

Terrence wilde samen met mij nog indische balletjes maken, maar de tijd was voorbij gevlogen en het was hijzelf die bij een vriend ging eten ook nog. Dus gingen we samen op pad aan het begin van de avond, hij op weg naar een vriend en ik op weg naar de trein, omdat het nu wel na 18.30 zou zijn om weer met korting te kunnen reizen.

Even voor 20.00 uur kwam ik aan op het station hier en kon nog net even het boodschapje doen wat ik nodig had. En ik vergeet nog suiker 😉

De dag is gewoonweg voorbij gevlogen en nieuwe plannen zitten er ook al in, natuurlijk komt hij een keertje bij mij thuis kijken, en ook nog wel evenementen waar we het over gehad hebben waar ik het bestaan niet van wist. Mocht het zover zijn, dan komt het vanzelf op blog.

Donderdag! time flies, de eerste week zit er bijna op, en ik ga weer even verdwijnen, vandaag weer naar mijn cliënten toe, fysiek geen zin, geestelijk zit ik al te gniffelen, als ik straks binnen kom en dat ik plat geknuffeld zal worden na 3 weken weg.

Morgen komt Roos de Picasso Sleutels brengen en ook deze twee dagen zullen naar mijn idee voorbij gaan alsof het een lichtjaar is.

B. Geniet nog even van zijn kleindochter om dit weekend ergens ook weer thuis aan te komen. En ja, natuurlijk krijg ik zo nu en dan lieve foto’s, een glunderende man met zijn kleinkind, hij straalt! En als hij straalt, dan straal ik ook.

Voor nu zeg ik alvast, een heel prettig weekend allemaal!

 

 

Advertenties

Het verhaal achter de foto: review foto op canvas

Weten jullie het nog? Het is alweer enige tijd geleden, 13 mei namelijk dat ik jullie vroeg, hoe jij 1 foto uit zou gaan kiezen om op canvas te zetten. ~klik hier~.

Stom, maar dan ook stom verbaasd was ik, toen ik een mailtje kreeg van Foto op Canvas en Fotocadeau met de vraag of ik met hen wilde samen werken? Ik vertrouwde het niet, is het namelijk niet zo, dat die blogs die veel samenwerkingen doen, het er soms juist voor doen ook vooral, dat zij dan een eigen domein moeten hebben? Dat je dan zoveel bezoekers moet hebben om überhaupt te kunnen samen werken? Ja, er zijn een paar blogsters die ik volg en met grote regelmaat bloggen over dit soort dingen, samenwerkingen, en die hebben een eigen domein, ik niet. Dus wat nou, een samenwerking? Ik liet het even staan, om vervolgens toch eens te kijken en terug te mailen.

Het bleek echt, en eerlijk als ik ben, waren mijn eerste woorden terug: Ik heb een gratis blog, dus ik kan niet alles, geen idee, iets mat affliatie links, ik weet niet eens wat dat is. Dat maakte in the end dan toch niet uit, en toen hadden we en deal. Waarom heeft het dan zolang geduurd?

Het ging even mis, mijn fout, ergens, al weet ik nog niet waar, ik had mijn foto uitgezocht en ik was de site van foto op canvas opgegaan, rustig aan gelezen en uiteindelijk het formaat uitgezocht zoals was aangegeven, dat is geen kattenpis, een 40×60 formaat. De bestelling liep vlak voor Pasen, het duurde even daarom, ja dat wist ik wel, drukte voor Pasen, maar binnen een week was het er. Het zag er niet uit…. de foto stond er verkeerd op! Teleurgesteld nam ik opnieuw contact op, hoe kan dit nu?

Schijnbaar, heb ik zelf iets gemist, ik had ergens aan moeten geven staand of liggend, en de foto was er staand op gekomen ipv liggend. My mistake! Ik heb het gewoon niet gezien! Het ging in de herkansing en ik hoefde het eerste doek niet terug te sturen, wat ik anders wel had gedaan natuurlijk. Dit keer ging het goed, en binnen no time vanaf het moment dat we het rond hadden, want ik kreeg het wat druk en was amper online, en zo ook aan hun kant even, kan gebeuren, dat kan gebeuren met samenwerkingen.

Uiteindelijk is het rond gekomen en binnen 3 dagen stond hier een nieuw pakket voor de deur te wachten. Goed ingepakt, en Eliza mocht het uitpakken, dat ging nog best lastig zo stevig en goed. Een karton erop om te beschermen. En een ophang systeem hangt er ook netjes aan. Kortom klaar om opgehangen te worden, alleen stond er hier een planning om de slaapkamer te gaan witten, en dat is nu net de plek waar ik deze wil gaan hangen nu. 😉

Ik weet het, het hangt nog niet goed, even voor het idee, ga hem straks goed ophangen, het hangt nu aan een spijker waar eerst mijn uil op kant geschilderd hing. Deze moet nu iets meer naar links, even een tweede spijker erin en het kan opschuiven 😉 Waterpas erbij, klaar!

De foto en de achtergrond: 

Mijn dochter op een brug in het Vondelpark, haar eerste keer in het Vondelpark, tijdens een dagtrip naar Amsterdam. In 2009. Ze had er zelf om gevraagd, om een dag in Amsterdam samen met mama te zijn. Die vraag was al speciaal, want niet zomaar in Amsterdam, maar daar waar mama is geboren en opgegroeid en dus, nam ik haar een hele dag mee en zijn we gestart in de Mecatorbuurt wat mijn 2de adres was destijds voor we naar Almere kwamen, om dan terug te gaan naar de Kinkerbuurt en het Vondelpark die dag.

Ik ben er heel erg blij mee! En ik dank Foto op Canvas en Fotocadeau voor deze unieke samenwerking, want zoveel lezers heb ik nu ook weer niet, en mijn vaste crew hebben hier weinig mee, daarom des te specialer! Dank jullie wel, en ik zal ervan genieten de komende jaren.

Heb jij weleens een samenwerkingsaanbieding gekregen, terwijl je gratis blogt? 

Amsterdam Nieuwmarkt – De Waag

Gisteren heb ik al een hoop info gegeven over deze kade, en meer van het straatje waar ik vandaan kwam, dit is blog 2 over de Nieuwmarkt zelf, en wel De Waag. ~klik hier~ voor de eerdere perikelen van deze onverwachte trip die ik vorige week dinsdag maakte.

Dit beeld trof ik ook aan bij de Gelderse Kade nog en ik nam het op de foto, ik hoorde Duitse toeristen langs komen en eerst liepen ze mij eigenlijk voorbij een groepje van 5 of 6 mensen, tot zij mij zagen met de camera. Ineens vonden zij dat ze dit beeld ook op de foto moesten nemen. Als er 1 iemand dit belangrijk genoeg vindt om zoveel foto’s te nemen van alle kanten, ja dan moeten er natuurlijk ook selfies gemaakt worden, het zal iets zijn he?

Gerbrand Adriaenszoon Bredero (Amsterdam, 16 maart 1585 – aldaar, 23 augustus 1618) was een Nederlands dichter, toneelschrijver en rederijker, niet van hooggecultiveerde renaissancewerken maar van een volkse dichtkunst. Zijn belangrijkste werk is het blijspel Spaanschen Brabander uit 1617, ‘het hoogtepunt van de Nederlandse blijspelkunst in de gouden eeuw.’

De woorden: Het kan verkeren, las ik ergens, zijn ooit door hem voor het eerst zo uitgesproken.

Dit beeld is gemaakt door Piet Esser en staat sinds 1968 hier in Amsterdam. ~klik~

Er zijn een aantal mensen die hebben aangegeven dat ze weinig met Amsterdam hebben, ja dat kan, dat gevoel heb ik met Arnhem, ben er meerdere malen geweest, best vaak in het verleden, ex kwam er natuurlijk uit de buurt vandaan, maar Arnhem, heb er nooit zo wat gevonden als ik in andere steden en dorpen wel doe, mijn camera bleef daar het langste in de tas zitten, en dat zegt genoeg 😉

Of Rotterdam… maar eerlijk is eerlijk, daar ben ik nooit echt op bezoek geweest, hooguit langs of door gekomen en zelfs met een vriendin ooit in de rechtbank gezeten ondersteunend, en hotel New York een lunch als dank je wel dat ik met haar mee was gegaan. Het is het allerlaatste op mijn lijstje in elk geval.

Maar, zo heeft Amsterdam ook een kantje die ik minder vind, vooral als het weer goed is en de zon volop staat, ja ~kuche~

Ik was het inmiddels vergeten, maar de stank, hahaha een Urinoir voor mannen dus… de stenen zijn zelfs geel, gelukkig kennen we nog geen geur foto’s 😛 Dit is de moderne variant, niet de oude.

In Amsterdam is de ijzeren “krul” een bekend openbaar urinoir of plasgelegenheid. Het eerste ontwerp van de enkele en dubbele krul dateert uit 1880 en is van Publieke Werken. In 1914 of 1916 werd het ontwerp vernieuwd door J.M. van der Mey; de ornamentiek aan de bovenzijde kwam te vervallen en het pissoir werd voorzien van een ronde kap met beschermschot.

Een moderne variant is het plaskruis. Sommigen zijn terughoudend in het gebruik, omdat de plassende persoon zichtbaar is voor voorbijgangers, ook al is het plassen evenmin als zijn geslachtsdeel te zien.

Dit wilde ik toch wel even laten zien, de bordjes in onze taal met steevast het Chinees eronder, zo weet je dat je in het oude Centrum en in de Chinese wijk bent en vlak bij de Wallen.

De Waag is een 15e-eeuws gebouw op de Nieuwmarkt in het centrum van Amsterdam. Het was oorspronkelijk een stadspoort. De huidige naam verwijst naar de latere functie als waag.

Het gebouw heeft een reeks andere functies gehad, waaronder gildehuis, museum, brandweerkazerne en anatomisch theater. In het schilderij De anatomische les van Dr. Nicolaes Tulp van Rembrandt is de ontleding van een lijk in de Waag te zien.

De stadspoort was onderdeel van de middeleeuwse stadsommuring langs het huidige Singel, de Kloveniersburgwal en de Geldersekade. Deze ommuring werd aangelegd in de jaren 1481-1494, en bestond uit verdedigingstorens en stadspoorten, onderling verbonden door een stadsmuur. De stadsmuur was uit baksteen opgetrokken, op een natuurstenen voet na. Van de muur is vrijwel niets over, maar in de kademuur van de Geldersekade bevinden zich nog steeds stukken zandsteen van de stadsmuur. De Schreierstoren is de enige overgebleven verdedigingstoren. Van de stadspoorten zijn alleen de Sint Antoniespoort (de huidige Waag) en een deel van de Regulierspoort over (het onderste deel van de Munttoren).

In de toren op de hoek tussen de Zeedijk en de Geldersekade zit de oudste gevelsteen van Amsterdam met het opschrift MCCCCLXXXVIII de XXVIII dach in April wart d’eerste steen van dese poert gheleit (“Op 28 april 1488 werd de eerste steen van deze poort gelegd”).

Het bouwjaar 1488, zoals vermeld op deze gevelsteen en in vele officiële bronnen, blijkt echter onjuist. Er zijn aanwijzingen dat de poort van veel oudere datum is. Zo bestaan er meerdere archiefstukken in het Stadsarchief Amsterdam van vóór 1488 die de Sint Antoniespoort al noemen. Volgens bouwhistorica Jacqueline de Graauw kan het bouwwerk op zijn vroegst dateren uit 1425, omdat in die periode de stad werd uitgebreid met de grachten Geldersekade en Kloveniersburgwal, waar de poort aan ligt.

De stadspoort kreeg in de 17e eeuw een nieuwe functie, een vroeg voorbeeld van herbestemming: de Sint Antoniespoort werd in 1617-1618 tot waag verbouwd door het binnenplein, de ruimte tussen de voor- en hoofdpoort, te overdekken. Deze nieuwe waag moest de Waag op de Dam, die inmiddels te klein was geworden, ontlasten. In de bovenverdiepingen werden enige gilden gehuisvest, namelijk die der smeden, schilders, metselaars en chirurgijns. Ieder gilde had zijn eigen ingang: de poortjes rondom het gebouw. Boven de poortjes zijn de emblemen van de gilden nog te zien. Boven het poortje van de metselaars is beeldhouwwerk van Hendrick de Keyser aangebracht. Boven de toegangspoort van de chirurgijns staan de woorden “Theatrum Anatomicum”.

In 1690-1691 kreeg de Waag zijn huidige vorm door de bouw van een grote koepelvormige ruimte, bekroond door een middentoren. Uit deze periode dateert het waardevolle interieur.

Ik vind dit wel even genoeg history voor nu, voor wie meer wil lezen ~klik alle bronnen zijn van wikipedia~

Off Route ligt dit dus voor de toeristen eigenlijk, heel gek best wel, maar ja, als ik als Amsterdamse hier nog niet bewust ben geweest ooit… Eerlijk is eerlijk ook ik blijf vaak hangen in wat ik al ken, en daarom ga ik graag terug om te verkennen waar ik misschien al geweest ben maar nog in de wagen lag, het niet meer weet, en dus toerist in eigen geboortestad uithang, wat overigens ook weer leuke gesprekken oplevert als ik dan op de markt kom of die paar kraampjes zie en sta te kijken met mijn camera op de borst. Dat men dan denkt dat ik elders vandaan kom om vervolgens in gesprek te geraken, Engels hoor spreken tegen mij en ik rustig zeg, spreek je moerstaal maar hoor, ik kom gewoon uit Oud West, Kinkerstraat – Overtoom, hahaha

Een Amsterdamse in disguise werd ik al genoemd van de week 😉

Meer info over deze Off Route, ik heb geen groene pijlen gezien. ~klik hier~

 

nog even wat fotootjes vanaf de Nieuwmarkt genomen, en ja deze laatste wil ik jullie niet onthouden, wie weet ga ik die nog een keertje scoren deze zomer, en dan met name de linker.

Ik heb gisteren Northflix kunnen verrassen met het gegeven dat ik in Amsterdam geboren ben, can happen, dus is mijn vraag aan jou vandaag:

Waar ben jij geboren? 

Op naar de Nieuwmarkt (Amsterdam)

Op de terug weg van mijn ~afspraak~ besloot ik dat er tijd genoeg was om ergens eerder uit te stappen, om verder te reizen naar Amsterdam Centraal, ik had het plan, onder Weesperplein uit te stappen even rondje lopen foto’s maken, en dan het volgende station Waterlooplein, en de Nieuwmarkt kon ook nog wel, dacht ik. Maar ergens bedacht ik mij, ik reis wel met 40% korting maar in de spits mag ik niet op de trein stappen of het kost mij de volle pond. Daarom koos ik ervoor om de tijd in de gaten te houden en niet te blijven hangen en koos onderweg voor de NIeuwmarkt, slechts 1 halte voor Centraal.

Ganzenhoef is een station van de Amsterdamse metro, gelegen aan de Bijlmerdreef in het stadsdeel Amsterdam Zuidoost. Het bovengrondse metrostation opende op 14 oktober 1977 en maakt deel uit van Gaasperplaslijn 53.

De naam Ganzenhoef verwijst, zoals de meeste oorspronkelijke straatnamen in de Bijlmermeer, naar een historische boerderij of buitenplaats in Nederland. In dit geval een boerderij aan de Vecht bij Maarsseveen (provincie Utrecht). Ten westen van station Ganzenhoef staat sinds 2002 het winkelcentrum Ganzenpoort met daarboven gelegen woningen, dat het oude onder de dreef en parkeergarage gelegen verloederde winkelcentrum Ganzenhoef verving.

In 2004 werd het station vernieuwd in het kader van het project MetroMorfose. De oude betonnen constructie werd geheel gesloopt en vervangen door een hal en overkapping van glas en staal, ontworpen door Zwarts & Jansma architecten. Een bijzonderheid is de diagonale lift, die parallel aan de roltrappen verloopt. Ganzenhoef was het eerste Amsterdamse metrostation dat een dergelijke modernisering onderging; de grote kostenoverschrijding bij de vernieuwing van dit station leidde tot het stopzetten van het MetroMorfoseproject.

Het Weesperplein zei mij helemaal niets, behalve de naam, niet wat ik er zou vinden dus die sloeg ik over. Waterlooplein, heb ik nog herinneringen aan, het nieuwe Stadhuis ligt daar, en in 1992 ben ik daar in mijn gedachten voor het laatst geweest om een uittreksel uit het register te halen omdat ik op het punt van trouwen stond. Samen met mijn moeder. Er is weinig meer over van hoe het vroeger was, de vlooienmarkt zullen we maar zeggen, dat komt wel weer een keer, dacht ik.

De Nieuwmarkt, jaaaaaaaa wel van gehoord, maar nog steeds, geen idee, voor mijn idee was ik daar nog nooit geweest, maar natuurlijk gaf mijn moeder aan, natuurlijk wel! Met andere woorden, het grapje is dan steevast en zal dan ook gerust zo zijn, ik zat nog of lag nog in de wagen.  😉

Ik kwam uit in de Koningsstraat en wist niet wat te verwachten of hoe dichtbij ik bij het Centrum was… en ik liet mij leiden door mijn ogen, mooie plaatjes die schietwaardig waren voor mijn camera. Lekker afdwalen dus. Alsof je een toerist bent, maar dan wel in je geboortestad.

 

1 klik op een foto en, groter en in slideshow.

Ik was direct al afgeleid door een zijstraatje, de rode deur met dat prachtige groen om vervolgens op een klein grachtje, nee wacht, ‘de brede sloot’ of zoiets uit te komen, ooit was dit een sloot dus. En hey, een oude diamantslijperij! Recht Booms Sloot heet dit straatje uiteindelijk.

De Rechtboomssloot is al zo’n vijf eeuwen oud. De gracht is vernoemd naar de 16e-eeuwse scheepsbouwer en burgemeester Cornelis Pietersz Boom. Boom, die zelf aan de Rechtboomssloot woonde (op nummers 1 tot en met 3), liet rond 1530 twee sloten, de Rechtboomssloot en Kromboomssloot, verbreden tot grachten om zo zijn scheepswerf op de Lastage met het IJ te verbinden. De Kromboomssloot werd hierbij een dwarsvaart van de hoofdvaart Rechtboomssloot. Zoals de namen al aanduiden is de Rechtboomssloot kaarsrecht terwijl er in de Kromboomssloot een bocht zit.

De Lastage lag destijds buiten de stadsmuren en was daarom onder dreiging van Gelderse aanvallen. Toen Boom toestemming kreeg om de Rechtboomssloot en Kromboomssloot te graven, moest hij daarom wel toestaan dat bij gevaar de Rechtboomssloot afgesloten zou worden, zonder dat de stad hiervoor schadevergoeding aan Boom hoefde te betalen. Al in 1538 werd de gracht afgesloten bij een dreigende aanval van Gelre. Boom procedeerde tot aan het Hof van Holland in Brussel om zijn gracht open te houden. Het Hof bepaalde in 1565, op advies van Willem van Oranje, dat de afsluitbomen overdag aan minstens een kant open moest blijven, zodat vrij verkeer over het water mogelijk bleef.

Mjah, op naar de Gelderse Kade, wat ik hier dus nog niet weet, en pas zag toen ik er stond, waar ik kan, zet ik ook graag straatnaambordjes op de foto, welke ik bijna nooit laat zien, maar dat is puur voor mijzelf om thuis info op te zoeken als dat er al is, zo zie je maar weer 😉 Ik heb dus op een uniek grachtje gelopen weer, maar wat is er niet uniek daar in het oudste deel van Amsterdam.

De Geldersekade was een deel van de eind 15e eeuw gegraven stadsgracht die, samen met de Kloveniersburgwal en het Singel, de Stedegracht rond de stad vormde. De Geldersekade liep vanaf de Sint Antoniespoort (tegenwoordig de Waag op de Nieuwmarkt) naar het noorden en mondde bij de Schreierstoren uit in het IJ. Aan stadzijde (de westelijke oever van de Geldersekade) werd een stadsmuur gebouwd. Op de vogelvluchtkaart van Cornelis Anthonisz uit 1544 is dit goed te zien. Het oostelijke deel dat tot 1585 buiten de stad lag heette Keulse kaai en verder Gelderse kaai maar ook korte tijd Londense kaai of Engelse kaai. De namen ontstonden doordat zich hier steigers bevonden waar de schepen aanlegden naar Gelderland, Keulen en Engeland.

Nadat de Nieuwe Gracht (de huidige Oude Schans) was gegraven en nieuwe stadswallen waren aangelegd, verloor de Geldersekade zijn functie als verdedigingsgracht. De oude stadsmuur werd gesloopt en er werden huizen gebouwd. Tussen de Geldersekade en de Oudeschans verrees de Lastagebuurt.

In het water van de Geldersekade, aan de noordzijde van de Nieuwmarkt, werd na 1840 een vismarkt aangelegd (ter vervanging van de vismarkt op de Dam, die moest wijken voor de Beurs van Zocher). De steiger en houten loodsen werden in 1862 vervangen door de stenen Gemeentelijke Vishal, die in 1938 is afgebroken.

Sinds 3 april 1912 heet de hele kade Geldersekade. In aansluiting kreeg het nabijgelegen Leliestraatje de naam Geldersesteeg

Ik ben dus nog steeds niet echt op de Nieuwmarkt, alhoewel, toen ik mij omdraaide, natuurlijk had ik dit al gezien toen ik vanaf die boom sloot af kwam 😉 Vond ik ineens een gigantisch oud pand genaamd… De Waag!

Maar eerst ga ik jullie nog vervelen met de info over de Nieuwmarkt 😛

De Nieuwmarkt is een plein in het centrum van Amsterdam, tussen de Geldersekade en de Kloveniersburgwal. Het grenst in het noorden aan de Zeedijk en in het zuiden aan de Sint Antoniesbreestraat en vormt het middelpunt van de Nieuwmarktbuurt.

Centraal staat de monumentale Waag. Rondom het plein liggen monumentale panden, veel horecagelegenheden, een supermarkt en het wooncomplex voor ouderen, De Flesseman.

Er is een dagelijkse markt, op zaterdag een biologische markt, en in de zomermaanden op zondag een antiek-, curiosa- en boekenmarkt. In het voorjaar zijn er, in de week voorafgaand aan koningsdag, de “aprilfeesten” met een buurtontbijt en een nostalgische kermis met zweefmolen, spiegeltent en kindertheater.

De Nieuwmarkt grenst aan de Wallen, Chinatown en de Lastage. Omdat de Nieuwmarktbuurt, met name op de Zeedijk, veel Chinese inwoners en bedrijven kent, zijn de straatnaambordjes in de omgeving zowel in het Nederlands als in Chinese karakters uitgevoerd.

Jullie snappen wel, dat ik er nog lang niet ben, maar hoeveel info kun je opnemen op 1 dag. Soms jammer toch wel, dat ik onderweg niet even met laptop kan gaan zitten om meer bijzonderheden op te nemen en op zoek te gaan naar die panden en pandjes waar ooit… iets heeft gezeten, dat ook ik het achteraf pas lees wat er nog meer aan history te vinden was geweest of is natuurlijk.

Echter, wat in het vat zit verzuurt niet, ik heb nu een verkenningstocht op de bonnefooi gedaan, lees: Ik wist bij God niet waar ik zat of uit zou komen en ben rustig aan op zoek gegaan naar Amsterdam Centraal, dat bleek minder dan een km, en ik kwam nog voor een verrassing te staan toen ik 1 van de steegjes uitliep en stiekem moest lachen, de ‘aha erlebnis’ was daar, hier zit ik, nu weet ik het wel ongeveer 😉

~wordt vervolgd~

PS, alle bronnen wikipedia natuurlijk 😉

Heb jij je eigen stad of dorp/omgeving weleens op toeristische wijze verkend?

Nagenieten: Amsterdam

Mocht je deel 1 hebben gemist: ~klik hier~ Deel 2: ~klik hier~

Vandaag zeg ik, geniet van de volgende lading foto’s, klik op 1 foto om ze groter te zien en in een slideshow gewoon op deze pagina.

 

Deze foto’s die ik uitlicht hebben weer een verhaal. Deze woonboot kun je zien, ligt gewoon te vergaan en er wonen nog gewoon mensen op. De schroef is gewoon weggevreten door roest, je ziet dat het hout maar weinig nodig heeft om eigenlijk in te storten. En ik zag Johnny Depp erop verschijnen als een Pirate of the Carribean, zeg nu zelf, past toch zo in de film als wrak?

En de volgende foto’s, ja hier ben ik vaker geweest met de rondvaart, welke je ook neemt, ze komen allemaal wel hierlangs ergens, Carré natuurlijk, op de Amstel en voor het eerst zag ik de Hermitage liggen. Natuurlijk wil ik daar nog ooit heen om te bezoeken, wanneer? De tijd zal het leren, want het Rijks, staat natuurlijk ook hoog op mijn lijstje, gezien de laatste keer dat ik daar was, het vlak voor de sluiting was, mijn dochter is er zelf geweest. ‘Ze lag alleen nog in de wagen, ze kon net lopen….’  😉

Carré. Hier kwam als kind al met grote regelmaat, mooie herinneringen aan, al had ik soms geen idee wat die mensen op het podium aan het doen waren. Theater van de lach: Een kus van een Rus, en later nog: een scheve schaats… om ze daarna terug te zien op tv, erg bijzonder en vergeet je nooit meer. Maar ook Paul van Vliet met de familie, verjaardag van mijn oma of zo, Indische oma, en daar weet ik weinig meer van, toen was ik eigenlijk nog veel te jong om dat te snappen. Later met mijn dochter kerstcircussen dankzij het werk van mijn ex 2, en weer later als single naar de concerten van Venice.

De sluizen natuurlijk.

En de Hermitage, de nieuwste aanwinst qua museum in Amsterdam.

Indrukwekkend om het zo te zien liggen voor het eerst van zo dichtbij.

Ondertussen geniet ik van het weer, is het eigenlijk te heet om te haken, vaak zweethanden en een haaknaald die weg glijdt, vaak, maar met de vin naast mij is het al gelukt om weer wat verzoekjes te haken, of eigenlijk een gift. Nog eentje te gaan, waarvoor ik daglicht nodig heb, maar morgen is er in Almere een Wereldfestival Dag in de stad, met veel muziek, wat in de middag start en tot in de late avond, en dat met code geel in het vizier, maar ik ken mijzelf. De huishouding is hier al aan kant, zodat ik morgen eventueel lekker met camera erop uit kan trekken 😉

Ik wens jullie een zeer fijn weekend toe!

Voor wie meer wil weten over de Wereldfestival dag, dit is het programma, en het vindt plaats op de Grote Markt van Almere. (Maar ik geloof dat op Belfort ook weer een foodfestival tegelijk aan de gang zal zijn.)

Zaterdag 27 augustus vindt de 1e editie van Wereldfestival Almere plaats. Een nieuw, multicultureel festival waarbij ontdekking en ontmoeting centraal staan. Met heel veel muziek van top bands en artiesten, een grote wereldmarkt, een kinderdorp en natuurlijk lekker eten.

Dit zijn de tijden van de optredens en activiteiten:

• Wereldmarkt: 11.00-23.00 uur
Ruim 40 kramen met bijzondere artikelen uit de hele wereld.
Bekend van de Almeerse Afrikadag. Locatie: tegenover het Broodcafé

• Afrikaans Kinderdorp: 12.00-18.00 uur
In de vrolijk tenten van het African Center is van alles te doen voor de kids. Maak zelf een Afrikaans muziekinstrument, speel een Afrikaans spel of maak een telefoonhoesje van een oude autoband. Locatie: voor Kinki kappers.

• Wereldeten: 12.00-23.00 uur
Ga je voor een portie fladder, een “krekel-sushi” of bord een oud-Hollandsche Hete Bliksem?
Keus genoeg. Locatie: tegenover Anno

• Stoomcursus Surinaamse muziek: 20.00 uur
Opgegroeid met Surinaamse muziek of wil je er iets meer van weten? Didi Samwel, schrijver van het boek “Sranan Gowtu” verteld levendig over de Surinaamse muziek, met fantastische archiefbeelden en geluidsfragmenten. Locatie: wordt op het terrein aangegeven

Artiesten programma:
• 12.30 uur: “Sham”
Muzikanten uit o.a. Syrië, Irak en Colombia die verblijven in het AZC openen het festival met muziek uit 1001 nacht. i.s.m stichting de Vrolijkheid en o.l.v. Diego Rodriguez.

• 13.30 uur: The Dubbeez
Deze Amsterdams/Almeerse reggae band won afgelopen week de “World Reggae Contest” en gaat binnenkort in Jamaica een CD opnemen. Vrolijk, swingend en heel erg 2016.

• 14.30 uur: Willy’s Caribbean Steelband
Willy speelde al voor de Koningin, de Amerikaanse president en graag ook voor alle bezoekers van het Wereldfestival. Tropische klanken en een topzanger.

• 15.15 uur: Karsu
Deze Nederlandse muzikante met Turkse roots woon afgelopen maand een Edison in de categorie “Jazz/World” en speelde al in een uitverkocht Concertgebouw en in de USA.

• 16.15 uur: The Originals
Deze Almeerse brassband is al jaren een begrip en mag ook vandaag niet ontbreken.
• 17.00 uur: Jampara & The Batallion

Jampara speelt rootsreggae, hij was de eerste zanger die ná Bob Marley met de The Wailers op tournee ging. Speciale gasten zijn de spectaculaire Burundi drummers.

• 18.45 uur: Masalsa
Al ruim 20 jaar is Masalsa een van de beste Salsa bands van het land, met leden uit o.a. Zuid-Amerika en het Caribisch gebied. Deze 11 mans topband speelt de beste latin.

• 20.30 uur: Zuco 103
Zuco 103, met de Braziliaanse frontvrouw Lilian Vieira maakt muziek die zich laat omschrijven als dansbaar, warm en ritmisch. Vorige week nog in Rio, nu in Almere.

• 22.15 uur: Sranan Gowtu (“Surinaams goud”)
O.l.v. Edgar Burgos en Trafassi XXL ontvangt deze 12-mans band veel gastzangers waaronder Kenny B., Oscar Harris, Frans Abori (Master Blaster) en Patrick Tevreden (Sukru Sani). Gezamenlijk brengen zij de beste Surinaamse muziek van de jaren 60 tot vandaag.

Presentatie: Jonathan Baij
Muziek: dj Caribbean Keith

De entree is gratis en het evenement wordt mede mogelijk gemaakt door o.a. Almere City Marketing, Cultuurfonds Almere, Sena, Prins Bernhard Cultuurfonds en Horeca Grote Markt.