Friesland: De Merskenheide 3

Deel 3 staat er in de titel, dat is ook zo, en misschien wel het mooiste deel van allemaal? Hier laat ik jullie zien mijn geduld en uiteindelijke eenwording met de natuur. Wil je eerst alle gewone info hebben over deze heide? Ja, in Friesland, ook daar kennen ze heide en bosgebied, al is dat minder bekend. ~klik dan hier voor deel 1~ En ~hier vind je de Merskenheide deel 2~

En dit is deel 3, de vlinders vlogen mij om de oren en dan hoor je ineens, dat het dit jaar een slecht vlinderjaar was, het afgelopen jaar 2019… het zal wel, waar wij kwamen? Zagen we telkens weer vlinders, ook in Almere op de fiets, dat ze zelfs mee vlogen terwijl wij fietsten.

Men koppelt vlinders vaak aan bezoek van hen die er niet meer zijn… Mensen die wij hebben verloren en afscheid van hebben moeten nemen ooit.

Vlinder –

Transformatie, balans, gratie, oude symbool voor de ziel, bezit de kracht van een wervelwind, reïncarnatie, mutatie, magie, verandering, schoonheid, vreugde, moed, liefde, creativiteit, overbrugging, vreugdedans, persoonlijke groei, ontwikkeling van de ziel, het kennen en begrijpen van jouw positie in het leven, nieuwe liefde en vreugde.

Misschien is dat het wel dan, gezien Liefste al enige jaren terug van zijn ouders ook afscheid heeft moeten nemen, maar de as stond nog in huis… Ik vond het in een kast in de keuken, niet een keukenkast, maar een losse kast die er in gezet is. Waar ook boeken in stonden en nog zoveel meer. Van alles behalve keukenspullen zullen we maar zeggen.

De ouders van Liefste hadden een specifieke wens… op een bepaalde plaats uitgestrooid te worden, en dat is deze zomer mede dankzij mij eindelijk ervan gekomen. Kinderen plus aanhang, dus ook ik waren erbij aanwezig. Het was een mooie avond, en nee, het was en is niet op deze heide gebeurd.

Liefste wist rationeel, dat de zielen allang zijn vervlogen, zeker als je het hebt over 2003 en 2009… De tijd vliegt, hij schrok er zelf van, dat het alweer zolang is… Maar ik vertelde hem… ‘Je zult merken, je weet het, en toch, hou je het vast, je zult pas merken als je ze verstrooid hebt, dat je je dan vrij gaat voelen, alsof er een last van je af valt….’

Sceptisch, hij gelooft veel, maar is bovenal sceptisch, ik vertel hem ook om zo te blijven en de dag dat het zou gaan gebeuren was hij al vroeg op pad, nog wat werk. In de avond pas zou het geschieden. Hij was de hele dag weg… ik voelde hem wel… het blijft moeilijk.

Na het eten ergens, kwamen de kinderen, allemaal compleet in zijn huis, en ik mocht erbij zijn, hij wilde dat ik erbij was. Ondersteuning. Met liefde heb ik dat gedaan, voor allemaal.

Na het hele gebeuren namen we afscheid van elkaar bij de auto’s en reed iedereen zijn of haar kant weer op. Emotioneel was het. Mooi was het, met een lach en een traan, zoals het hoort te zijn.

En wij kwamen thuis aan, we liepen direct naar boven, in stilte. Ik voelde het gewoon en in bed, nam hij mij in zijn armen. Knuffelden wij elkaar. Ik gaf nog aan dat het oké was, kuste zijn tranen weg. En zei hem, ‘ga slapen liefste… morgen zien we verder, het is oke!’

Voor ik het wist, sliep hij gelukkig, en lag ik te genieten van zijn zachte geluidjes, ademhaling.

Ik viel ook in slaap, vredig en de volgende ochtend, werd ik wakker omdat ik helemaal plat geknuffeld werd, keek ik in lachende ogen, pretogen. Ik moest er ook van glimlachen. Hij steunde op 1 arm en hield mij vast met de andere, en zei.. ‘Ik voel mij zo goed! Je had gelijk schat! Dank je wel, ben jou zo dankbaar! Ik ben zo blij dat ik jou heb!’

Tsjah, ik zag zijn hoofd dichterbij het mijne komen, zijn lippen op de mijne…. En… nou goed, wat we de rest van die dag hebben gedaan? Rustig aan.. bedenk dat zelf maar 😉

En zo zie ik Liefste veranderen, ja, ik mag over hem vertellen, waar ik hem zei, maar dat doe ik al, geen details, dat gaat niemand wat aan, zo nu en dan iets meer. Over ons vooral.

Ik weet wel, dat Liefste ook graag vertelt aan mensen. Maar dan mensen die hij onderweg tegen komt, of hij  ze nu kent of niet. Hij deelt zijn gevoel, geeft credits waar credits are due… En andersom, zo doe ik hetzelfde.

Mettertijd, zal ik misschien ook ene stukje over zijn gezondheid vertellen, hoe wars het kan gaan en zijn, maar nu nog niet. We zitten allebei midden in een proces. We helpen elkaar, maar onze zielen, gedachten, zijn als één.

Begon Liefste ooit met; ‘Ik kan je liefde geven, tot je klaar bent…’ Hier bedoelde hij mee, dat hij er wilde zijn voor mij, omdat ik dit verdiende, om dan als ik er klaar mee was en zou zijn, het oke is om hem de laan uit te sturen?

Dit begreep ik even niet, ja ik geniet van elke dag, elke seconde samen… maar wel voor langere tijd, liefst tot de dood ons scheidt. Toen bleef hij sceptisch, maar nu weet ik inmiddels… Het houten hart… Past bij hem, en nu, ben ik er… Het houten hart, wordt weer van vlees en bloed.

Mensen, ik ben gezegend, voel mij zo gezegend, want ik ben er voor hem! Iets wat hij niet meer gewend was, misschien wel nooit. Nog steeds laat ik hem los, en hij mij, en dit maakt, dat wij juist zo naar elkaar toe trekken. De liefde, het gaat als vanzelf.