Een Ra Ra

Vandaag eens een Ra Ra. Deze foto nam ik, en ik had al lol met mijzelf en een nieuwsgierigheid of jullie weten wat dit is!

Het gaat om de eer. Ik laat dit staan, en vrijdag geef ik jullie het antwoord, met foto’s natuurlijk!

Ik ben benieuwd!

Even bij kletsen, wij zijn even naar Eemnes geweest <—- klik daar, afgelopen maandag en we zijn beiden weer geprikt en weer even in balans gebracht. Om daarna 1 nachtje in Almere te verblijven, mijn dochter was vrij en kwam samen met mijn kleinzoon even langs. Ze bleven eten en het was super om mijn kleinzoon na zo’n lange tijd weer even te zien! En te knuffelen, wat gaat het toch hard!

Gisteren (dinsdag), reden we weer richting Drachten en gingen we op naar goede vrienden even een dorpje verderop. Samen met mijn vriendin even naar I ntra t uin, om daarna bij ons thuis even wat thee te drinken en bij te kletsen. De dag was weer zo om! Mensen wat vliegt de tijd ondanks dat ook wij minder onderweg zijn, het lijkt sneller te gaan dan snel!

Inmiddels zijn mijn skull shawls weer in zwang, en lopen de bestellingen binnen. Waarvoor ik zo direct zodra de winkel open is, er even op uit moet om garen te halen op bestelling en dan mag ik weer aan de haak. Leuk om te doen! Mocht ik dus iets minder blogs plaatsen, alleen komen lezen, dan weten jullie waarom. Want 1 van mijn rituelen of gewoonten is, om ’s morgens met een kop koffie of 2 te starten met jullie blogs te lezen, mail, en daarna eventueel de rest van social media, maar vaker ook niet tenzij er iets binnen komt aan bestellingen.

Zover weer even up to date met alles. Mocht je willen weten over het hoe en wat van de skull shawls? ~klik hier~

Vrijdag komt dus het antwoord van de Ra Ra, leef je uit zou ik zeggen!

Wierum 3: Herfst aan het wad

Dat licht he… zo prachtig mooi! De zon ging onder en wij genoten van dit licht, en het uitzicht. met de zon erbij is alles toch net even mooier en zeker in het gouden uurtje.

Ik kon het niet laten natuurlijk, natuurlijk ben ik een heel klein stukje nog naar beneden gegaan, maar niet ver. En dit plaatje is natuurlijk ultiem, de kerk en liefste die zijn filmpjes aan het maken is. De kerk krijgt een prachtige gloed.

En boven het Wad… nog een paar foto’s dan..

De camera en de foon gingen opzij en we genoten echt nog even van de rust en stilte, de vogels, de natuur. totdat… de mensen die er wonen hun honden uit kwamen laten, allemaal tegelijk leek wel… Toen werd het tijd voor ons om te vertrekken. Ik nam nog 1 foto.

We stapten in, reden weg, ik opperde nog, moeten we niet even naar Kollum? Ik denk dat Paul Jansen weer wat nodig heeft en is zo wel thuis in de studio dan. (nationaal FM elke zaterdagochtend, dit is van Liefste en hij doet het bouwen en de techniek eventueel). Nee, dat was niet nodig…

Bij thuiskomst zou blijken, telefoon… en Liefste stapte opnieuw in de bus om toch naar Kollum te rijden zodat de radio de volgende ochtend kon draaien…. Het was een voorgevoel, erger nog, de volgende ochtend en middag zou ik hem weer kwijt zijn, maar ik had weinig zin om mee te gaan.

Hier eindigt deze reis die we op 1 dag gemaakt hebben, een middag. Ik genoot nog heerlijk na, nu nog dankzij mijn blog trouwens.

Mocht je iets hebben gemist?

Wierum 1: Even naar Pake en Beppe
Wierum 2: De eenden

Moddergat 6: Herfst aan het wad: De Schapen

Paesens-Moddergat 6: De schapen

Wierum 2: De eenden

Een bekend plaatje denk ik voor diegenen die hier weleens komen in Wierum. De kerk, en als je Hollands Hoop kent, de tv serie ook. Voortaan weet ik zelfs waar ik kijken moet als men de graven laat zien om de familie steen te spotten. Alles wordt anders als iets een persoonlijk verhaal wordt ook al was je er toen nog niet bij. Het wordt toch een familie verhaal voor jezelf ook op den duur.

Wij zaten inmiddels boven op de dijk.

De paaltjes nog onder water door de vloed, en ineens spotte ik heel veel eenden, ik heb nog niet opgezocht welke het nu zijn. Ik heb van hoog bovenaf geprobeerd er eentje helemaal in beeld te krijgen, maar dat was wederom een crime met inzoomen en geen statief. En ineens brak er een stukje wolkendek, en kwam de zon nog even om het hoekje gluren.

En het lukte mij om toch de eenden wat beter op de foto te krijgen. Wie het weet mag het zeggen om welke eendenras dit gaat.

In elk geval, werd het licht weer prachtig mooi, en was er reden om nog altijd te blijven genieten, we bleven nog even lekker zitten samen, dicht tegen elkaar aan. Soms even los, het was er zowaar mensvrij, nog wel.

Ik zit te denken aan de bergeend, maar dan mis ik de grote knobbel dus…

~later meer.

Wierum 1: Even naar Pake en Beppe

Moddergat 6: Herfst aan het wad: De Schapen

En voor de Pasesen blogs geef ik de laatste, waarin de lijst weer staan van de voorgaande blogs:

Paesens-Moddergat 6: De schapen

Wierum 1: Even naar Pake en Beppe

Onze volgende stop, ook hier was ik al eens geweest, alleen maar later en later op de avond of tijdens de vroege schemering meestal. voor we naar huis reden. Nu nog met redelijk daglicht, de zon ging dalen, maar het was ook al grijs. Wierum. het geboortedorp van Liefste zijn moeder, dit is waar zijn familie vandaan komt. (Moeders kant).

Voor wie het niet weet, maar misschien de serie wel kent. Hier wordt de tv serie Hollands Hoop opgenomen oa. Ik kende het niet, en ben pas mee gaan kijken vanaf seizoen 3, er komt gerust nog een 4 denken wij zomaar.

Elke keer als de kerk van Wierum in beeld is, zie ik Liefste wat oplichten. Maar ook, omdat ik inmiddels al een tijdje weet, dat zijn opa daar ligt. En natuurlijk had ik al eens gevraagd, of hijzelf het graf weleens had bezocht. Nee, dat had hij nog nooit, ook al heeft hij deze pake het langste gekend zelfs. Terwijl ik nog even rustig voor de kerk bleef hangen om het beeld, was Liefste het terrein al opgelopen en voor ik het wist, ook al had hij geen idee waar hij lag, hij liep er in 1x naar toe…

Toeval is… Hoe kan dat nou.. hij had geen idee, hij werd ernaar toe getrokken. En ook zijn Beppe ligt hier, samen liggen zij hier. En ja, ik keek achterom naar Liefste. Eerder zei hij mij een keer dat het hem niets deed, zo’n graf, of steen… maar ik zag de traan in zijn ogen, vochtig, het deed hem wel degelijk iets. Ik knuffelde hem, samen stonden we er even bij stil om daarna omdat hij het wilde weg te lopen. Onderwijl vertelde hij, dat deze pake, ook van die beelden maakte zoals op de dijk staat.

Wat op het monument staat dus, dat soort beelden zullen we maar zeggen, van staal, ijzer, metaal, en dan voor de hobby, en velen kwamen bij hem vroeger omdat ze iets moois wilden voor in de tuin. Hier is het wederom een herdenkingsmonument voor de vissers die ooit…

Jullie zien Liefste al op de dijk lopen hier, op weg naar het bankje wat daar staat. Ik volgde, en liet hem even lekker zijn ding doen. Zijn herinneringen, en ik deed mijn ding. Het klinkt nu even heel zwaar, dat was het niet, viel echt mee, want de lach en de traan vermengden zich met elkaar, en zelfs de zon, zou nog even achter de wolken vandaan komen en een gouden gloed werpen op ons en de omgeving.

~later meer

Voor wie het voorgaande van deze mini road trip gemist heeft?

Moddergat 6: Herfst aan het wad: De Schapen

En voor de Pasesen blogs geef ik de laatste, waarin de lijst weer staan van de voorgaande blogs:

Paesens-Moddergat 6: De schapen

Een stop in Nes.

Na Moddergat, reed liefst zo een dorpje in, wat ik wel voorbij had zien komen, maar nog nooit was hij daar gestopt. Nu reed hij het dorpje Nes in, en begon te vertellen. Arjen Dijkstra, een gitarist met een jong gezin die hier op de begraafplaats moest liggen.

Zinloos geweld, in 1998… Arjen was met zijn groep in Amsterdam, hij werd neergestoken maar had het zelf niet zo in de gaten als ik het verhaal zo lees en hoor, hoorde al van liefste. “Hij is in de bus dood gebloed, niemand had het in de gaten! Op de terug weg naar Friesland, pas bij bijna thuiskomst, kregen ze het door.”

Liefste ging voorop, zoekend naar Arjen, ik half in gedachten, keek, liet het inzinken en probeerde het nieuws terug te halen. Want het was overal op het journaal geweest… ‘Welk jaar was dat dan?’ Vroeg ik, onderwijl wat foto’s nemend van de stenen en de kerk. Dat wist Liefste ook niet meer precies, maar het was een tijd geleden. We liepen het rondje en het bleek, we hadden direct naar rechts gemoeten, hij ligt praktisch bij de ingang…

Naast zijn familieleden…

20 jan. 1998 — Arjen Dijkstra, de 24-jarige basgitarist van het rockbluesbandje Gaos uit het Friese Anjum is neer gestoken.

AMSTERDAM (ANP) – De rechtbank in Amsterdam heeft de 27-jarige J. H. veroordeeld tot zes jaar gevangenisstraf en 50.000 gulden schadevergoeding wegens het doodsteken van de 24-jarige Arjen Dijkstra, lid van een Friese popgroep. Het geld is bestemd voor Dijkstra’s partner en haar kleine kind.

De officier van justitie had acht jaar geëist tegen H., die zelf ook muzikant is. Het steekincident vond in januari plaats in de Amsterdamse Staatsliedenbuurt, waar een uitwisselingsprogramma plaatsvond voor Friese en Amsterdamse popgroepen. Tijdens de optredens kregen de twee onenigheid, maar legden die even later weer bij.

Desondanks ontstond na afloop weer ruzie en stak de uit Amsterdam afkomstige H. het dronken slachtoffer met een knipmes in zijn borst. Deze overleed dezelfde nacht ongemerkt in de bus die 27 amateurmuzikanten naar Friesland bracht. Zijn medepassagiers dachten dat de bassist lag te slapen. Pas tijdens een tussenstop ter hoogte van Wieringerwerf ontdekten zij dat hij was doodgebloed.

De verklaringen over de precieze toedracht lopen uiteen. H. beriep zich op noodweer. Hij verklaarde dat Dijkstra zijn keel greep en hem dreigde te vermoorden.

bron: ~klik hier~

Vandaag sta ik dus even stil bij Arjen Dijkstra, iemand die ik nooit heb gekend. het lieveheersbeestje staat op zijn steen. En dit nieuws heeft mij nooit bereikt, omdat ikzelf bezig was met mijn eigen sores. Een paar weken eerder, had ik zelf mijn opa, mijn alles verloren…. Nog geen maand eerder.

Wij reden verder, de zon was even weg, vragen komen op, waar je toch geen antwoord op krijgt. Het waarom van zinloos geweld.

Per ongeluk, zou Liefste de volgende dag nog even bij zijn neef belanden om iets te brengen, en toen hij daar aan kwam, trof hij de broer van Arjen, nog geen 24 uur nadat wij even bij zijn graf waren geweest. Waar Liefste de familie al in jaren niet meer had gezien. Sommige dingen blijven bijzonder…

~later meer, we maakten nog 1 stop.