Echte kikkers

Ik neem jullie weer even mee terug naar de zomer van 2018, de maand was juli. Ik was die dag in Oostwold (Groningen), of eigenlijk, op een Pitch en Putt baan dan, er werd een NK gehouden waar ik zelf niet aan mee deed. Wat mij dan de gelegenheid gaf om rond te dwalen met de camera.

Daar aangekomen zag ik meteen dit watertje, zo langs het terras, als scheiding naar de baan. Ik hoorde kikkers. Daar ben ik deels mee opgegroeid op het dorp van mijn opa en oma, dus die herken ik wel, het gekwaak.

Als kind kon ik er al van genieten, hun concerten in de sloten achter als ik op bed lag. Ik weet dat velen er juist last van hebben als ze kwaken met zijn allen, maar ik? Voor mij is het een rustgevend geluid. Het brengt mij altijd terug naar toen.

Ook al had ik heel veel tijd als kind om naast de sloten te gaan zitten, al dan niet met de hond van mijn opa en oma, het spotten ervan, was lastig. Ik zag ze bijna nooit! En als ik ze wel kon spotten, samen met mijn oma vooral, voelde ik de euforie, het hart ging even sneller kloppen en de lach was er ook. We hadden er eentje of soms meer gezien.

 

En nu, op deze ene dag, zag ik er zowaar twee, en ja, ik dacht terug aan toen, even aan mijn oma vooral die de natuur vooral naar mij toe bracht, mijn opa ook wel, maar dan anders. Mijn oma was van de vlinders, vogels en kikkers dus. Mijn opa was meer van  de (moes) tuinen, de wormen (goed voor de bodem!), en alles wat kruipt, slakken, als vijand, en ander ongedierte, de luizen in de rozen, Lieveheersbeestjes die de luizen weer opeten, hahaha

Ik hoopte nog dat ze zouden gaan paren…

Dat deden ze dus niet… Oh, en waarom heet dit blog ‘Echte kikkers?’

Omdat ik op zoek was naar info, en daar kwam ik wikipedia tegen die de pagina dus Echte kikkers heeft genoemd. ~klik~

~Hou jij wel van een mooi kikkerconcert? Of kun je dan ook niet slapen?

 

Reidingpark 4: de jonge eendjes

En dit op Tweede Pinksterdag van 2020, dat ze online komen. Echt, dit is toevallig 😉 Maar het past wel goed. De poetsende eend van gisteren, is de mama van deze kuikens duidelijk. zo liet ze merken.

Twee kuikens zwommen er, en ja van grote hoogte moest ik deze shots maken, want de wal is hoog en het water dus laag. En echt, ik ga niet met mijn camera boven het water hangen, hahaha

En ze zwommen vlak langs de wal, dus ja.. dan komt er een apart perspectief uit.

Eenden broeden van februari tot augustus. In februari richten de eenden zich op het paren, waarna het broeden in het voorjaar begint

Het vrouwtje legt maar 1 ei per dag en voor een nest van 15 eieren is ze dan ook meer dan twee weken bezig. Het komt zelden voor dat alle eieren uit het nest uitkomen.

En soms zijn ze sneller dan de camera, ja, dan ontbreekt er een stukje… hier of daar.

Op het moment van uitkomen zullen de jonge pulletjes met elkaar communiceren (piepen) zodat dit allemaal tegelijk gebeurd. Eieren die nog in het nest blijven liggen, komen in de meeste gevallen niet meer uit, omdat moeder eend zich bezighoudt met de jongen en geheel stopt met broeden. Door zoveel mogelijk eieren te leggen, is er een grotere overlevingskans.

Jonge eendjes hebben eveneens schutkleuren en zijn vaak onderop geel en van boven bruin. Zo denken de vissen dat ze tegen de zon aankijken en roofdieren boven water kunnen de eendjes moeilijker ontdekken tussen het gras.

Dus hele gele jonge eendjes, zijn een foutje van de natuur, denk ik dan… hmmmm Had ik toch altijd het idee dat ze pluizig geel horen te zijn.

Het mannetje bemoeit zich niet met het broeden en ook niet met de kuikens.

WETGEVING BETREFT WILDE EENDEN

Artikel 12 van de flora- en faunawet geeft aan dat het niet toegestaan is om eendeneieren uit de natuur te halen of eenden te vangen en te houden. De eieren mogen ook niet vernield of beschadigd worden. Jonge eendjes die je in het wild vindt en waarvan je zeker weet dat het niet toebehoort tot een tam ras, kun je altijd het beste naar een erkend opvangcentrum voor vogels brengen. Deze zullen de jonge eendjes verzorgen en weer terug proberen te plaatsen in de natuur.

Bron: eend.net

Ik wens iedereen nog een hele fijne Pinkstermaandag toe. Wees slim! #StayHome #StaySafe

Het Reidingspark 3: de huis, tuin en keukeneend.

Ineens kwam zij de wal op, in de buurt van de muskuseend. Ja, dan ga ik er ook voor als ik toch al bezig ben met close ups te maken, of ook wel marco genoemd… als vind ik dit net weer een te grote statement, macro fotografie voor deze huis, tuin en keukeneend.

Het is ook een momentopname natuurlijk en of mijn camera net goed op tijd de klik pakt. Hoe dan ook, ik ben tevreden thuis gekomen met een paar kiekjes van deze prachtige poetsende wilde eend… waar weinig huis, tuin en keuken aan is.

Eén van de meest bekende en geliefde vogels in Nederland is de wilde eend, ook wel Mallard of Anas Platyrhunchos (Latijn) genoemd. Ze komen veel in het wild voor en je hoort ze van grote afstand druk met elkaar communiceren. Met name het vrouwtje zet graag een luid gekwaak op. Er is veel over deze dieren bekend en het is interessant om de Wilde eend eens beter te bekijken.

Het vrouwtje is minder kleurrijk en is vaak bruin als schutkleur. Dit komt goed van pas tijdens het broeden. De woerd en de eend hebben als overeenkomst de blauw-paarse vleugelspiegel of tekening, die je over het verendek heen ziet. Ze hebben oranje poten en een gelige of bruine, brede, platte snavel. Een volwassen wilde eend is ongeveer tussen de 51 en 62 cm groot, met een spanwijdte van 91 tot 98 cm. Ze wegen tussen de 700 en 1500 gram. De Wilde eend leeft ongeveer 15 jaar.

15 jaar dus, kunnen ze leven, ongeveer… wowwww dat is nu iets, waar ik eigenlijk nog nooit bij stil heb gestaan. Nu dus wel, je kijkt soms direct met andere ogen naar iets wat je altijd al ziet of kent. Ik wel tenminste!

Bron: eend.net

In elk geval, toen ik weg wilde gaan, zag ik vanuit mijn ooghoek nog iets. Langzaam benaderde ik het allemaal. Toen bleek.. al snel… dat deze poetsende eend, ook mama is…

Morgen meer.

Ik wens iedereen een fijn Pinksterweekend toe en wees slim! #StayHome #StaySafe!

Reidingpark 2: de muskuseend

De muskuseend, weet ik nu. Die lag tijdens mijn rondje kattenkruid op de foto zetten ineens midden op het pad. Zo apart hier in dit parkje. Alle eenden zijn hier op hun gemak, redelijk op hun gemak dan. Sterker nog, als je gaat zitten op een bankje, dan komen sommigen al naar jou toe, in de hoop dat je ze wat te eten zult geven. Maar nee, dat doe ik dus niet.

Ik stond er redelijk ver vanaf, wilde het niet verstoren, dit beeld. Enige tijd bleef ik ook staan en maakte een aardige serie.

De Muskuseend of de Kaapse eend komt oorspronkelijk uit Midden- en Zuid-Amerika. In de 16e eeuw is hij door Spaanse ontdekkingsreizigers meegenomen naar Europa. Deze Muskuseend was in Peru en Mexico gedomesticeerd en werd vooral gehouden voor het bijzonder lekkere vlees. De Muskuseend wordt nog steeds gezien als een culinaire delicatesse, alleen dan met de naam Barbarie eend.

De close ups, voor zover dat lukt staand, van bovenaf bla. In elk geval was deze eend op zijn of haar gemak, want het sloot de oogjes. ~klik op een foto voor groter en slideshow~

De Muskuseend is, zoals eerder benoemd, een gedomesticeerd soort. Door de jaren heen heeft de Muskuseend zich zo goed aangepast, dat hij prima kan overleven in de wilde natuur van Nederland. Maar ook in woonwijken kan hij prima zijn weg vinden. Muskuseenden eten gras, voedselresten, wormen, insecten, amfibieën, vissen en reptielen.

En vanaf een andere kant, want ja, er zaten nog meer eenden… Inmiddels passeerden er ook andere mensen voorbij de muskuseend, maar die bleef gewoon liggen.

Bron van info: eend.net

Morgen de huis – tuin en keuken-eend?

Het Reidingpark of de Bult

Dit is het nog niet hoor, maar daar kom ik wel uit. Een vriendin van mij, oud klasgenoot vangt met regelmaat katten op, kittens, oudere katten, en dat voor de dierenbescherming maar dan thuis. Zij weet niet beter eigenlijk, gezien toen wij vriendinnen en klasgenoten waren, haar moeder dit ook al deed toen wij tiener waren. Sterker nog, later toen ik ging samen wonen, heb ik twee kittens officieel bij haar opgehaald samen met mijn ex man. Bij de moeder toen nog dan. 😉

Op FB, zag zij hoe Liefste bezig is met een krabpaal te maken, maar ze las het niet goed, hahaha what else is new? En ze vroeg waar Picasso aan moest krabben dan? Ja, de paal is nog langer niet klaar! DAt komt nog, oh hahahaha. En er kwam een riedeltje over kattenkruid. En ik zei.. nou ja, ik hoef maar het centrum van Drachten in te gaan, het staat hier vol in de plantsoenen met kattenkruid…

Daarom maakte ik een rondje, nee, jullie zien niet alles, de tweede foto is al bij het Reidingpark. Of zoals Liefste zegt, de Bult… het waarom?

Nou ja, moet ik het nog duiden? Achterin? al die betonnen bankjes op een bult dus? 😛 hahahaha morgen gaan we verder met de voorgrond… wat daar ligt.

Oh ja, ik heb het maar even via google opgezocht, het heet dus eigenlijk het Reidingpark weet ik nu.

Op de ‘Kaart van Dragten en omstreken in de Grietenij Smallingerland’, in 1840 uitgegeven door W. Eekhoff, Leeuwarden en afgedrukt op de pagina’s 12 en 13 van Smelnes Erfskip uitgave nr. 12 april 2007, ziet u dit slot van grietman Van Harinxma thoe Slooten naast het pand van de familie Reiding gesitueerd. In het Notarieel archief van beide Drachtster notarissen wordt vermeld dat in 1831, onder nummer NAD 32.038 nr. 3527, de verkoop heeft plaatsgevonden van ‘een vruchtbaar stuk land mede in de Zuiderdragten, ten oosten van het vorige perceel, de woning van de familie Reiding, gedeeltelijk tot tuinen en overigens tot wandelbosje aangelegd, voorzien van een berg, een uitmuntend uitzicht over de dorpen Drachten opleverende’.

Het park met de berg was er dus in 1831 en staat op de oudste kadasterkaarten (1832) ingetekend.Dat het park met de berg er al veel eerder was wordt aangetoond bij lezing van een verslag van het familieberaad tussen Sytse Fokkes Reiding en zijn vier kinderen Anna Catharina, Fokke, Aan en Eduardina. Sytse Fokkes Reiding was op 18 juli 1821 bij het overlijden van zijn echtgenote Hebbeltje Feenstra weduwnaar geworden waarna familieberaad moest worden gehouden over de afhandeling van de nalatenschap die ‘bestond uit een huis met twee kamers en een varkenshok, waarachter een schuur met 8 koe- en 4 paardenstallen, op nummer 78 te Zuiderdrachten. Aan de voor- en achterzijde een tuin met bomen en bosschages, waarop een berg met de daarop staande koepel, ter grootte van 3 bunder. Verder twee stukken weiland ter grootte van 4 bunder’.

Bron: ~Drachten, een terugblik in de tijd~