Wat ik vroeger wilde worden: zeemeermin of stewardess

Een vraag die vaak gesteld wordt of men over nadenkt al jong. Je zit al jong op school en al heel erg ‘te’ jong vind ik nu, moet je een keuze maken wat je later wilt worden. Ik wilde vroeger stewardess worden, het MEAO voor toerisme lag op mijn weg in Utrecht, tenminste dat was de planning. Het liep iets anders, al jong kwam ik mijn partner tegen met wie ik zou gaan samen wonen, en hij wilde 40 kinderen met mij en dan van elk kind die wij kregen een tatoo laten zetten met naam…

Nou ja, laat ik hier maar stoppen over die weg die ik gegaan ben. Stewardess worden is het dus niet geworden wel dat huisje, boompje en beesjes zelfs in meervoud en een kindje.

Mijn andere droombaan was zeemeermin worden, toen ik nog heel veel jonger was, zag ik ooit, blijkt nu, een Tsjechische versie van het sprookje ‘De kleine zeemeermin’, op tv, op een zaterdagmiddag? Een woensdagmiddag?

Weet dat in mijn tijd, de seventies tv voor kinderen zeldzaam was, alleen de woensdagmiddag en heel soms in vakanties die toch nog synchroon liepen, elke vakantie! In een vakantieweek iets extra’s werd uitgezonden. Ik was die middag bij mijn opa en oma, en ja de woensdagmiddag mocht ik eventueel kijken maar op andere dagen was dat niet zo gewoon. Het leven was totaal anders zeker qua tv kijken. (toen bleef je ook nog echt thuis voor een goede serie of spelshow, dat was een familie ding met extra’s aan gebak of andere lekkernijen).

De echte film uit 1976 die mij in de ban deed raken… Dit is de complete versie.

 

Voor wie het echte verhaal kent, weet dat de zeemeermin (spoiler), het niet overleeft maar vergaat tot schuim. Daarna zocht ik het verhaal op en ja het stond in 1 van de sprookjesboeken die mijn oma had via de Margriet ooit besteld nog voor ik geboren was, deze twee boeken staan dan ook hier in de kast, vallen uit elkaar, anyway…

Na mijn debacle in het ouderencentrum kwam ik moe en ontspannen thuis, ik zou mijzelf enkele dagen geven om even rust te pakken, maar als ik in zo’n bui ben dan juist kan ik vanuit ik zie het wel idee de vacatures er weer bij pakken en dan pagina voor pagina gaan lezen en kijken, lachen om wat er gezocht wordt en ineens wat serieuzere vacatures te lezen wat ik later wel terug zou gaan zien om eventueel op te reageren.

Totdat ik de zeemeerminnen oproep zag en niet één , maar meerderen en allemaal bij dezelfde instantie of groep, hoe noem je dat. Weer in de zorg en met de doelgroep waar ik al mee werk, alleen nu wel bij de concurrent. “Maatjes gezocht om mee te zwemmen, om de hoek.”

Het om de hoek wil zeggen in een straat die bij mij praktisch om de hoek ligt, met wind mee ben ik er binnen 5 minuten en het zwembad ligt ernaast, dat weet ik, heb er zelf gezwommen en mijn dochter heeft er gezwommen, eerst diploma, later bij de vereniging synchroonzwemmen… En ik? Ik ben gek op water, zwemmen, zee of zwembad, zoetwater hier in Nederland dan weer niet. 😉

En zo kwam het gesprek afgelopen dinsdag bij mij thuis met de hoofd coördinator en zij zag mij zitten, nu moest ik alleen nog met het adres zelf in contact komen en eventueel kennis gaan maken, en zien aan wie ik eventueel gekoppeld zou gaan worden als de kliks er zouden zijn. En die zijn er, zowel met de begeleiding die ik ontmoet heb, als met de 3 bewoners die op dat moment nog op waren en in de huiskamer, en met 1 van hen ben ik eventueel al gekoppeld.

Het enige wat er nu nog nodig is, is opnieuw die VOG (verklaring omtrent gedrag) weer in orde te maken, hiervoor moet ik eerst weer papieren ontvangen, stadhuis, betalen, aanvragen, wachten tot het binnen is en weer terug sturen bla. Dit neemt nog even tijd in beslag maar het zwembad, het warmwaterbad is de komende zes weken toch dicht nu, kortom als alles rond is, dan start ik eind augustus, met deze doelgroep en ja deze doelgroep is nog lager dan waar ik al mee werk, maar dat maakt weinig uit voor mij.

Gisteren (vrijdag) had ik ook weer mijn gesprek bij sociale zaken met mijn klantmanager, ik heb het hem gewoon vertelt, de nieuwe plannen liggen op tafel, en ik hoef pas over een maand weer terug te komen voor een gesprek, wederom waren wij met een half uurtje klaar.

Dan nu toch de vraag, stel alles kan, wat is dan jouw ultieme droombaan.

PS, de laatste foto is genomen door mijn dochter, bij wie ik even op visite ben geweest na mijn gesprek, ze was vrij, en de lieveheersbeestje kwam zo al aanvliegen op elkaar, dubbel geluk 😉