Afgelopen week zou liefste starten met zijn revalidatie. Maar natuurlijk, kreeg hij op de zaterdagavond vorig weekend met Pasen een kriebelhoest. En zijn lichaam was de medicijnen aan het verwerken, hij was echt aan het afkicken. Zijn reuk en smaak waren er nog gewoon, net als zijn temperatuur normaal bleef. Alleen een kriebelhoest.
In de week voor Pasen, was de eerste week dat hij weer mocht rijden in zijn eigen bus, en dat heeft hij ook gedaan. En elke keer als hij wat langere ritten heeft gedaan, krijgt hij of een loopneus, of een kriebelhoest. De airco, de blower, geef het een naam, hij krijgt er last van.
Maar ja, die kriebelhoest was afgelopen dinsdag na Pasen nog niet klaar. Dus zei ik, zo kom jij het ziekenhuis niet eens in. Zal ik maar afbellen? Of even vragen wat zij willen? Dat was goed. Hij zou het zelf doen maar las ergens. “Ik moet 24 uur van tevoren afbellen, dus kan niet.”
Ik keek hem aan, echt waar? Schat het Pasen geweest, niemand had af kunnen bellen, ze waren er niet, wedden? Dus besloot ik, ik bel wel even, gewoon op luidspreker, zodat hij mee kon luisteren. Ik kreeg contact, geen probleem, Mr. kan gewoon volgende week (morgen dus), starten. Oke, opgelost en ik ging naar het kruid vat om de meest simpele ouderwetse thijmsiroop te halen, suikervrij. Hij nam het, en eigenlijk was het vrijwel direct over, de kriebelhoest. Ik hoorde hem niet meer. Klaar! Zo dachten wij.
Later op de middag, kreeg Liefste een mail, van de revalidatie sectie, ze wilden dat hij zich liet testen. Goed, maar we wisten het allebei al, en op zoek naar de GGD. Liefste al zwaar gefrustreerd, snappen ze het dan niet? Ik ben al in het ziekenhuis getest, en bla, dat dit alweer 7 weken geleden was, dat wil er dan niet in. Hij is toch thuis geweest al die tijd en bla, dat is ook zo. En toen zei ik hem, dat ik wel mee zou gaan ook, want als dan… we slapen toch in 1 bed. Ik zou het regelen! Hij ging ervandoor. Even wat ophalen ergens. Ja is goed!
Liefste inmidels weg, en ik ging bellen voor een afspraak, ik had netjes alle gegevens bij de hand, tot ik een telefonist aan de lijn kreeg. “Mag ik de toestemming van uw partner? Mag ik hem even aan de lijn? Uhhhhh Hij is weg, hij is er niet nu!”
“Dan mag ik geen afspraak maken…”
Ik moest van binnen al lachen, dit wordt wat. Hij kwam thuis en intussen had ik een vriendin van ons gesproken die mij vertelde dat er ook al thuis testen te koop zijn voor 9 euro bij de D A bijv. en andere drogisterijen. Goedgekeurd door het RIVM. Dat zou een oplossing kunnen zijn voordat we verder zouden gaan.
Maar nee, Liefste koos er dan toch voor om het officieel te doen. Samen belden we en samen maakten wij een afspraak, tot onze grote verbazing, de volgende dag was helemaal prima, om 09.03 uur, zo werd ons gezegd en bevestiging per mail die mee moest dan. Oke!
Natuurlijk werd er gevraagd waarom wij ons wilden laten testen, we legden het uit, dat het voor het ziekenhuis was, en er werd meteen al aangegeven dat de test als deze welke kant ook uit, het ziekenhuis er niet naar mag vragen, noch krijg je een bevestiging zwart op wit dat je negatief of positief bent. Bij ons ging het telefonisch allemaal.
We keken elkaar aan en begonnen te lachen samen. Nou ja, het zekere voor het onzekere. We gingen, we kwamen thuis en de volgende dag al kregen we onze uitslag. Beiden negatief, dus zeer positief!
Liefste mailde naar het ziekenhuis naar ‘het team’, en had ook getikt, ik krijg geen bevestiging maar ik ben negatief, en letterlijk las ik mee, “we geloven u zo … wij weten dat we het niet mogen vragen eigenlijk.” U bent dinsdag gewoon welkom.
Schiet mij maar lek in dit geval.
En nu zien we telkens de reclame voorbij komen op tv ook, klachten? Hoesten? Loopneus? In dat geval, omdat de wind nogal koud is en ik vooral op de fiets mijn boodschappen doe, zou ik elke dag wel kunnen testen, want die loopneuzen komen als ik van de fiets af stap en er staat een noordelijke wind.
Anyway, wij zijn getest afgelopen week, en beiden negatief dus. En dat houden we graag zo!
