Compilatie Spaarndam/IJmuiden/Schiphol

Wat ik nu even ga doen, is even afgelopen weekend samen vatten met een heleboel foto’s en wat verhaaltjes erbij, of wat uitleg, zo je wilt. Bovenstaande foto is genomen in Spaarndam nog, een stukje kunstzinnigheid qua spiegelingen voor wie heel goed kijkt, kijkt dwars door de auto heen, ziet de binnenkant maar ook wat er spiegels achter mij in het glas etc.

Een compilatie van foto’s bij elkaar, want het is gewoon erg veel, en ondertussen staan er al heel wat blogs van slechts 1 weekend hier, kortom wil ik jullie echt alles mee geven van afgelopen zomer? Dan mag ik wel opschieten, hahaha Gaan jullie met mij mee?

Spaarndam

Ik had nog wat meer foto’s dan ~klik hier 1~ en ~klik hier 2~, ik al heb laten zien op die blogs van Spaarndam. De andere kant van Hans Brinker, het grotere water, met een prachtige wolkenlucht op dat moment, en ja dat moest ook even. Om dan ook weer terug te lopen naar de auto, boven zien jullie de muziektent van Spaarndam, helaas is dat ook parkeerterrein nu voor de bewoners vooral. En wie goed oplet, ziet er twee oldies staan en die zijn al naar? 😉 bVision natuurlijk! Hier komen ze, de foto’s van Spaarndam die ik nog voor jullie bewerkt heb, en ook mooi zijn.

~klik op 1 foto om groter en in slideshow te zien~

 

IJmuiden

Hier heb ik niet zo heel veel mee, met IJmuiden, ik ben er als kind wel geweest maar dan om paling te halen, mijn opa dan. Ik weet nog dat hij volgens mij een adresje had om de borduurwerken in te laten lijsten van mijn oma als zij er weer eentje af had, of voor mijn moeder en ook 1 werk van mij, borduurwerk dus, is door mijn opa weg gebracht naar IJmuiden en ingelijst en opgespannen.

Zo is er ook een foto dat ik hand in hand sta met mijn opa in de seventies ergens naast een vissersboot, kortom… strand… kan mij nog herinneren dat ik vooral de hoogovens zag en het er vond stinken daarom. Schoorstenen die witte wolken maakten, maar leuk was anders, Zandvoort was fijner of Bloemendaal.

Kortom, weinig herinneringen of zeer kort aan IJmuiden, vooral de hoogovens dus… En ooit, in mijn tienertijd op een bedrijventerrein een uitbater met vis… in een kleine schuurrestaurant noem ik die dingen altijd zoiets. net geen loods… nou goed, dat dus, en dat is het wel. Dan nu de foto’s die ik er toch maakte afgelopen zondag.

PS, dit was eerder en meer dat Liefste er wilde kijken, we hadden Maison nog bij ons, en we hoopten eigenlijk een strand te vinden waar Maison nog even kon rennen en zwemmen, maar nee, dat is ons dus niet gelukt om het strand te vinden… We werden het zat, Liefste vooral. Wel, is hij met zo’n groot schip naar Newcastle ooit over gevaren, iets wat ik nog nooit heb gedaan, over varen of überhaupt dat ik in Engeland/Schotland ben geweest.

Schiphol – Spottersplek

Mjah, ik wist niet wat ik zag. we reden eigenlijk weer naar huis, maar toen begon ik te vertellen over ooit een spottersplek waar ik weleens met mijn opa heen ging. Achteraf heb ik wel begrepen dat mijn oma mijn opa en mij gewoon het huis uit wilde hebben zodat zij haar dingen in de huishouding kon doen eventueel, hahaha niet altijd hoor 😉

Schiphol oost, daar in de buurt, en daar heb ik ook herinneringen, bijna de hele familie werkte wel op Schiphol of zelfs bij de Lufthansa, vloog of werkte op het platform of dus op Schiphol Oost… daarom wilde ik al jong stewardess worden, met 6 jaar wist ik dat al! Het was dat of jong kinderen krijgen mits ik een lieve man aan mijn zijde had ~kuche~

Anyway, Liefste zei mij, zullen we even gaan kijken dan? Uh? Weet jij dan waar het is? Ja dus, wat ik niet wist, is dat er tegenwoordig een McDonalds staat zelfs, langs datzelfde hek? Djiezus.. niets is meer heilig? Nou goed, zag ik mijzelf staan samen met mijn opa en echte spotters die zelf hun stoeltje mee namen in de seventies en eighties en dan met de gewone camera probeerden te vangen of gewoon met een verrekijker en dan noteren… nou goed, dat dus… nu renden er overal kinderen rond en schreeuwen maar en toch… ik haalde even mijn hart op en nou ja, ik had mijn camera toch bij mij, dus waarom niet!

En ik werd afgeleid… ik bedoel… vlak voor mijn neus!

Konijntjes! Wel 5 op een rij, maar dat heb ik niet op 1 foto gevangen, daarvoor zaten ze te ver uit elkaar.

Jullie snappen nu waarom ik het even samen vat nu in 1 blog, anders zijn we weer een halve week verder, hahaha en ik wil jullie toch echt nog wat van Maison ook laten zien, en waar we met hem zijn geweest rond Almere of in Almere. En verder terug natuurlijk!

(nu ik er even de tijd voor heb 😉 ) Toch wel fijn weer zo even, dat inplannen en alles 😀

Watertoren te IJmuiden

Weten jullie nog? Dat ik al schreef dat ik dingen kan zien als ik in de auto zit, en dan zeg, ohhh mooi, apart of bijzonder plaatje! ~klik hier~

Dan, dan kijkt Liefste om zich heen en rijdt even dat extra rondje, parkeert de auto VEILIG ergens even, waar ik ook nog uit kan stappen en op mijn gemak zou kunnen dwalen. En nu, dus deze watertoren.

Tegenlicht lieverd, gaat hem niet worden, zei ik, hij trok op en zette de auto er recht onder, op de parkeerplaats ervoor… iets beter maar… nee… denk ik… opnieuw trok hij op, de weg weer op, de rotonde deels af en hop… parkeren met de zon mee…

Ohhhh, kijk eens achter je! Riep ik… een vuurtoren, echt, ben ik wel vaker, maar niet zo heel vaak in IJmuiden geweest, maar dit wist ik dus niet eens. ahum…

En nu die watertoren, zon in de rug…

Yesssssssssssss, dat is hem! Nog eentje dan, en er is 1 naam van een blogger die mijn hoofd in schiet… die vind dit vast erg interressant… wat we al niet doen voor onze mede bloggers soms niet? 😉

Om af te leren en dat lelijke pand eraf… close up, jammer dat de onderkant dus vol staat met bedrijfspanden, maar ja… dan nu de technische en historishe info…

Watertoren (IJmuiden Dokweg)

De Watertoren in IJmuiden is ontworpen door Rijkswaterstaat en gebouwd in 1915. De toren staat aan de Dokweg in het havengebied van IJmuiden (IJmuiden-West). De toren was bedoeld om de haven en de vissers van IJmuiden van voldoende water te voorzien.

De watertoren heeft acht poten, een hoogte van 24,25 meter en één waterreservoir van 600 m³.

In de jaren negentig is de toren buiten gebruik gesteld. In 2002 kocht projectontwikkelaar Ben Vermeer de toren voor 375.000 gulden. Momenteel is de toren een rijksmonument. De verbouwing en restauratie van het beneden gedeelte van de toren kwam in 2004 gereed.

Bron: wikipedia

 

We wilden naar het strand, zo stond onze foon ook, google maps, en ook de borden vertelden ons, op weg naar het strand… maar nee, we liepen vast, een rotonde en parkeren alleen voor bewoners en een bushalte plein… we konden niet verder, en op de terug weg… zag ik deze liggen, op de heen weg ook wel, maar nu… zon in de rug!

Opnieuw zou Liefste even stoppen…

 

Spaarndam 2: mijn jeugd

Gisteren dan eindelijk een start gemaakt aan het verwerken van zovele foto’s, en dit is nog maar een begin, een start. Zij die mij ook op FB hebben weten het wel, is het hier soms zo rustig en stil? is het des te drukker op FB met foto’s en belevenissen van mijn Liefste en mijzelf. Goed, nu dus ook hier en ik heb besloten om het zelf bij te kunnen houden nu, om het achteruit te doen. Ik ben dus gestart op 1 september, de dag dat Liefste en ik even naar Halfweg gingen en daarna naar Spaarndam om hem dan ook nog richting IJmuiden te krijgen. Het komt allemaal voorbij 😉

Geboren te Amsterdam staat er op mijn paspoort of ID, wat je wilt. Alle papieren natuurlijk. Echter, ben ik ook op een dorp groot gebracht, woonde ik in Oud West, een mooi stukje Amsterdam waar je nu niet meer wezen wilt omdat het overbevolkt wordt door toeristen. Ben ik dus ook op Halfweg – Zwanenburg opgegroeid, waar mijn moeder vandaan komt en zo ook mijn oma en mijn opa bij mijn oma bleef en op het dorp bleef wonen.

Spaarndam dus, hoe kom ik daar dan terecht als kind? Nou, eigenlijk heel simpel, 1 van mijn ooms huwde en ging natuurlijk op zichzelf wonen met zijn vrouw en dat werd dus Spaarndam, omdat daar net nieuwbouw was en op Halfweg was niets beschikbaar, dorp en velen gingen op zichzelf in die tijd, neven en nichten van mijn moeders en dus ooms leeftijden, kortom, invasie aan woningen tekort in de jaren ’70, dus weken de ‘kinderen’ uit omdat het niet anders kon. Mijn beiden ooms dus uiteindelijk op Spaarndam.

Zo kwam het dus dat ik als kind al leerde hoe er te komen op de fiets vanuit Halfweg, als ik dan bij opa en oma was en ik moest buiten spelen of zo, dan wilde ik nog weleens naar het rooie dorp fietsen en daar bij de bosjes de dijk op en zo door naar Spaarndam. Wat ik toen niet wist en nu wel, is dat ik dan zeker 10 km fietste en weer terug, gewoon.. dat was normaal. Zonder dat mijn opa en oma wisten waar ik heen was ook nog.. zat ik in het recreatiegebied? In de volksmond zo genoemd door ons, het recreatiegebied is namelijk Spaarnwoude, en zo de Houtrak in, of ook wel Houtrak polder, djiez.. memories, hahaha

Goed, jullie hebben een idee! Voor hen van mijn leeftijd of ouder, weten het wel hoe het eraan toe ging in de seventies, en als ik dan nu kijk, pfffffff. Gezeik, dat een kind al een mobiel moet en zich constant moet melden… let’s go back? 😉

Goed, de foto’s, inmiddels zien jullie de jongen die met zijn vinger in de dijk zat ooit. De legende? Overlevering? Naar waarheid? Hans Brinker natuurlijk, en ook met dit beeld en de verhalen ben ik groot geworden. Ik weet niet beter en heel eerlijk? Mijn ooms woonden natuurlijk aan de andere kant in de nieuwbouw wijken, maar dit stukje Spaarndam is het meest mooie deel, logisch toch?

Hans Brinker Hans Brinker is de zoon van de sluiswachter in Spaarndam. Als hij acht jaar is ziet hij onderweg dat het water hoger staat dan normaal. Hij hoort water stromen en ziet een gaatje in de dijk.

Hij roept om hulp en stopt in een reflex zijn vinger in het gat in de dijk. Het water stopt met stromen, maar niemand hoort Hans roepen. Een avond en een nacht lang verdedigt hij zo, letterlijk met blote handen, stad en land tegen de dreigende zee.

Naar een boek van Mary Mapes Dodge uit 1865; Hans Brinker, or the Silver Skates.

Bron: klik hier

Tsjah… zo dus, dat verhaal, ben ik mee opgegroeid. Het beeld was dan ook bijzonder vroeger, alsof ik hem echt zag, hij echt had bestaan.

Liefste, had geen idee, hij keek mij aan toen ik hem zei, en nu neem ik je mee terug naar Spaarndam, over het dijkje, waar ik fietste ooit, en reed ook met de auto, en gaan we even naar de jongen die zijn vinger in de dijk stak.

‘Oh, is dat hier!’ Zei Liefste, ik moest glimlachen, ja dat is hier, het verhaal gaat heel Nederland rond, maar ja, wat zegt een plaats als Spaarndam nu als je van het Noorden bent en niet altijd hier bent?

Kijk hem nou zitten, samen met Maison. Ik krijg gewoon even een brok in mijn keel. Afgelopen zondag dus nog maar, en nu, zit ik even in Nijkerk, hij in Friesland ivm de hond en Picasso is bij hem, kortom, even uit elkaar. Maar ik zie dit… en…

Zie die lach.. dit is als we samen stuk gaan van het lachen, even volle pret hebben, en dat gebeurd vaak! Daarnaast, zoals hier, dat hij gewoon de auto ergens neer zet en zegt;  ‘pak je camera en leef je uit!’. Om dan mee te lopen, in dit geval wel, samen met Maison ook, en soms ook niet of hij is mij even kwijt, hier moest ik heel erg aan wennen, maar geduld in dit opzicht heeft hij echt!

Hier duurde het even dat hij zag dat ik aan het spelen was met een doorkijkje van het beeld zelf, hahaha En dan… kan ik ook ineens de vaag krijgen: ‘uit gespeeld?’ Op andere momenten juist… ‘Heb je de camera wel bij de hand?’ Kortom, hij geeft mij heel veel ruimte en vrijheid en als ik al rijdend iets zie en het kan? Dan zoekt hij rustig een plekje zo dichtbij mogelijk om dan te stoppen en mij weer te laten gaan.

Ik laat het even hierbij, en dit bordje, oh ja.. mocht je het gemist hebben gisteren? Serie 1? ~klik hier~ 

Later meer.

 

Zondag 1 september: Spaarndam 1

Spaarndam is een dubbeldorp in de provincie Noord-Holland dat bestaat uit Spaarndam-West (officieel geheten: Spaarndam gem. Haarlem), gelegen in de gemeente Haarlem en Spaarndam-Oost (officieel kortweg: Spaarndam), gelegen in de gemeente Haarlemmermeer. De grens ligt bij de Grote Sluis aan het Noorder Buiten Spaarne.

Spaarndam ontstond rond een dam bij de monding van het Spaarne in het IJ, die Graaf Floris V van Holland hier in 1285 liet aanleggen. Vanaf 1280 zijn er sluizen in de de dam, waarvan de Kolksluis de oudste is.

Het plaatsje leefde van de tol bij de dam in het Spaarne, en vooral ook van de visserij. Het Ambacht Spaarndam lag ten zuiden van de Velserban, en had een oppervlakte ongeveer 265 morgen (= circa 225 hectare). Van 1812 tot 1927 was Spaarndam een gemeente. Deze ging in 1927 op in de gemeente Haarlem. Spaarndam-Oost is in de tweede helft van de 20e eeuw gebouwd in de gemeente Haarlemmerliede en Spaarnwoude. Deze ging in 2019 op in de gemeente Haarlemmermeer. Tegenwoordig is Spaarndam een forensenplaatsje met enig toerisme. Er bevindt zich nog een palingrokerij. Spaarndam-Oost heeft de meeste inwoners.

Het gedeelte op de linkeroever van het Spaarne (Spaarndam-West) is het oudste: hier bevindt zich de Kolksluis uit de 13^e eeuw. In de zomer van 2009 is deze sluis tijdens de verbouwing van de Grote Sluis weer in gebruik genomen onder auspiciën van Hoogheemraadschap Rijnland, maar bediend door vrijwilligers. Hiermee is dit de oudste nog dienstdoende schutsluis van Europa.

Bron: Wikipedia (daar staat nog veel meer, waar ik geen foto’s van heb nu. 

Later meer, mijn persoonlijk verhaal over Spaarndam.

 

Check up Dr. Auwerda – B12 kliniek

Gisteren, (maandag 24 juni), mocht ik weer naar Dr. Auwerda onze specialist in de B12 vitaminen. Nog steeds is het schipperen met huisartsen en B12 heb ik gisteren weer gemerkt. Ongelooflijk gewoon. Ik probeer het zowat te bestrijden, en probeer mensen bewust te maken, maar het is te gek eigenlijk hoe mensen hun eigen huisarts voor absoluut waar aannemen in tegenstelling tot mensen die ware info en kennis hebben en dan bij iemand komen als Dr. Auwerda en jij de juiste cijfers in handen hebt. Als ik dan vraag, is jouw B12 weleens geprikt? Ja, maar die is goed hoor! Die is… ik noem maar wat, boven de 150…. ‘en hoe hoog is dat dan?’ ‘Ja, zo rond de 200 en een beetje…’

En dan zeg ik… dat het te laag is… heel eerlijk? tot gisteren wist ik eigenlijk niet wat Dr. Auwerda zelf hanteert als ondergrens…. en DAT heb ik nu eens gevraagd aan hem zelf, face to face, recht in de ogen kijkend. Ik heb hem vertelt dat ik met verschillende mensen heb gesproken, dat ik hoor dat ze hebben laten prikken, rond die 200 zitten en men zegt, dat is goed…

Volgens de statistieken is dat ook goed, de oude statistieken die men nog steeds hanteert. Echter, weet ik nu dat ik gelijk heb eigenlijk, niet dat het mij daarom gaat, ik wil graag dat mensen zich goed voelen en antwoorden vinden op hun vragen en als men klachten heeft, dat het wellicht zo simpel op te lossen is! Namelijk B12 injecteren, en hoe sneller je daarmee start? Hoe sneller je wellicht kunt afbouwen en normaal je dingen kunt doen, pijnvrij, goed slapend, je depressie weg? Ja dus… mogelijk! Allemaal mogelijk!

~lees hier mijn eerste verhaal eventueel en hoelang het voor mij geduurd heeft~ 

Nu willen jullie weten natuurlijk wat voor Dr. Auwerda de ondergrens is van een goed level in je lichaam aan B12. Dat ga ik jullie vertellen, eerst geef ik jullie de:

~klachtenlijst van stichting B12 Tekort~ 

Zie vooral het eerste blok, neurologisch, vergeet jij veel? Onthoud je weinig? Voorheen wel of misschien wel nooit? Denk je dat het komt omdat je ouder wordt? Nou… Dan nu je bloedlevel…

Als jij klachten hebt uit de lijst zoals boven getoond, en je bloedwaarde voor B12 ligt onder de 300???????????? Ga dan maar eens terug naar jouw huisarts die heel moeilijk en lastig zal doen en kies de kliniek van Dr. Auwerda die het dichts bij jou ligt.. en ga!<—–klik voor de B12 klinieken info en adressen en contact opnemen. 

Voorlopig, blijf ik ook verder gaan met prikken, om de 4 dagen nu, proberen toch af te bouwen, dat is namelijk wat ik de laatste 6 maanden heb gedaan en geprobeerd met de woorden, als het niet gaat, mag je gewoon weer 2x per week gaan injecteren. Dit heb ik wel gedaan, maar wel iets meer los, samen met Liefste de grenzen opgezocht. En ik had heel slim, ene dagboekje bij gehouden voor elke stap met afbbouwen na een maand wat het wel of niet deed… bijna alle symptomen plus een nieuw symptoom kwamen terug, en het nieuwe symptoom, helaas maar waar, zal ik mee naar een neuroloog moeten… 2 juli heb ik een afspraak met mijn huisarts na eerst mijn manuele therapeute te hebben laten kijken over meerdere weken en mijn fysiotherapeut is er ook bij betrokken. Kortom, dit medische boek blijft vooralsnog nog altijd open.

Over 6 maanden, in december mag ik weer op controle bij Dr. Auwerda.

Weet jij hoe hoog jouw B12 is? Ga je het na dit verhaal laten checken?  <—- lees hier de 4 verschillende soorten oorzaken die het tekort kunnen brengen of geven. Goede voeding waar veel B12 in zit,kan weleens niet helpen namelijk. Het draait dan om de opname van je bindweefsel, net als Vitamine D, gaat het niet direct je bloed in, maar dient je bindweefsel oa goed te werken, en dat doet het bij mij dus niet, want ja, ik eet ook graag dat waar de B12 in zit… vlees en eieren…Kibbeling.