Het landkaartje

Schreef ik ~van de week~ nog over het feit dat ik amper tot geen vlinders zag om op de foto te zetten, natuurlijk zag ik ze wel fladderen, maar telkens in vlucht, op de bloemen of planten dus niet. En ik ging afgelopen woensdag even naar het park, om te zien of ik de ijsvogel weer zou kunnen spotten.

Ik zag gewoon niets, drie kwartier zachtjes op en neer en stil staand, foto’s geschoten van het stille water, met de waterlelies erin ook nog, geen eend, reiger, meerkoet of fuut liet zich zien. Nou ja! Normaal fiets ik langs en spot ik van alles! Nu dus niets, noppes, nada. Horen deed ik wel natuurlijk, aan de overkant.

Zien jullie die kleine wilg? ~hier kun je zien~ hoe het er afgelopen winter bij stond, met sneeuw 😀

Ik had dus besloten om naar de andere kant te fietsen, mijn ogen open te houden en zien of ik dan daar de ijsvogels misschien kon spotten. Ijdele hoop, gezien het daar dicht begroeid is met vele netels, natuurlijk. Maar op dit plekje zijn wat plekjes open waar je tot de waterkant kunt komen, het is een favoriet pad voor hen met honden, maar ook vissers zoals later zou blijken, had ik weer?

Maar ja, voor wie geduld heeft en goed kijkt, ziet ineens nog een vlinder, ook gehavend, dat viel mij wel op, dit landkaartje op de distel en pas thuis zag ik het soldaatje bij de vlinder. Mijn focus was dan ook op de vlinder natuurlijk, dit is een cadeautje, kijk maar.

Deze, bovenste vind ik zelf de mooiste geworden, alsof het soldaatje bescherming zoekt. Het landkaartje, ja, ik ben mijn kennis weer aan het opdoen en spot de vlinders nu ~hier~ .

Punt is wel, dat je ongeveer moet weten waar je naar zoekt vind ik altijd. Echter doet de naam mij ook altijd aan iets anders denken. Merlijn, ooit zei hij; ik moet jou en jouw huid leren kennen mijn hart. Want jouw lichaam, is als een landkaartje, ik moet elke mm, elke cm verkennen en leren wat jouw huid mij vertelt.

Dit in het kader van de pijnen die ik toen nog had, waar hij mij in trof, waar ik als een olifant gewoon zei: masseer het maar gewoon, als de pijn maar weg is!

Echter waren we niet zo getrouwd, en met zachte hand heeft hij lang geleden mijn huid en gezichtsuitdrukkingen leren kennen, om daarna, geen mercy meer te tonen en ervoor te gaan om mij te helpen en de pijnen te laten dalen. Wat tot op de dag van vandaag nog altijd werkt.

Nu had ik vorig jaar al eens een blog neer gezet over ~vlinders en symboliek~ .

Maar ja, ik lees het nu opnieuw:

Vlinder – transformatie, balans, gratie, oude symbool voor de ziel, bezit de kracht van een wervelwind, reïncarnatie, mutatie, magie, verandering, schoonheid, vreugde, moed, liefde, creativiteit, overbrugging, vreugdedans, persoonlijke groei, ontwikkeling van de ziel, het kennen en begrijpen van jouw positie in het leven, nieuwe liefde en vreugde.

Ik loop met die gedachtegangen, en een grote glimlach door, ruik en geniet, soms stinkt het ook hoor, ik weet niet, een put lucht maar ook verse hondenstront komt mij hier en daar tegemoet. Muggen stijgen op vanuit de modderige aarde tussen de bomen waar het dicht begroeid is. Ik hoor klanken van een gitaar en gezang. Ik volg, langzaam de muziek…