Check up Dr. Auwerda – B12 kliniek

Gisteren, (maandag 24 juni), mocht ik weer naar Dr. Auwerda onze specialist in de B12 vitaminen. Nog steeds is het schipperen met huisartsen en B12 heb ik gisteren weer gemerkt. Ongelooflijk gewoon. Ik probeer het zowat te bestrijden, en probeer mensen bewust te maken, maar het is te gek eigenlijk hoe mensen hun eigen huisarts voor absoluut waar aannemen in tegenstelling tot mensen die ware info en kennis hebben en dan bij iemand komen als Dr. Auwerda en jij de juiste cijfers in handen hebt. Als ik dan vraag, is jouw B12 weleens geprikt? Ja, maar die is goed hoor! Die is… ik noem maar wat, boven de 150…. ‘en hoe hoog is dat dan?’ ‘Ja, zo rond de 200 en een beetje…’

En dan zeg ik… dat het te laag is… heel eerlijk? tot gisteren wist ik eigenlijk niet wat Dr. Auwerda zelf hanteert als ondergrens…. en DAT heb ik nu eens gevraagd aan hem zelf, face to face, recht in de ogen kijkend. Ik heb hem vertelt dat ik met verschillende mensen heb gesproken, dat ik hoor dat ze hebben laten prikken, rond die 200 zitten en men zegt, dat is goed…

Volgens de statistieken is dat ook goed, de oude statistieken die men nog steeds hanteert. Echter, weet ik nu dat ik gelijk heb eigenlijk, niet dat het mij daarom gaat, ik wil graag dat mensen zich goed voelen en antwoorden vinden op hun vragen en als men klachten heeft, dat het wellicht zo simpel op te lossen is! Namelijk B12 injecteren, en hoe sneller je daarmee start? Hoe sneller je wellicht kunt afbouwen en normaal je dingen kunt doen, pijnvrij, goed slapend, je depressie weg? Ja dus… mogelijk! Allemaal mogelijk!

~lees hier mijn eerste verhaal eventueel en hoelang het voor mij geduurd heeft~ 

Nu willen jullie weten natuurlijk wat voor Dr. Auwerda de ondergrens is van een goed level in je lichaam aan B12. Dat ga ik jullie vertellen, eerst geef ik jullie de:

~klachtenlijst van stichting B12 Tekort~ 

Zie vooral het eerste blok, neurologisch, vergeet jij veel? Onthoud je weinig? Voorheen wel of misschien wel nooit? Denk je dat het komt omdat je ouder wordt? Nou… Dan nu je bloedlevel…

Als jij klachten hebt uit de lijst zoals boven getoond, en je bloedwaarde voor B12 ligt onder de 300???????????? Ga dan maar eens terug naar jouw huisarts die heel moeilijk en lastig zal doen en kies de kliniek van Dr. Auwerda die het dichts bij jou ligt.. en ga!<—–klik voor de B12 klinieken info en adressen en contact opnemen. 

Voorlopig, blijf ik ook verder gaan met prikken, om de 4 dagen nu, proberen toch af te bouwen, dat is namelijk wat ik de laatste 6 maanden heb gedaan en geprobeerd met de woorden, als het niet gaat, mag je gewoon weer 2x per week gaan injecteren. Dit heb ik wel gedaan, maar wel iets meer los, samen met Liefste de grenzen opgezocht. En ik had heel slim, ene dagboekje bij gehouden voor elke stap met afbbouwen na een maand wat het wel of niet deed… bijna alle symptomen plus een nieuw symptoom kwamen terug, en het nieuwe symptoom, helaas maar waar, zal ik mee naar een neuroloog moeten… 2 juli heb ik een afspraak met mijn huisarts na eerst mijn manuele therapeute te hebben laten kijken over meerdere weken en mijn fysiotherapeut is er ook bij betrokken. Kortom, dit medische boek blijft vooralsnog nog altijd open.

Over 6 maanden, in december mag ik weer op controle bij Dr. Auwerda.

Weet jij hoe hoog jouw B12 is? Ga je het na dit verhaal laten checken?  <—- lees hier de 4 verschillende soorten oorzaken die het tekort kunnen brengen of geven. Goede voeding waar veel B12 in zit,kan weleens niet helpen namelijk. Het draait dan om de opname van je bindweefsel, net als Vitamine D, gaat het niet direct je bloed in, maar dient je bindweefsel oa goed te werken, en dat doet het bij mij dus niet, want ja, ik eet ook graag dat waar de B12 in zit… vlees en eieren…Kibbeling.

 

Advertenties

Norderney het Veronicaschip

DD 8 januari 2019. ‘Zullen we vanavond naar het schip gaan?’

‘Ja, is goed.’

“rond half 8 vertrekken we dan, na de spits en dan is het rustig, en mooi donker, dan is het ook verlicht…’

We kropen weer in elkaar en trokken de dekens over ons heen. Een dagje vrij voor ons allebei, why not. We …. vul zelf maar in, en sliepen, doezelden, lachten, plaagden elkaar, keken naar elkaar, omdraaien, in zijn armen lepeltje lepeltje, kortom, we hielden een bed in dagje.

Uiteindelijk schrok ik toch echt wakker en was het al donker weer bijna buiten, shit! Als we nog weg willen vanavond, dan mag ik weleens de keuken in gaan. Zo geschiedde en op tijd waren we dressed, warm en wel, ik dan in elk geval, en gingen wij onderweg. Geen idee, M. had het mij al vaker vertelt, het schip, wat hij gefilmd heeft tijdens de verplaatsing in 2012 van… naar Groningen waar het schip een jaar lang onderhanden is genomen. M. was erbij als part of de crew/verbouwing en heeft een reportage gemaakt van de Norderney en zijn uiteindelijke bestemming. Echter de beelden dat de Norderney naar  het NDSM eiland gaat, die moet hij nog monteren, nou ik zal hem eens een schop onder zijn kont geven 😉

Part 1, de Norderney op weg naar Groningen.

Dit heeft mijn M. dus gefilmd, en gemaakt, van A tot Z. Daarna heeft hij de geluidsinstallatie en alle kabels die nodig waren toen, erdoorheen getrokken en gemaakt/gebouwd, dat is zijn werk.

Omdat M. er maanden lang op en in heeft gewerkt, reed hij er bijna zo naar toe, bijna. Er is nogal wat verbouwd daar, wat ik niet weet, want ik was er nog nooit geweest, sterker nog, ik wist niet eens dat het schip daar lag! We vonden het en het bleek donker, niets niet verlichting, en niemand aan boord? Jawel, 1 persoon, ik maakte al foto’s waar M. in al die jaren niet meer terug was geweest en op zijn manier alles liep te verkennen.

Veranderingen, heel veel veranderingen waren er aangebracht, we stonden zelfs te kibbelen over de ingang, Nee, dat is de brug! Omhoog, boven… en ik zag een mat met brug en licht versiering… dit is de ingang! Zei ik… voor partygangers dan. Ik bedoel, ze gaan toch niet langs de keuken waar die containers staan?

Goed, bij nadere inspectie, moest hij toegeven dat ik wellicht gelijk heb, maar zeker zijn we nog altijd niet, zo niet, ook prima. Ik zie en ik bedenk waar ik mij uitgenodigd voel om ergens naar binnen te gaan. We keken nog wat rond, het Botel ligt ernaast, wist ik ook niet, wel van zijn bestaan, maar niet dat het daar ligt ook. En toen vroeg M. of ik mee wilde met de ferry. Die lagen er ook!

Jaaaaaaaaaaaaa, yes please, ik en varen, kort of lang, yesssssssssss, yes, yes!

We liepen om en daar kwamen de ferries, alleen zagen wij niet dat er twee lagen, die beiden naar verschillende bestemmingen gingen. Uhm… wij hadden dus eigenlijk de verkeerde, wilden naar Centraal Station, maar we stonden 6 minuten later in de houthavens…. right? Hahaha, nou goed, lopend besloten wij het Centraal op te zoeken, in een deel van Amsterdam wat ik niet eens herkende, laat staan in het donker :O

Opnieuw na enig gekibbel hier en daar, vonden wij het Centraal Station, poeh he, eindelijk thuis op eigen terrein 😉 Maar nu die ferries… Ook dit was voor het eerst ooit voor mij, nog nooit was ik met de ferry naar de overkant geweest, we hadden daar niets te zoeken, dus waarom zouden wij.

Het uitzicht tijdens het wachten was spectaculair.

 

Soms zelfs abstractachtig kunstzinnig, ja dit was de bedoeling ~proest~

Amsterdam by night dus, en een foto van Amsterdam zonder fietsen kan natuurlijk niet! Dus…

De rest zijn filmpjes geworden op de terug weg en dit keer een overtocht van 14 minuten. Natuurlijk stond ik buiten, M. ook, had ik een dikke sjaal om, hij niet ~proest~, zijn oren waren erg koud, welke ik dan weer probeerde warm te houden. De filmpjes staan op FB overigens… wie weet zet ik ze ooit nog over. Ik ben nog even in een nadenk modus 😉

We stapten weer in de auto en reden terug naar huis, om daar lekker warm, nog wat te drinken en daarna weer lekker het warme bed in te stappen. Ik vond het heerlijk om zo spontaan er even uit te zijn en te gaan. Dingen waar ik nog altijd niet aan denk, dat het zo nu en dan gewoon kan… in de avond mijn eigen stad uit. En even ergens heen gaan.

 

Dr. Auwerda en even op bezoek bij… Terrebel

Gisteren was het zover, na 3 maanden 2x per week injecties met B12 zetten, had ik mijn vervolgafspraak en dit keer wel bij Dr. Auwerda zelf. ~klik hier~ voor het lezen van mijn eerste bezoek.

Ik kreeg vrijwel direct een heleboel excuses voor het feit dat het eerste bezoek dus niet zo denderend was, dit heb ik ook eerlijk en open gezegd. Dr. Auwerda vertelde dan ook dat de arts waar ik toen zat, alweer vertrokken is, een andere betrekking heeft genomen, lijkt mij heel erg verstandig. Opgelost, echter kreeg ik nu mijn platform? Wel iets meer, maar nog mijn verhaal niet echt kunnen doen, gezien ik wel al deze 3 maanden had geprikt dus.. gaat het beter? JA, het gaat heel wat beter, natuurlijk zijn er nog issues fysiek, maar ja, fibromyalgie samen met deze B12 tekort, het blijft schipperen.

Hij vroeg aan mij, of ik denk dat ik terug kan naar 1x per week ene injectie, ja dat kunnen we proberen maar wat als dat niet werkt? Of ik achteruit ga? ‘Dan ga je terug naar twee keer per week, dat bepaal jij zelf!’ En mijn huisarts dan? ‘Dat ga ik voor jou opschrijven en voor de huisarts!’

Die papieren heb ik nu en zo ook het nieuwe recept heb ik direct daar gehaald, langere naalden, meer B12 en gewoon in 1x, waar ze hier in de apotheek moeilijk hebben gedaan door het in meerdere keren met herhaling recepten uit te geven. Nu heb ik gewoon voorraad en met herhaling als ik toch terug wil naar 2x per week.

Nadat ik daar alles uit de apotheek had mee gekregen, wat ook erg gezellig was overigens, welke naalden wil je mee, een lach en nou ja, doe maar, laat ik een grote meid zijn dan 😉 Stapte ik op de metro en ging op weg naar mijn oude buurtje, daar waar ik het laatst gewoond heb zelfs voor ik naar Almere kwam met mijn ouders. Op naar de Clerqstraat.

Het weer was helaas al zo grijs dat ik amper foto’s heb genomen op mijn weg naar… Terrence! Ja, daar ging ik heen, hij was thuis deze dag en ik vond het wel tijd om hem even op te zoeken dan. Die knuffel nu eens in het echt te gaan brengen.

Ik kwam aan, zag hem al staan en ik kwam binnen, een dikke knuffel en mensen wat heeft hij een gezellig huisje daar! Ik voelde mij direct thuis en dat zegt genoeg. We zagen elkaar voor de eerste keer maar zo voelde het voor mij niet, alsof ik hem al jaren kende, en dat is eigenlijk ook zo, we vonden uit dat we elkaar al zeker 10 jaar volgen op blog, kortom het is echt zo, bloggers onder elkaar, als je elkaar gaat ontmoeten is het vaak alsof je elkaar al heel goed kent.

Dit is altijd mijn ervaring overigens al geweest. Bij ontmoetingen met bloggers.

Natuurlijk hebben we het heel even over onze blogs gehad, de manier waarvoor wij gekozen hebben hoe en wat te bloggen. Het leven is soms leuk, soms minder leuk, hij kiest ervoor om dat met ons te delen, de spiralen die hij doormaakt. En ik kies ervoor om altijd positief te zijn, verwerkt is verwerkt, of een plek gegeven en voor het eerst hoorde hij nu de ellende aan, die ik ooit heb mee gemaakt.

Het begrip van zijn kant waarom ik hem zo begrijp, wist hij nu. De ervaringen waar ik hem eventueel al mee geholpen heb, raad advies, als hij erom vraagt. Echter blijft het schipperen, altijd, want ik ben ik, hij is hij, en wat ooit voor mij heeft gewerkt, hoeft voor hem niet te werken. Dat zeg ik altijd. En, ik vertel het 1x aan iemand, daarna is het klaar.

Terrence wilde samen met mij nog indische balletjes maken, maar de tijd was voorbij gevlogen en het was hijzelf die bij een vriend ging eten ook nog. Dus gingen we samen op pad aan het begin van de avond, hij op weg naar een vriend en ik op weg naar de trein, omdat het nu wel na 18.30 zou zijn om weer met korting te kunnen reizen.

Even voor 20.00 uur kwam ik aan op het station hier en kon nog net even het boodschapje doen wat ik nodig had. En ik vergeet nog suiker 😉

De dag is gewoonweg voorbij gevlogen en nieuwe plannen zitten er ook al in, natuurlijk komt hij een keertje bij mij thuis kijken, en ook nog wel evenementen waar we het over gehad hebben waar ik het bestaan niet van wist. Mocht het zover zijn, dan komt het vanzelf op blog.

Donderdag! time flies, de eerste week zit er bijna op, en ik ga weer even verdwijnen, vandaag weer naar mijn cliënten toe, fysiek geen zin, geestelijk zit ik al te gniffelen, als ik straks binnen kom en dat ik plat geknuffeld zal worden na 3 weken weg.

Morgen komt Roos de Picasso Sleutels brengen en ook deze twee dagen zullen naar mijn idee voorbij gaan alsof het een lichtjaar is.

B. Geniet nog even van zijn kleindochter om dit weekend ergens ook weer thuis aan te komen. En ja, natuurlijk krijg ik zo nu en dan lieve foto’s, een glunderende man met zijn kleinkind, hij straalt! En als hij straalt, dan straal ik ook.

Voor nu zeg ik alvast, een heel prettig weekend allemaal!

 

 

Het verhaal achter de foto: review foto op canvas

Weten jullie het nog? Het is alweer enige tijd geleden, 13 mei namelijk dat ik jullie vroeg, hoe jij 1 foto uit zou gaan kiezen om op canvas te zetten. ~klik hier~.

Stom, maar dan ook stom verbaasd was ik, toen ik een mailtje kreeg van Foto op Canvas en Fotocadeau met de vraag of ik met hen wilde samen werken? Ik vertrouwde het niet, is het namelijk niet zo, dat die blogs die veel samenwerkingen doen, het er soms juist voor doen ook vooral, dat zij dan een eigen domein moeten hebben? Dat je dan zoveel bezoekers moet hebben om überhaupt te kunnen samen werken? Ja, er zijn een paar blogsters die ik volg en met grote regelmaat bloggen over dit soort dingen, samenwerkingen, en die hebben een eigen domein, ik niet. Dus wat nou, een samenwerking? Ik liet het even staan, om vervolgens toch eens te kijken en terug te mailen.

Het bleek echt, en eerlijk als ik ben, waren mijn eerste woorden terug: Ik heb een gratis blog, dus ik kan niet alles, geen idee, iets mat affliatie links, ik weet niet eens wat dat is. Dat maakte in the end dan toch niet uit, en toen hadden we en deal. Waarom heeft het dan zolang geduurd?

Het ging even mis, mijn fout, ergens, al weet ik nog niet waar, ik had mijn foto uitgezocht en ik was de site van foto op canvas opgegaan, rustig aan gelezen en uiteindelijk het formaat uitgezocht zoals was aangegeven, dat is geen kattenpis, een 40×60 formaat. De bestelling liep vlak voor Pasen, het duurde even daarom, ja dat wist ik wel, drukte voor Pasen, maar binnen een week was het er. Het zag er niet uit…. de foto stond er verkeerd op! Teleurgesteld nam ik opnieuw contact op, hoe kan dit nu?

Schijnbaar, heb ik zelf iets gemist, ik had ergens aan moeten geven staand of liggend, en de foto was er staand op gekomen ipv liggend. My mistake! Ik heb het gewoon niet gezien! Het ging in de herkansing en ik hoefde het eerste doek niet terug te sturen, wat ik anders wel had gedaan natuurlijk. Dit keer ging het goed, en binnen no time vanaf het moment dat we het rond hadden, want ik kreeg het wat druk en was amper online, en zo ook aan hun kant even, kan gebeuren, dat kan gebeuren met samenwerkingen.

Uiteindelijk is het rond gekomen en binnen 3 dagen stond hier een nieuw pakket voor de deur te wachten. Goed ingepakt, en Eliza mocht het uitpakken, dat ging nog best lastig zo stevig en goed. Een karton erop om te beschermen. En een ophang systeem hangt er ook netjes aan. Kortom klaar om opgehangen te worden, alleen stond er hier een planning om de slaapkamer te gaan witten, en dat is nu net de plek waar ik deze wil gaan hangen nu. 😉

Ik weet het, het hangt nog niet goed, even voor het idee, ga hem straks goed ophangen, het hangt nu aan een spijker waar eerst mijn uil op kant geschilderd hing. Deze moet nu iets meer naar links, even een tweede spijker erin en het kan opschuiven 😉 Waterpas erbij, klaar!

De foto en de achtergrond: 

Mijn dochter op een brug in het Vondelpark, haar eerste keer in het Vondelpark, tijdens een dagtrip naar Amsterdam. In 2009. Ze had er zelf om gevraagd, om een dag in Amsterdam samen met mama te zijn. Die vraag was al speciaal, want niet zomaar in Amsterdam, maar daar waar mama is geboren en opgegroeid en dus, nam ik haar een hele dag mee en zijn we gestart in de Mecatorbuurt wat mijn 2de adres was destijds voor we naar Almere kwamen, om dan terug te gaan naar de Kinkerbuurt en het Vondelpark die dag.

Ik ben er heel erg blij mee! En ik dank Foto op Canvas en Fotocadeau voor deze unieke samenwerking, want zoveel lezers heb ik nu ook weer niet, en mijn vaste crew hebben hier weinig mee, daarom des te specialer! Dank jullie wel, en ik zal ervan genieten de komende jaren.

Heb jij weleens een samenwerkingsaanbieding gekregen, terwijl je gratis blogt? 

Amsterdam Nieuwmarkt – De Waag

Gisteren heb ik al een hoop info gegeven over deze kade, en meer van het straatje waar ik vandaan kwam, dit is blog 2 over de Nieuwmarkt zelf, en wel De Waag. ~klik hier~ voor de eerdere perikelen van deze onverwachte trip die ik vorige week dinsdag maakte.

Dit beeld trof ik ook aan bij de Gelderse Kade nog en ik nam het op de foto, ik hoorde Duitse toeristen langs komen en eerst liepen ze mij eigenlijk voorbij een groepje van 5 of 6 mensen, tot zij mij zagen met de camera. Ineens vonden zij dat ze dit beeld ook op de foto moesten nemen. Als er 1 iemand dit belangrijk genoeg vindt om zoveel foto’s te nemen van alle kanten, ja dan moeten er natuurlijk ook selfies gemaakt worden, het zal iets zijn he?

Gerbrand Adriaenszoon Bredero (Amsterdam, 16 maart 1585 – aldaar, 23 augustus 1618) was een Nederlands dichter, toneelschrijver en rederijker, niet van hooggecultiveerde renaissancewerken maar van een volkse dichtkunst. Zijn belangrijkste werk is het blijspel Spaanschen Brabander uit 1617, ‘het hoogtepunt van de Nederlandse blijspelkunst in de gouden eeuw.’

De woorden: Het kan verkeren, las ik ergens, zijn ooit door hem voor het eerst zo uitgesproken.

Dit beeld is gemaakt door Piet Esser en staat sinds 1968 hier in Amsterdam. ~klik~

Er zijn een aantal mensen die hebben aangegeven dat ze weinig met Amsterdam hebben, ja dat kan, dat gevoel heb ik met Arnhem, ben er meerdere malen geweest, best vaak in het verleden, ex kwam er natuurlijk uit de buurt vandaan, maar Arnhem, heb er nooit zo wat gevonden als ik in andere steden en dorpen wel doe, mijn camera bleef daar het langste in de tas zitten, en dat zegt genoeg 😉

Of Rotterdam… maar eerlijk is eerlijk, daar ben ik nooit echt op bezoek geweest, hooguit langs of door gekomen en zelfs met een vriendin ooit in de rechtbank gezeten ondersteunend, en hotel New York een lunch als dank je wel dat ik met haar mee was gegaan. Het is het allerlaatste op mijn lijstje in elk geval.

Maar, zo heeft Amsterdam ook een kantje die ik minder vind, vooral als het weer goed is en de zon volop staat, ja ~kuche~

Ik was het inmiddels vergeten, maar de stank, hahaha een Urinoir voor mannen dus… de stenen zijn zelfs geel, gelukkig kennen we nog geen geur foto’s 😛 Dit is de moderne variant, niet de oude.

In Amsterdam is de ijzeren “krul” een bekend openbaar urinoir of plasgelegenheid. Het eerste ontwerp van de enkele en dubbele krul dateert uit 1880 en is van Publieke Werken. In 1914 of 1916 werd het ontwerp vernieuwd door J.M. van der Mey; de ornamentiek aan de bovenzijde kwam te vervallen en het pissoir werd voorzien van een ronde kap met beschermschot.

Een moderne variant is het plaskruis. Sommigen zijn terughoudend in het gebruik, omdat de plassende persoon zichtbaar is voor voorbijgangers, ook al is het plassen evenmin als zijn geslachtsdeel te zien.

Dit wilde ik toch wel even laten zien, de bordjes in onze taal met steevast het Chinees eronder, zo weet je dat je in het oude Centrum en in de Chinese wijk bent en vlak bij de Wallen.

De Waag is een 15e-eeuws gebouw op de Nieuwmarkt in het centrum van Amsterdam. Het was oorspronkelijk een stadspoort. De huidige naam verwijst naar de latere functie als waag.

Het gebouw heeft een reeks andere functies gehad, waaronder gildehuis, museum, brandweerkazerne en anatomisch theater. In het schilderij De anatomische les van Dr. Nicolaes Tulp van Rembrandt is de ontleding van een lijk in de Waag te zien.

De stadspoort was onderdeel van de middeleeuwse stadsommuring langs het huidige Singel, de Kloveniersburgwal en de Geldersekade. Deze ommuring werd aangelegd in de jaren 1481-1494, en bestond uit verdedigingstorens en stadspoorten, onderling verbonden door een stadsmuur. De stadsmuur was uit baksteen opgetrokken, op een natuurstenen voet na. Van de muur is vrijwel niets over, maar in de kademuur van de Geldersekade bevinden zich nog steeds stukken zandsteen van de stadsmuur. De Schreierstoren is de enige overgebleven verdedigingstoren. Van de stadspoorten zijn alleen de Sint Antoniespoort (de huidige Waag) en een deel van de Regulierspoort over (het onderste deel van de Munttoren).

In de toren op de hoek tussen de Zeedijk en de Geldersekade zit de oudste gevelsteen van Amsterdam met het opschrift MCCCCLXXXVIII de XXVIII dach in April wart d’eerste steen van dese poert gheleit (“Op 28 april 1488 werd de eerste steen van deze poort gelegd”).

Het bouwjaar 1488, zoals vermeld op deze gevelsteen en in vele officiële bronnen, blijkt echter onjuist. Er zijn aanwijzingen dat de poort van veel oudere datum is. Zo bestaan er meerdere archiefstukken in het Stadsarchief Amsterdam van vóór 1488 die de Sint Antoniespoort al noemen. Volgens bouwhistorica Jacqueline de Graauw kan het bouwwerk op zijn vroegst dateren uit 1425, omdat in die periode de stad werd uitgebreid met de grachten Geldersekade en Kloveniersburgwal, waar de poort aan ligt.

De stadspoort kreeg in de 17e eeuw een nieuwe functie, een vroeg voorbeeld van herbestemming: de Sint Antoniespoort werd in 1617-1618 tot waag verbouwd door het binnenplein, de ruimte tussen de voor- en hoofdpoort, te overdekken. Deze nieuwe waag moest de Waag op de Dam, die inmiddels te klein was geworden, ontlasten. In de bovenverdiepingen werden enige gilden gehuisvest, namelijk die der smeden, schilders, metselaars en chirurgijns. Ieder gilde had zijn eigen ingang: de poortjes rondom het gebouw. Boven de poortjes zijn de emblemen van de gilden nog te zien. Boven het poortje van de metselaars is beeldhouwwerk van Hendrick de Keyser aangebracht. Boven de toegangspoort van de chirurgijns staan de woorden “Theatrum Anatomicum”.

In 1690-1691 kreeg de Waag zijn huidige vorm door de bouw van een grote koepelvormige ruimte, bekroond door een middentoren. Uit deze periode dateert het waardevolle interieur.

Ik vind dit wel even genoeg history voor nu, voor wie meer wil lezen ~klik alle bronnen zijn van wikipedia~

Off Route ligt dit dus voor de toeristen eigenlijk, heel gek best wel, maar ja, als ik als Amsterdamse hier nog niet bewust ben geweest ooit… Eerlijk is eerlijk ook ik blijf vaak hangen in wat ik al ken, en daarom ga ik graag terug om te verkennen waar ik misschien al geweest ben maar nog in de wagen lag, het niet meer weet, en dus toerist in eigen geboortestad uithang, wat overigens ook weer leuke gesprekken oplevert als ik dan op de markt kom of die paar kraampjes zie en sta te kijken met mijn camera op de borst. Dat men dan denkt dat ik elders vandaan kom om vervolgens in gesprek te geraken, Engels hoor spreken tegen mij en ik rustig zeg, spreek je moerstaal maar hoor, ik kom gewoon uit Oud West, Kinkerstraat – Overtoom, hahaha

Een Amsterdamse in disguise werd ik al genoemd van de week 😉

Meer info over deze Off Route, ik heb geen groene pijlen gezien. ~klik hier~

 

nog even wat fotootjes vanaf de Nieuwmarkt genomen, en ja deze laatste wil ik jullie niet onthouden, wie weet ga ik die nog een keertje scoren deze zomer, en dan met name de linker.

Ik heb gisteren Northflix kunnen verrassen met het gegeven dat ik in Amsterdam geboren ben, can happen, dus is mijn vraag aan jou vandaag:

Waar ben jij geboren?